Month: October 2010

Οραματιστής διευθυντής, παθιασμένοι καθηγητές, πρωτοποριακά προγράμματα, επιτυχίες στις πανελλαδικές εξετάσεις • κάποια δημόσια σχολεία διατηρούν αναλλοίωτη την αξία που είχε παλιά αυτός ο τίτλος και την οποία όλοι ελπίζουν να επαναφέρει αύριο η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που προωθείται. Αλλά αυτά υπάρχουν ήδη από σήμερα, και δεν περιμένουν κανέναν να τα… μεταρρυθμίσει. Η συνταγή είναι απλή. Μερικές φορές αρκεί ένας οραματιστής διευθυντής και μερικοί παθιασμένοι καθηγητές για να δημιουργήσουν τις δικές τους «ιστορίες αίγλης». Αποτέλεσμα; Υψηλά ποσοστά επιτυχίας κάθε χρόνο στις πανελλαδικές εξετάσεις και «λίστες αναμονής» πέραν της διετίας για την εγγραφή στο σχολείο. Γονείς για να γράψουν τα παιδιά τους σε αυτά πλαστογραφούν ακόμη και ενοικιαστήρια για να εμφανίσουν διεύθυνση κατοικίας στην περιοχή όπου εδρεύει το σχολείο και να εξασφαλίσουν προτεραιότητα στην εγγραφή. Σημαντικό κεφάλαιο αυτής της ιστορίας αποτελούν και τα (κατ’ όνομα πια σήμερα) πειραματικά σχολεία, που το υπουργείο Παιδείας στο πλαίσιο της νέας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης επιχειρεί να αναβιώσει. Τα Πειραματικά στο παρελθόν δέχονταν μαθητές με εξετάσεις και αξιολογούσαν με τον δικό τους τρόπο διδακτικό προσωπικό και αποφοίτους. Με τα χρόνια κατηγορήθηκαν ως δήθεν «ελιτίστικα» και σταδιακά έπαψαν να ακολουθούν τα καινοτόμα προγράμματα των πανεπιστημίων, με βάση τα οποία λειτουργούσαν και ξεχώριζαν. (Μάρνυ Παπαματθαίου, στο Βήμα της Κυριακής)

«Καλά δημόσια σχολεία υπάρχουν σε πολλές περιοχές και είναι φυσικό οι γονείς να διεκδικούν μια θέση σε αυτά για τα παιδιά τους» παραδέχεται ο κ. Α. Παπακωνσταντίνου , πρώην πρόεδρος του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου του υπουργείου Παιδείας, στην άμεση αρμοδιότητα του οποίου ανήκαν 150 σχολεία της Αθήνας. Από την εμπειρία του προτιμά το 2ο Γυμνάσιο Αγίας Παρασκευής και το Λύκειο Βουλιαγμένης. Ανάμεσα σε αυτά που ξεχωρίζουν περιλαμβάνεται και το 1ο Λύκειο Παπάγου. «Καλό δεν είναι μόνο ένα σχολείο που βάζει μαθητές στα πανεπιστήμια, αλλά ένα σχολείο οργανωμένο που λειτουργεί σωστά. Η εκπαίδευση δεν είναι άσπρο- μαύρο. Είχαμε στο παρελθόν παιδιά με χαμηλές βαθμολογίες που ήρθαν σε εμάς και αναπτύχθηκαν» σημειώνει η διευθύντριά του κυρία Πολυξένη Μπίστα. Κάπως έτσι ανοίγει η πόρτα για το Πανεπιστήμιο: πάνω από το 85% των μαθητών πέρασε εφέτος στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Το 1ο Λύκειο Παπάγου, από το οποίο εισήχθησαν στην Ιατρική Σχολή Αθηνών τρεις μαθητές και άλλοι 15 σε Πολυτεχνεία, κατατάχθηκε, πανελλαδικά, στην πρώτη πεντάδα, με επιτυχόντες σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Δυστυχώς, όμως, τέτοια σχολεία σήμερα δεν αποτελούν παρά μόνο την εξαίρεση. Μελέτες του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών έχουν καταδείξει ότι από τους υποψηφίους που προέρχονται από τα δημόσια σχολεία της χώρας μόλις ένα 33,3% γράφει «καλά» ή «άριστα» στις Πανελλαδικές. Ανάμεσα στις 10 Περιφέρειες με τις καλύτερες επιδόσεις στη χώρα είναι όλοι οι νομοί της Θεσσαλίας, η Χίος, η Ανατολική Αττική και η Αθήνα, ενώ με τις χειρότερες επιδόσεις, οι Ξάνθη, Ροδόπη, Κέρκυρα, Ζάκυνθος, Λευκάδα, Ρέθυμνο και Δυτική Αττική.

Το πλεονέκτημα του μοναδικού δημόσιου σχολείου στην περιοχή του Παλαιού Ψυχικού είναι κατ΄ αρχήν… χωροταξικό. Βρίσκεται ακριβώς πίσω από τα μεγάλα συγκροτήματα που στεγάζουν το Αρσάκειο, ιδιωτικά σχολεία και το Κολλέγιο Αθηνών, γειτνίαση η οποία ως έναν βαθμό λειτουργεί ανταγωνιστικά. Η περιοχή είναι προνομιακή, το σχολείο βρίσκεται μέσα στο πράσινο και το εκπαιδευτικό περιβάλλον είναι ευχάριστο: μια καλή αρχή για να εξελιχθεί και βελτιωθεί η εκπαιδευτική διαδικασία. Θες η γειτνίαση με τα μεγάλα ιδιωτικά σχολεία της Αθήνας, θες η παράδοσή του και οι καλοί καθηγητές του, έχουν κάνει το Δημόσιο του Ψυχικού από τα πλέον περιζήτητα δημόσια σχολεία στην Αθήνα. Δέχεται αιτήσεις γα εγγραφές από όλες τις γειτονικές περιοχές (Νέο Ψυχικό, Γαλάτσι, Κυψέλη). Καθώς όμως αποτελούν τελικά μέρος μια κοινότητας που θεωρούν προνομιακή οι μαθητές και οι μαθήτριές του τελικά προσπαθούν και συχνά… πετυχαίνουν. Τα ποσοστά επιτυχίας στις πανελλαδικές εξετάσεις είναι σημαντικά, υπερβαίνουν το 80%, ενώ πολιτιστικές ζώνες και εξωσχολικές δραστηριότητες «δένουν» την εκπαιδευτική καθημερινότητα.

3ο ΛΥΚΕΙΟ ΑΙΓΑΛΕΩ

Το «κουνούπι» που βρυχάται

Διαστάσεις τοπικού θρύλου έχει λάβει στην περιοχή του Αιγάλεω το ιστορικό 3ο Λύκειο, το επονομαζόμενο «Κουνούπι». Πάλαι ποτέ ιδιωτικό σχολείο, ανεγερθέν με δωρεά του επιχειρηματία Γ. Κουνούπη, αποτελεί σήμερα… τοπικό εκπαιδευτικό «θησαυρό». Το επιβεβαιώνει ο μεγάλος αριθμός αιτήσεων εγγραφής που συγκεντρώνει από την ευρύτερη περιοχή. Είναι γνωστό ως παραδοσιακό και οργανωμένο. Και αυτό συχνά είναι αρκετό: «Στα σχολεία όπου υπάρχουν στιβαρές διευθύνσεις δεν υπάρχουν θέματα καταλήψεων ή ελλείψεων σε υποδομές. Ακόμη και όταν το κράτος δεν μπορεί, έχουν γίνει οι προμήθειες από πριν» εξηγεί εκπαιδευτικός του «Κουνουπιού». Το διαβατήριο για το Πανεπιστήμιο εφέτος πήρε πάνω από το 90% των τελειοφοίτων του. Ιατρικές, πολυτεχνικές και νομικές σχολές δέχθηκαν αποφοίτους του. Η αυξημένη εκπαιδευτική φροντίδα από την πλευρά του διευθυντή του σχολείου κ. Ν. Μπονόβα οδηγεί, όπως δείχνουν τα στοιχεία, σε μεγάλες επιτυχίες. Σε αυτό προσβλέπουν και οι γονείς των παιδιών της περιοχής Αιγάλεω αλλά και των γύρω περιοχών οι οποίοι διεκδικούν μια θέση στα προγράμματά του. Το σχολείο διαθέτει και σελίδα στο Facebook (με σήμα κατατεθέν μια πινακίδα οδικής κυκλοφορίας με ένα κουνούπι ζωγραφισμένο πάνω της), σύλλογο αποφοίτων. Αποτελεί «μαρκαρισμένο» εκπαιδευτικό σημείο στον χάρτη της περιοχής. «Αυτό το γκρουπ είναι για όλους όσοι έχουν περάσει από το 3ο Λύκειο Αιγάλεω ή αλλιώς… κουνούπι!» αναφέρουν οι απόφοιτοι του σχολείου, στην ιστοσελίδα τους.

2ο ΛΥΚΕΙΟ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Το εξωστρεφές «κεντρικό»

Η εξωστρέφεια του 2ου Λυκείου Κορυδαλλού, που αποκαλείται «κεντρικό» ή «κολέγιο» από τους κατοίκους της περιοχής, το καθιστά ξεχωριστό. Οι μαθητές του μαθαίνουν και μέσα από τα ταξίδια την επαφή με συνομηλίκους τους από άλλες χώρες, στο πλαίσιο προγράμματος αντίστοιχου με το φοιτητικό «Εrasmus», το οποίο προορίζεται για τους μαθητές. Το σχολείο συνδέεται με σχολεία άλλων χωρών της ΕΕ• αυτές τις ημέρες φιλοξενεί παιδιά από την Ιταλία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Πολωνία.

Εδώ τα εργαστήρια λειτουργούν, τα αμφιθέατρα είναι σε χρήση, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές αξιοποιούνται καθημερινά. Εφέτος μόνο 10 από τους τελειοφοίτους του έμειναν εκτός πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Στις περιζήτητες σχολές όπως η Ιατρική Αθήνας εισήχθησαν δύο μαθητές ενώ πολλοί ήσαν οι υποψήφιοι σε πολυτεχνικές και οικονομικές σχολές. «Προσπαθούμε για το καλύτερο εκπαιδευτικό αποτέλεσμα» σημειώνει ο διευθυντής του κ. Γ. Καραχρήστος, αν και εφέτος- ελέω κρίσης και περικοπών- τα παράπονά του προς την πολιτεία που δεν διευκολύνει την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου είναι έντονα. «Πήραμε πριν από λίγες ημέρες 1.500 ευρώ από το υπουργείο Παιδείας, την 4η δόση του 2009, ενώ μόνο η ΔΕΗ που πληρώνουμε κοστίζει 1.000 ευρώ το δίμηνο». Με ή χωρίς χρήματα στο σχολικό ταμείο η συντριπτική πλειονότητα των μαθητών του πέρασε σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, ενώ μόλις 10 τελειόφοιτοι έμειναν εκτός ανώτατης εκπαίδευσης. Δύο υποψήφιοι εισήχθησαν στην Ιατρική Αθήνας και δεκάδες άλλοι σε πολυτεχνικές σχολές.

5ο ΛΥΚΕΙΟ ΓΛΥΦΑΔΑΣ

«Ο… καλός είναι αλλιώς»

Οι κακές γλώσσες λένε ότι στο 5ο Λύκειο Γλυφάδας δεν μπαίνεις αν δεν είσαι καλός μαθητής. Το σχολείο ξεχωρίζει στην ευρύτερη περιοχή με γνώμονα τις επιτυχίες του και πολλοί είναι εκείνοι που επιμένουν ότι οι δεκάδες υποψήφιοι για εγγραφή στα τμήματά του κρίνονται με βάση τη βαθμολογία τους. Τα τελευταία δύο χρόνια το σχολείο «μετράει» 20 μαθητές, με βαθμολογίες άνω των 19.000 μορίων. Όσοι είναι σε θέση να γνωρίζουν, αποδίδουν τις επιτυχίες αυτές στη δυναμική διευθύντριά του, τις καινοτόμες μεθόδους που εφαρμόζει στη διδασκαλία αλλά και τις εξωσχολικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Αποτελεί πάντως από τα περιζήτητα σχολεία της περιοχής της Γλυφάδας και πολλοί κάτοικοι το προτιμούν από φημισμένα ιδιωτικά σχολεία των νοτίων προαστίων.

4ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

Αστρονομία μετά τα Μαθηματικά

Το μυστικό του 4ου Γενικού Λυκείου Καλλιθέας βρίσκεται στο πρόγραμμά του. Στα επιπλέον εφόδια που προσφέρει στους μαθητές του• από την αστρονομία ως το θέατρο (δυνατότητες τις οποίες μέσω των προγραμμάτων του υπουργείου Παιδείας θα μπορούσαν θεωρητικά να αναπτύξουν όλα τα σχολεία). Όπως ισχυρίζεται ο μαθηματικός κ. Ιάκ. Μαυρέλλης, που έχει αναλάβει πολλά από τα επιστημονικά προγράμματα του σχολείου, «το ενδιαφέρον των παιδιών για την Αστρονομία είναι μεγάλο. Ξεπερνούν τους 50 οι μαθητές που έρχονται σε κάθε μάθημα. Διοργανώνουμε επισκέψεις στην Πεντέλη και στο Πλανητάριο, τις οποίες νομίζω ότι όλοι όσοι συμμετέχουν απολαμβάνουν ιδιαίτερα». Επίσης το σχολείο εδώ και χρόνια διαθέτει θεατρική ομάδα, με αναφορά στα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής. Κάποιοι καθηγητές του γράφουν και θεατρικά έργα! Το σχολείο συμμετέχει ενεργά στην κοινωνική ζωή και με άλλους τρόπους. «Συνεργαζόμαστε με μη κυβερνητικές οργανώσεις. Πέρυσι κάναμε δενδροφυτεύσεις σε πολλές περιοχές» επισημαίνει ο κ. Μαυρέλλης. Έπειτα από αυτά το σχολείο εφέτος «κατέκτησε» αρκετές θέσεις πολιτικών μηχανικών, οικονομολόγων και μαθηματικών στα ελληνικά πανεπιστήμια, εξασφαλίζοντας την εισαγωγή του 85% των μαθητών της Γ΄ Λυκείου.

Η ιδιωτική πρωτοβουλία στην Υγεία δημιούργησε πριν λίγα χρόνια ένα υψηλών προδιαγραφών ιατρικό κέντρο στη Θεσσαλονίκη εξασφαλίζοντας εκατοντάδες θέσεις εργασίας. Το νοσοκομείο αυτό επενδύει σήμερα στη ρομποτική τεχνολογία, σε επιταχυντές στοχευμένης ακτινοθεραπείας και φιλοδοξεί σε παρακείμενο χώρο 100 στρεμμάτων να λειτουργήσει την πρώτη εν Ελλάδι ιδιωτική ιατρική πανεπιστημιακή σχολή. Με δεδομένες τις κρατικιστικές αντιλήψεις περί υγείας και παιδείας στη χώρα μας αναρωτιέμαι αν ο οραματιστής της πρωτοβουλίας αυτής είναι ένας άνθρωπος της προόδου και της ευημερίας ή ένας αντιδραστικός και στυγνός κεφαλαιοκράτης. Αν ως κοινωνία αποθεώνουμε ακόμα τον αντιδραστικό και νωθρό κρατισμό και ονειρευόμαστε μια σοβιετικού τύπου υγεία και παιδεία, τότε αξίως οδεύουμε στη χρεοκοπία των ιδεών. Ο ιδεαλιστικός κρατισμός που επιθυμεί να διασώσει τις ιδέες του οφείλει να μετεξελιχθεί σε μια κοινωνικά ευαίσθητη ιδεολογία που θα αξιοποιεί τις δημιουργικές δυνάμεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας με κανόνες και έλεγχο. Αυτός είναι ο ρόλος της κεντρικής εξουσίας στις σύγχρονες κοινωνίες.

Φροντιστήρια: παραπαιδεία ή παράλληλη παιδεία

Γιατί τα φροντιστήρια – κι όχι τα ιδιωτικά σχολεία – είναι "παραπαιδεία"; Τελικά πωλείται ή όχι το αγαθό της παιδείας; Κι εφόσον πωλείται παύει να είναι δημόσιο αγαθό; Πόσο κοστίζει η σημερινή δήθεν δωρεάν δημόσια εκπαίδευση; Μήπως αρκετά ακριβά σε σχέση με την ποιότητά της; Το εξεστόμισε και ο υπουργός Παιδείας: "έχουμε τις υψηλότερες δαπάνες για τις κατώτερες βαθμίδες της εκπαίδευσης στην Ευρώπη, αν συνυπολογίσουμε στις κρατικές δαπάνες, πόσα χρήματα ξοδεύει η ελληνική οικογένεια στα φροντιστήριο". Δια στόματος υπουργού λοιπόν τα φροντιστήρια έχουν τη δική τους θέση στο εκπαιδευτικό σύστημα κι αναγνωρίζεται επίσημα πλέον η προσφορά τους. Άρα είναι μια μορφή παράλληλης παιδείας κι όχι παραπαιδεία. Γιατί το "παρά" σημαίνει κάτι το παράνομο και το μη αποδεκτό, κάτι το απαγορευμένο.

Από τη στιγμή όμως που οι θετικές υπηρεσίες των φροντιστηρίων αναγνωρίζονται ουσιαστικά από μαθητές και γονείς για πολλά χρόνια και το κράτος εκδίδει άδειες λειτουργίας τους, τότε δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό.

Κι όμως κατά καιρούς τα φροντιστήρια βάλλονται από ορισμένους με τους πιο ακραίους χαρακτηρισμούς και με κυριότερο επιχείρημα την εμπορευματοποίηση της παιδείας.

"Σ' αυτή την περίπτωση οι θεματοφύλακες της δημόσιας – και καθόλου δωρεάν – εκπαίδευσης παραβλέπουν το γεγονός ότι η δική τους θέση εξασφαλίζεται από τη φορολογία των πολιτών και από την προστασία της μονιμότητας της κρατικής θέσης.

Από την άλλη όσοι εκπαιδευτικοί εργάζονται στα φροντιστήρια και στα ιδιωτικά σχολεία δεν έχουν καμία τέτοια προνομιακή προστασία κι εξαρτώνται μόνο από τις προτιμήσεις των γονέων – μαθητών. Ποιο είναι τελικά περισσότερο δίκαιο και δημοκρατικό; Και ποιος έχει μεγαλύτερο ηθικό ανάστημα; Κάποτε ένας δημόσιος εκπαιδευτικός μπήκε στον πειρασμό ν' απαντήσει στα ερωτήματα με τον εξής τρόπο: "το δημόσιο σχολείο διδάσκει ηθική και παιδαγωγική στους μαθητές κι αυτή είναι η διαφορά του από τα διάφορα κέντρα εμπορίου της γνώσης!"

Όσον αφορά την ηθική και την παιδαγωγική ας αφήσουμε τους ίδιους τους μαθητές να κρίνουν κατά πόσο είναι αληθινή ή όχι. Ίσως αυτή η "έκρηξη" να προερχόταν από συνάδελφο που κάνει ευσυνείδητα τη δουλειά του και δεν ακούει τις κραυγές συναδέλφων του που ισχυρίζονται ότι αποδίδουν όσο ακριβώς πληρώνονται από το κράτος! Η σκέψη τους κατά τα άλλα δεν είναι καθόλου… εμπορευματοποιημένη!

Ίσως, όμως ένα τέτοιο επιχείρημα να ειπώθηκε από κάποιον άλλο εκπαιδευτικό που είτε κρυπτόμενος πίσω από τα στερεότυπα συνδικαλιστικά συνθήματα είτε πίσω από το πέπλο της αδιαφάνειας και της μη αξιολόγησής του είτε πίσω από την ανικανότητά του είτε πίσω από την ευσυνείδητη δουλειά άλλων συναδέλφων του, προσπάθησε να μεταθέσει τις ευθύνες του για την ανεπάρκεια του σχολείου.

Και για να επανέλθουμε στην "εμπορευματοποίηση", αυτοί οι οποίοι καθιέρωσαν τον όρο είναι οι δημόσιοι λειτουργοί της εκπαίδευσης που παραβιάζοντας τον όρκο τους παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα στους ίδιους τους μαθητές της τάξης τους έναντι αδράς αμοιβής.

Αυτή είναι η πραγματική έννοια της παραπαιδείας που κατατρώγει τα σωθικά της επίσημης εκπαίδευσης, της αφαιρεί το μανδύα της ηθικής και μειώνει την κοινωνική απήχηση του δημοσίου σχολείου, ειδικά όταν ζητάει την κοινωνική συνδρομή για την επίλυση κάποιων σοβαρών προβλημάτων του.

Από την άλλη όμως αυτή η εικόνα ισοπεδώνει και εκμηδενίζει την προσπάθεια των άξιων και ευσυνείδητων εκπαιδευτικών που είτε με λίγα χρήματα είτε με πολλά, είτε σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό σχολείο ή φροντιστήριο αποδίδουν πάντοτε το ίδιο επειδή αγαπούν τη δουλειά τους. Ας μην κατασκευάζουμε λοιπόν άλλοθι επιχρισμένα με ιδεολογήματα του τύπου "εμπορευματοποίηση" γιατί χάνεται και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας.

Το ζήτημα τελικά δεν είναι η αλληλλομετάθεση των ευθυνών αλλά η προσήλωση σ' ένα επάγγελμα που δίκαια χαρακτηρίζεται ως λειτούργημα. Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι οι μοναδικοί θεματοφύλακες της παιδείας αλλά υπάρχουν οι μαθητές και οι γονείς που έχουν ισότιμη γνώμη και για τον επιπλέον λόγο ότι πληρώνουν – πολλές φορές από το υστέρημά τους – και τη δημόσια "δωρεάν" εκπαίδευση και τα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων και φροντιστηρίων.

Η ιδιωτική εκπαίδευση συνυπάρχει με τη δημόσια γιατί οι μαθητές και οι γονείς αποδέχονται το ρόλο της και την προσφορά της. Όταν δεν εμπιστεύονται τη δημόσια εκπαίδευση που οι ίδιοι χρηματοδοτούν τότε με ποια λογική δεν θ' αναζητήσουν κάτι καλύτερο πληρώνοντας πάλι;

Μήπως κάνουν λάθος ή ακολουθούν σωστά το ένστικτό τους που τους φωνάζει ότι ο κόσμος έχει γίνει πια πολύ απαιτητικός και για v' αντεπεξέλθει κανείς χρειάζεται περισσότερα εφόδια; Η παιδεία πράγματι είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να το απολαμβάνουν όλοι. Αυτό όμως δεν είναι ανάγκη να το παρέχει το ίδιο το κράτος. Αν μπορεί να παραχθεί και από τρίτους και το κράτος απλώς να επιδοτεί τους ασθενέστερους οικονομικά, γιατί να μη γίνει.

Ο συναγωνισμός εδώ θα λειτουργούσε ευεργετικό για τους μαθητές που θα είχαν την ευχέρεια μιας πλουραλιστικής επιλογής. Το παράδοξο στην πατρίδα μας είναι ότι ενώ ιδιωτική εκπαίδευση υπάρχει από την προσχολική αγωγή μέχρι και το Λύκειο, απαγορεύεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση όπου το κράτος έχει το μονοπώλιο. Γιατί άραγε το "ιδιωτικό πανεπιστήμιο" προκαλεί τόσες αντιδράσεις κι όχι το "ιδιωτικό νηπιαγωγείο".

Είναι θέμα παιδαγωγικής λογικής κάτι τέτοιο ή προστασίας των συμφερόντων των δημοσίων λειτουργών που δε θέλουν να χάσουν τα προνόμια τους;

Ας πάψουν πια τα κηρύγματα περί ήθους και ηθικής που δήθεν διδάσκεται μόνο στα δημόσια σχολεία. Το πρότυπο του εκπαιδευτικού σ' οποιοδήποτε χώρο κι αν εργάζεται, μπορεί να εμπνεύσει τους νέους θετικά όταν ο ίδιος προσηλωθεί σ' αυτό που κάνει χωρίς όρους και την προστασία τρίτων αλλά με δύναμη ψυχής.

Ρεκόρ ηλεκτρονικών αιτήσεων για μετεγγραφές από φοιτητές που θέλουν να σπουδάσουν στον τόπο κατοικίας τους. Μέχρι χθες είχαν υποβληθεί 8.955 αιτήσεις εκ των οποίων οι μισές αφορούν σπουδαστές που ανήκουν σε τρίτεκνες οικογένειες γράφει το σημερινό Έθνος. Σπάει κάθε ρεκόρ ο αριθμός των φοιτητών που θα μετεγγραφούν τις επόμενες ημέρες σε τμήματα που βρίσκονται κοντά στον τόπο κατοικίας τους, καθώς μία εβδομάδα πριν από τη λήξη της προθεσμίας – για την υποβολή μόνο των ηλεκτρονικών αιτήσεων που εγκαινιάστηκαν φέτος – ο αριθμός φτάνει τις 8.955, εκ των οποίων οι μισές αφορούν σπουδαστές που ανήκουν σε τρίτεκνες οικογένειες! Αν προστεθούν, μάλιστα, οι φοιτητές που θα υποβάλουν τις αιτήσεις τους έως τις 20 Οκτωβρίου, αλλά και όσοι τις καταθέσουν στα τμήματα υποδοχής με την «παραδοσιακή» διαδικασία, τότε δεν αποκλείεται ο αριθμός να εκτοξευθεί κοντά στις 15.000, δηλαδή να είναι διπλάσιος από τον περσινό, που δεν είχε ξεπεράσει τις 7.500.

Την ίδια στιγμή, χιλιάδες φοιτητές θα πραγματοποιήσουν αγώνα δρόμου προκειμένου να μη χάσουν το εξάμηνό τους, καθώς η εγγραφή τους στα τμήματα υποδοχής δεν πρόκειται να γίνει πριν από το τέλος Οκτωβρίου, με αποτέλεσμα να έχουν χάσει εργαστηριακά μαθήματα, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι αδύνατον να αναπληρωθούν. Έτσι παρά το γεγονός ότι το υπουργείο Παιδείας «υποσχέθηκε» ότι φέτος δεν θα χαθεί το Α’ εξάμηνο, όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, πολλά τμήματα που έχουν εργαστήρια ήδη ενημέρωσαν τους νέους φοιτητές ότι θα χάσουν σίγουρα το εξάμηνο. Τα αίτια της «έκρηξης» που παρατηρείται στον αριθμό των μετεγγραφών οφείλονται αφενός στην κατάργηση της βάσης του δέκα που δίνει τη δυνατότητα σε περισσότερους φοιτητές να διεκδικήσουν μετεγγραφή, αφετέρου στη δύσκολη οικονομική συγκυρία που ωθεί όλο και πιο πολλούς να σπουδάσουν κοντά στον τόπο κατοικίας τους, έστω και σε υποδεέστερο τμήμα από αυτό που ήθελαν. Σύμφωνα με στοιχεία που εξασφάλισε το «Έθνος», μέχρι χθες είχαν κατατεθεί συνολικά 8.955 ηλεκτρονικές αιτήσεις, οι οποίες θα γίνουν δεκτές, εκτός αν κάποιος φοιτητής καταχώρισε στην ειδική ηλεκτρονική πλατφόρμα του υπουργείου Παιδείας ψευδή στοιχεία. Σε αυτήν την περίπτωση μάλιστα, αν διαπιστωθεί ότι υπήρχε δόλος, θα διαγραφεί τόσο από το τμήμα στο οποίο είχε εισαχθεί αρχικά όσο και από το τμήμα υποδοχής. Αναλυτικά οι Ηλεκτρονικές Αιτήσεις έχουν ως εξής: 2.962 πολύτεκνοι, 4.657 τρίτεκνοι, 8 τέκνα θυμάτων τρομοκρατίας, 813 ορφανοί, 9 αθλητές, 442 αδέρφια με μετακίνηση του ενός στην περιφέρεια, 64 αδέρφια με μετακίνηση και των δύο στην περιφέρεια.

Πηγή «Έθνος»

Έχοντας φίλους εκπαιδευτικούς, συζητώ μαζί τους για να μαθαίνω εκ των έσω τα πράγματα στην Παιδεία, προσπαθώντας να κατανοήσω πού σταματάει η αλήθεια και που ξεκινάει η υπερβολή. Είναι πράγματι τόσο χάλια η εικόνα, όπως παρουσιάζεται κάθε χρόνο, με την ίδια μανιέρα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα; Οι φίλοι δεν έχουν υποταχθεί σε αυτό που ονομάζουμε απαξιωτικά «δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία» ούτε, όμως, τρέφουν αυταπάτες –όπως πολλοί άλλοι– ότι υπηρετούν κάποιο λειτούργημα. Συνεχίζουν να μελετούν, έχουν γνώση για το πώς εργάζονται οι συνάδελφοί τους στο εξωτερικό, ενδιαφέρονται αληθινά για τους μαθητές τους (χωρίς να τους παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα κατ’ οίκον), έχουν άποψη για τα σχολικά βιβλία. Μερικά από αυτά, υποστηρίζουν, λες και είναι γραμμένα στο πόδι, λες και κανείς δεν τα έλεγξε πριν κυκλοφορήσουν στη μαθητική αγορά. Μιλούν για τις ανισότητες στην Παιδεία. Πάρε ένα μαθητή δημόσιου σχολείου, από φτωχή οικογένεια, αλλά ίσων δυνατοτήτων με ένα μαθητή με οικονομική άνεση, που μορφώνεται σε ένα καλό ιδιωτικό σχολείο. Πλην κραυγαλέων εξαιρέσεων, ο δεύτερος έχει σαφέστατο προβάδισμα. Αλλά και μεταξύ δημόσιων σχολείων υπάρχουν διαφορές: παίζει ρόλο σε ποια περιοχή βρίσκεται το σχολείο, ποια είναι η «σύνθεση» των μαθητών, το μεράκι και οι αντοχές καθηγητών. Όταν βρίσκονται στην ίδια τάξη παιδιά που έρχονται για χαβαλέ και παιδιά που πασχίζουν, αδικούνται όλες οι πλευρές. Αυτό που τονίζουν είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια, τα παιδιά της Β΄ και της Γ΄ Λυκείου πηγαίνουν στο σχολείο για να μη μείνουν από απουσίες. Για όσους στοχεύουν στο πανεπιστήμιο (και οι γονείς τους μπορούν να πληρώνουν), το φροντιστήριο κάνει όλη τη δουλειά. (Άρθρο του κ. Λεονταρίδη στην Καθημερινή 13.10.2010)

– Αρκετοί από εσάς δουλεύετε 10 – 15 ώρες την εβδομάδα, έχετε ανάπαυλα τριών μηνών τον χρόνο, η κοινωνία σάς θεωρεί προνομιούχους κι εσείς γκρινιάζετε συνέχεια, τσιγκλάω αυτούς τους ευσυνείδητους.

– Διορθώνουμε γραπτά στο σπίτι, διαβάζουμε και προετοιμαζόμαστε για την επόμενη ημέρα, είναι ώρες δουλειάς. Πόσοι ξέρουν ότι πολλοί εκπαιδευτικοί κάνουν τον λογιστή και τον γραμματέα στα σχολεία; Οι μισθοί μας είναι προσβλητικοί. Και καλά ο φιλόλογος, ο μαθηματικός, κάνουν ιδιαίτερα και συμπληρώνουν. Ο θεολόγος και ο γυμναστής πώς θα επιβιώσουν αξιοπρεπώς; Ναι, υπάρχουν συνάδελφοί μας που τα έχουν παρατήσει, κοιτάζοντας απλώς να περάσει το ωράριο, χωρίς να χαλάσουν τη ζαχαρένια τους.

Δεν ξέρω εάν υπήρξε υπουργός Παιδείας που ζήτησε από «ανώνυμους» καθηγητές να μεταφέρουν την ωμή αλήθεια της καθημερινότητας, π.χ. από ένα γυμνάσιο υποβαθμισμένης περιοχής στις παρυφές της Αθήνας. Θα ήταν καλό να το πράξει η νυν υπουργός Παιδείας εν όψει των φιλόδοξων κυοφορούμενων αλλαγών, μακριά από τηλεοπτικές κάμερες και χωρίς την «παρεμβολή» συμβούλων και συνδικαλιστών. Διαπιστώνοντας τις άλλες αθέατες αλήθειες, ίσως τολμήσει, επιπροσθέτως, γενναίες τομές.