Month: October 2010

Η ρύθμιση του νέου φορολογικού νόμου στο θέμα των μαύρων ιδιαιτέρων μαθημάτων αποτελεί ασφαλώς μια θετική εξέλιξη προς την κατεύθυνση της νομιμοποίησης ενός εκτεταμένου φαινομένου φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής. Τα πάντα όμως θα κριθούν για μια ακόμα φορά από το αποτέλεσμα. Οι Φροντιστές πάντως διαχρονικά έχουν τη λογική απαίτηση οι συνεργαζόμενοι με φροντιστήρια καθηγητές που παραδίδουν παράλληλα και ιδιαίτερα μαθήματα να θεωρούνται ελεύθεροι επαγγελματίες και να μπορούν να συνάπτουν συμβάσεις ανεξαρτήτων υπηρεσιών. Αυτό απαιτεί η κοινή λογική αλλά και το ασφαλιστικό συμφέρον των συνεργαζομένων καθηγητών. Τα εργόσημα του νέου νόμου ευχόμαστε να λειτουργήσουν αποτελεσματικά, όμως το χρόνιο πρόβλημα των υποχρεωτικά εκτελεστών και νεκρών εν πολλοίς συμβάσεων σ’ έναν κλάδο που δοκιμάζεται ως οργανωμένη εκπαιδευτική και επιχειρηματική παροχή αποτελεί θέμα υψίστης προτεραιότητας το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί με ευελιξία και χωρίς δογματισμούς. Δείτε τις διαδικασίες που θεσπίζει ο νέος νόμος και στείλτε μας τις δικές σας παρατηρήσεις και προτάσεις.

Για την ασφάλιση των φυσικών προσώπων που παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα ο νέος νόμος προτείνει την ακόλουθη διαδικασία: Από τον αρμόδιο ασφαλιστικό φορέα εκδίδεται ειδικό εργόσημο υπό τύπο πολύπτυχης επιταγής , συγκεκριμένης χρηματικής αξίας στην οποία περιλαμβάνεται το ποσό της αμοιβής του παρέχοντος την υπηρεσία και το ποσό της εισφοράς ασφαλισμένου και εργοδότη, υπέρ του ΙΚΑ – ΕΤΑΜ.Τα εργόσημα θα διατίθενται από τα ασφαλιστικά ταμεία, τις τράπεζες, τα ΕΛΤΑ και τα ΚΕΠ, με καταβολή από τον εργοδότη του αναλογούντος ποσού.

Στη συνέχεια τα εργόσημα μεταβιβάζονται ονομαστικά από τον εργοδότη στους καθηγητές για την παροχή των υπηρεσιών τους, οι οποίοι τα εξοφλούν από τους φορείς που τα διαθέτουν, αφού παρακρατηθούν οι αναλογούσες ασφαλιστικές εισφορές. Οι εισφορές που παρακρατήθηκαν και το καθαρό ποσό αναγράφονται στην επιταγή – εργόσημο, που χωρίζεται σε δύο τμήματα, από τα οποία το ένα φυλάσσεται από τον φορέα που εξοφλεί και το άλλο φυλάσσεται από τον εργοδότη. Στο τέλος κάθε έτους ο Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης στέλνει ετήσια συγκεντρωτική κατάσταση σε εργοδότη και εργαζόμενο. Ο τύπος του εργοσήμου και τα στοιχεία που αναγράφονται , εξασφαλίζουν την εγκυρότητα και γνησιότητα του εντύπου. Οι ετήσιες καταβληθείσες εισφορές εκπίπτουν κατά τα 2 / 3 από το φορολογητέο εισόδημα του εργοδότη και κατά το 1 / 3 από το φορολογητέο εισόδημα του εργαζομένου.

Κάπως έτσι η Πολιτεία ελπίζει να αντιμετωπίσει το θέμα. Εμείς διατηρούμε σοβαρές επιφυλάξεις καθώς τα κίνητρα είναι υπέρ των μαύρων συναλλαγών και εναντίον των λευκών εργοσήμων. Μακάρι Μπουτάρη όπως λένε και τα φοβερά spots της προεκλογικής θολούρας που βιώνουμε και της σύγχυσης των ημερών … Η θέσπιση μέτρων χωρίς τη γνώμη των εμπλεκόμενων φορέων είναι μια πρακτική που οδηγεί συνήθως σε λάθος αποφάσεις. Η γραφειοκρατία του μέτρου είναι αποτρεπτική και περιπετειώδης. Μακάρι να δικαιωθεί ο νομοθέτης και να δω εργοδότες γονείς και νομίμως ασφαλισμένους οικοδιδασκάλους.

Το σχολείο που γνωρίσαμε – της βιομηχανικής εποχής, από το τέλος του 19ου αιώνα – αντιμετωπίζει σήμερα πολύ δυνατές προκλήσεις, οι οποίες οδηγούν σε μεγάλες αλλαγές. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι αλλιώς. Ποιος διδάσκει, τι και πώς, είναι μέρος αυτών των μεγάλων προκλήσεων. Το πρόγραμμα των μαθημάτων, οι διεθνείς συγκρίσεις των επιδόσεων, τα πρότυπα, οι κοινωνικές και μαθησιακές ανάγκες είναι υπό – πεδία της νέας θεματολογίας. Όμως, από τη θέση “ο κόσμος είναι επίπεδος” του Τόμας Φρίντμαν, το 2006, με την κυριαρχία του παγκόσμιου ιστού, των νέων ψηφιακών τεχνολογιών και της μετάβασης από τα καθετοποιημένα συστήματα σε πιο οριζόντια, έως τον κόσμο του Μισεά[1], όπου «Η παρακμή της κριτικής διάνοιας και του νοήματος της γλώσσας», δηλαδή η παρούσα πρόοδος της αμάθειας, «στην οποία οδήγησαν εδώ και τριάντα χρόνια οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που επέβαλε η άρχουσα τάξη και οι υποτιθέμενοι ειδήμονες των “επιστημών της εκπαίδευσης”», υπάρχει ένα ζωτικός χώρος να διερευνηθεί από την σύγχρονη ριζοσπαστική αριστερά. (Άρθρο άξιο ανάγνωσης της Θεοδώρας Σταθούλια στην Αυγή)

Για το υπουργείο Παιδείας αυτός ο χώρος είναι ένας “επίπεδος κόσμος” που δεν έχουμε παρά να τον ενώσουμε καλωδιακά και θα έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Άλλωστε, αυτό προσπάθησαν να μας δείξουν την Παρασκευή, από το Γενικό Λύκειο Μούδρου στη Λήμνο, η αρμόδια υπουργός και ο πρωθυπουργός. Μια εκδοχή του ψηφιακού σχολείου. Με χρήση του διαδραστικού πίνακα. Αξιέπαινη η προσπάθεια των τοπικών καθηγητών εκεί. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.

Ο μικρός e-reader (ηλεκτρονικός αναγνώστης), που χάρισε η υπουργός στον πρωθυπουργό, όπου έχουν καταχωρηθεί με πλήρες κείμενο όλα τα βιβλία που διδαχτήκαμε στην Ελλάδα από το 1950 και μετά, μπορεί να αποδειχθεί στα χέρια του “άσπρος ελέφαντας”, όπως άλλωστε και όλη αυτή η τεχνική πλατφόρμα που παρουσιάστηκε. Για την ιστορία, η ιδιωματική αυτή έκφραση έλκει την καταγωγή της από την αρχαία Ταϊλάνδη, όπου ο άσπρος ελέφαντας ήταν ιερό και σπάνιο ζώο. Για να συντηρηθεί όμως ήθελε υπέρογκα έξοδα. Έτσι, όταν ο βασιλιάς θύμωνε με έναν αυλικό του, του χάριζε έναν άσπρο ελέφαντα. Το δώρο αυτό οδηγούσε τον κάτοχο μακροπρόθεσμα στη χρεωκοπία και την καταστροφή.

Η κατανόηση του κινδύνου να καταστεί η νέα τεχνολογική πλατφόρμα ο “άσπρος ελέφαντας” για την ελληνική κοινωνία, για τους αριστερούς είναι μια επισήμανση που δεν χρειάζεται εκτεταμένη τεκμηρίωση. Για τους δύσπιστους, όμως, τους τεχνολογικά και ιδεολογικά προερχόμενους από τα “καφενεία των τεχνολογικών θαυμάτων”, θα παραπέμψουμε στο παράδειγμα της Μ. Βρετανίας, που αρέσει και στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να αντιγράφει. Εκεί η υλοποίηση της e-strategy, το 2005, στηρίχθηκε σε μια τεράστια κινητοποίηση δημοσίων πόρων για την εφαρμογή αυτής της στρατηγικής και χρειάστηκε όλη η δεκαετία του '90 για να προετοιμαστεί. Δεν ήταν το αποτέλεσμα πρόχειρων μελετών, χωρίς συνολικό μεθοδολογικό και χρηματοδοτικό σχέδιο ανάπτυξης της νέας τεχνολογικής πρότασης-παραδείγματος. Στην Ελλάδα, μια τέτοια στρατηγική θα απαιτούσε πρωτίστως έναν μακρόπνοο, εθνικό σχεδιασμό, μια ex-ante αξιολόγηση και τη διάθεση μιας τεράστιας δημόσιας δαπάνης για την “στέγασή” της• όχι μια κατ’ αποκοπή προσφορά της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας στους “ιθαγενείς” που θαμπώνονται από την πολυχρωμία των εικόνων των διαδραστικών πινάκων.

Οι νέες μορφές λειτουργικού αναλφαβητισμού έχουν τις ρίζες τους στη διαχείριση της μαζικής εκπαίδευσης από τα νέα τεχνολογικά υποκατάστατα του στοχασμού, της εκπαιδευτικής άμιλλας και της δύναμης της κριτικής σκέψης στο σχολείο. Η βιασύνη της νέας τεχνοοικονομικής ελίτ να εντάξει στην ελληνική κοινωνία νέα “εργαλεία”, δεν είναι παρά η βιασύνη της να εντάξει τον νέο άνθρωπο στο “επιχειρησιακό περιβάλλον”. Η ριζοσπαστική αριστερά και η πολιτική της έχουν ανάγκη από πολλή δουλειά για να πείσουν για τον “άσπρο ελέφαντα” που κρατά στα χέρια της η κυβέρνηση.

[1] Ζαν Κλωντ Μισεά, Η Εκπαίδευση της Αμάθειας, μτφρ. Άγγελος Ελεφάντης, εκδ. Βιβλιόραμα, Αθήνα 2002.

* Η Θ. Σταθούλια είναι δρ Τεχνολογίας των Πληροφοριών

Σημείωση του ιστολογίου: Ο κίνδυνος η «ριζοσπαστική αριστερά» να καταστεί η συντηρητική δύναμη επιβράδυνσης στην ελληνική κοινωνία πρέπει να αποφευχθεί σε μια εποχή που η κατασκευή ενός διαδραστικού πίνακα είναι φθηνότερη από μερικές δεκάδες ευρώ. Η επανάσταση των νέων τεχνολογιών φοβίζει τους απανταχού αριστερούς γιατί είναι ένα διαφορετικό και άγνωστο πεδίο ενός νέου επίπεδου κόσμου, στον οποίο η μαζική εκπαίδευση των μορφωτικών επαναστάσεων εξατομικεύεται και ανατρέπει τις εξουσίες των κατεστημένων και αποτυχημένων ιδεολογιών όπως τουλάχιστον αυτές αποτυπώθηκαν πρακτικά στη ζωή μας.

Η νέα δομή του Λυκείου προκαλεί ενδοκαθηγητικούς πολέμους καθώς οι επιστημονικές ενώσεις πολλών ειδικοτήτων διατυπώνουν φόβους ότι απειλούνται με «αφανισμό» από το νέο Λύκειο προς όφελος συγκεκριμένων καθηγητικών κλάδων! Φυσικοί, Χημικοί, Πληροφορικοί, Ιστορικοί, Βιολόγοι και Θεολόγοι αντιδρούν στα σχέδια που είδαν το φως της δημοσιότητας. Η Ένωση Ελλήνων Χημικών στην Καθημερινή του Σαββάτου παρουσίασε μάλιστα μια συγκριτική μελέτη της δομής του Ι.Β. και του προτεινόμενου σχεδίου. Σας παραθέτουμε τα συγκριτικά στοιχεία, έχουμε όμως την αίσθηση ότι απέχουμε πολύ από ένα ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο στην πράξη σχέδιο με τεχνοκρατική τεκμηρίωση.

Συγκριτική Μελέτη Ι.Β. και Νέου Λυκείου

• Το υποχρεωτικό πρόγραμμα στο IB είναι 3 ώρες, ενώ στο σχέδιο εργασίας 14 ώρες.

•Στο σχέδιο εργασίας το διεπιστημονικό μάθημα παραλείπεται. Εισάγονται πολλές ώρες υποχρεωτικών γλωσσικών μαθημάτων. Συγκεκριμένα, αν στα γλωσσικά μαθήματα προστεθούν και αυτά που υποχρεούται να πάρει ο μαθητής από τις ομάδες μαθημάτων όπως η Αρχαιογνωσία και η Ξένη Γλώσσα, τότε ο μαθητής διδάσκεται τέσσερα γλωσσικά μαθήματα έναντι δύο που διδάσκεται ο μαθητής του IB.

• Στο σχέδιο εργασίας η μητρική γλώσσα διδάσκεται 6 ώρες, εκ των οποίων οι 2 αφορούν τη λογοτεχνία, ενώ στο IB όλες οι ώρες δίνονται στη λογοτεχνία.

•Στο σχέδιο του ελληνικού λυκείου η διδασκαλία των Αγγλικών είναι υποχρεωτική, παρότι η εκμάθηση Αγγλικών ήδη ξεκινά από πολύ νωρίτερα, ενώ πολλοί μαθητές όταν φθάσουν στην Α΄ Λυκείου κατέχουν δίπλωμα αγγλικών υψηλού επιπέδου.

• Στα μαθήματα επιλογής στο ελληνικό σχέδιο εισάγεται ομάδα μαθημάτων με τίτλο «Αρχαιογνωσία», η οποία εστιάζει στα Αρχαία. Στο IB τα Αρχαία δεν είναι διακριτή ομάδα μαθημάτων, αλλά εντάσσονται στην ομάδα μαθημάτων της 2ης Γλώσσας.

• Τα Λατινικά κατατάσσονται στις Ξένες Γλώσσες, όπως τα Γαλλικά και τα Αγγλικά, ενώ λογικά θα έπρεπε να είναι στην ομάδα «Αρχαιογνωσία».

•Στο IB η ομάδα μαθημάτων για τον Πολιτισμό είναι προαιρετική, στο ελληνικό σχέδιο υποχρεωτική.

• Στο IB ο μαθητής οφείλει να πάρει τρία μαθήματα, που διδάσκονται με σημαντική εμβάθυνση ενώ στο ελληνικό σχέδιο μόνο ένα.

•«Το IB είναι ισορροπημένο και δίνει τη δυνατότητα στο μαθητή να πάρει μαθήματα από μία ευρεία γκάμα επιλογών. Το σχέδιο εργασίας δεν είναι ισορροπημένο. Λέγεται ότι δίνει τη δυνατότητα στο μαθητή να επιλέγει μαθήματα ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του, αλλά αυτό υλοποιείται μόνο για όσους ενδιαφέρονται για τις ανθρωπιστικές επιστήμες και όχι για εκείνους που ενδιαφέρονται για τις θετικές, η διδασκαλία των οποίων συρρικνώνεται δραστικά και στις δύο τάξεις λυκείου» ανέφερε στην «Κ» ο πρόεδρος της ΕΕΧ κ. Γ. Αρβανίτης.

Πόλεμος επιστημονικών ενώσεων προμηνύεται καθώς η θεωρητική κάστα επιτίθεται στις υποτιμητικά αναφερόμενες «Φυσικές Επιστήμες». Ο κ. Μπαμπινιώτης σε πρόσφατη ομιλία του στον Πειραιά το είπε καθαρά: «Δεν χρειαζόμαστε τόσες ειδικότητες στις Φυσικές Επιστήμες!»

Ένα χρήσιμο video στο οποίο ο Sugata Mitra προσεγγίζει τα προβλήματα και τα πειράματα της αυτοδιδαχής. Το αναδημοσιεύουμε γιατί έχουμε εισέλθει στην εποχή της τηλεκπαίδευσης και της αυτοδιδασκαλίας. Όταν τα παιδιά δείχνουν ενδιαφέρον τότε η εκπαίδευση συμβαίνει λέει στο video o Αρθουρ Κλαρκ. Όταν οι δάσκαλοι επιδεικνύουν εκπαιδευτική φροντίδα η εκπαίδευση συντελείται προσθέτουμε εμείς.

Δείτε το Video επιλέγοντας τους Ελληνικούς υπότιτλους

Η προσομοίωση των πανελλαδικών εξετάσεων μέσω υπολογιστή θα είναι το επόμενο βήμα στη νέα εποχή του ψηφιακού σχολείου. Αυτό είπε ο πρωθυπουργός στους μαθητές της Γ΄ Λυκείου της περιοχής Μούδρου κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του ψηφιακού σχολείου. Όπως είπε ο Πρωθυπουργός, οι μαθητές θα μπορούν στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς να «δίνουν πανελλαδικές» μέσω του υπολογιστή τους, ώστε να εξοικειώνονται με τη διαδικασία και να αντιμετωπίζουν τις εξετάσεις χωρίς άγχος. Χαιρετίζουμε την ψηφιακή επανάσταση του πρωθυπουργού και τις καινοτομίες στην εκπαίδευση. Η Προσομοίωση όμως είναι μια βιωματική άσκηση που απαιτεί ειδικές και συγκεκριμένες συνθήκες διεξαγωγής. Είμαστε ευτυχείς πάντως που έστω και η ψηφιακή προσομοίωση των πανελλαδικών αντικαθιστά το δόγμα του Πέτρου για την κατάργησή της. Τώρα βέβαια τι να φταίει και ο Πέτρος όταν κοτζάμ υφυπουργός της παιδείας τότε με φροντιστηριακή καταγωγή ουδόλως αντέδρασε. Περασμένα ξεχασμένα σύντροφοι. Η επανάσταση του αυτονόητου επέρχεται στον παραλογισμό της ελληνικής παιδείας. Εμείς οι Φροντιστές θα αξιοποιήσουμε πρώτοι τα εργαλεία που το κράτος δίνει και η ψηφιακή εποχή φέρνει γιατί η παιδεία είναι πάνω απ’ όλα ζήτημα φροντίδας, αγάπης και ενδιαφέροντος για τους μαθητές και τη γνώση.