Και με το Iσχύον Σύστημα, τι Κάνουμε;

 Άρθρο στον Κόσμο του Επενδυτή, Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Η πολιτική προσομοιάζει με την διδασκαλία και ο πολιτικός με τον δάσκαλο. Ο μέτριος δάσκαλος περιγράφει, ο καλός εξηγεί, ο σωστός αποδεικνύει και ο καταπληκτικός δάσκαλος προτείνει, υλοποιεί και διορθώνει. Θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε το όραμα και την έμπνευση. Ο χαρισματικός και ευρηματικός δάσκαλος αποτελεί παγκόσμιο ζητούμενο ποιοτικής παιδείας όπως και ο σωστός πολιτικός προαπαιτούμενο της χρηστής διοίκησης.

Ο νέος Υπουργός της Παιδείας περιέγραψε το χρονοδιάγραμμα του νέου εξεταστικού συστήματος αθροίζοντας μήνες και διαδικασίες: σε έξι μήνες θα συνταχθεί η πρόταση του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, μερικούς μήνες αργότερα θα περάσει από την ολομέλεια του ΕΣΥΠ, θα συζητηθεί και θα πάρει την μορφή πρότασης νόμου και όταν ολοκληρωθεί η κοινοβουλευτική διαδικασία μερικούς μήνες αργότερα θα ακολουθήσει μια περίοδος προσαρμογής τριών ετών.

Με τα νεοελληνικά δεδομένα, τους ρυθμούς και τις συνήθειες της δημόσιας διοίκησης το μέλλον προδιαγράφεται ως εξής: το ΣΠΔΕ θα δώσει μια γενική πρόταση η οποία στα δύσκολα σημεία της τεχνοκρατικής τεκμηρίωσης θα είναι γενικόλογη και αόριστη. Η πρόταση νόμου θα παραπέμπει σε Υπουργικές Αποφάσεις τα δύσκολα και ακανθώδη ζητήματα της επίδοσης και της αξιολόγησης των υποψηφίων και δεν θα είναι έτοιμη πριν από τις επόμενες εκλογές. Μετά τις εκλογές ένας νέος Υπουργός θα βάλει στο αρχείο την πρόταση και θα ξεκινήσει ένα νέο διάλογο από μηδενική βάση. Όσο για την συναίνεση αυτοί που την επιζητούν σήμερα, θα την αρνούνται με προσχηματικά τερτίπια αύριο.

Με τον τρόπο αυτό η τωρινή προσπάθεια να οραματισθούμε και να σχεδιάσουμε ένα νέο Λύκειο συμβατό με ένα δίκαιο και αδιάβλητο σύστημα πρόσβασης κινδυνεύει να χαθεί στο παιχνίδι των πολιτικών σκοπιμοτήτων και αντιπαραθέσεων.

Η πολιτική όμως είναι η τέχνη του εφικτού και η νέα ηγεσία οφείλει να διορθώσει τις απίστευτες στρεβλώσεις του υπάρχοντος συστήματος, οι οποίες με τραγικό και προαναγγελθέντα τρόπο θα αναπαραχθούν και τα επόμενα χρόνια.

Οι παραλογισμοί του υφιστάμενου συστήματος απαιτούν άμεσες λύσεις και οφείλουμε να τις δώσουμε. Δεν είναι λογικό και δίκαιο οι κάτοχοι του λυκειακού τίτλου που δεν πέρασαν την βάση του 10 να έχουν δικαίωμα εγγραφής σε ιδιωτικά κολλέγια και ταυτόχρονα χιλιάδες θέσεις σχολών της δημόσιας τριτοβάθμιας να είναι κενές. Δεν μπορεί να συνεχισθεί ο αποκλεισμός των Μαθηματικών γενικής παιδείας, που οδηγεί στον εγκλωβισμό χιλιάδων υποψηφίων της υπερτροφικής θεωρητικής κατεύθυνσης στο πρώτο επιστημονικό πεδίο στο οποίο πρακτικά η βάση είναι 12 και ο ανταγωνισμός τεράστιος για σχολές που έχουν πρόβλημα στην επαγγελματική αναγνώριση και αποκατάσταση των φοιτητών τους. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται η παρωδία του 10% των θέσεων και η απογύμνωση από φοιτητές των δυναμικών τμημάτων της τουριστικής οικονομίας. Εδώ και τώρα στα σημαντικά προβλήματα που καταγράφονται κάθε χρόνο ως παθογένειες και στρεβλώσεις του συστήματος απαιτούνται λύσεις με ρεαλισμό και τόλμη. Η νέα πολιτική ηγεσία θα κριθεί πρώτιστα στο πεδίο της διαχείρισης των υπαρχόντων προβλημάτων του Λυκείου και των Εξετάσεων και με την επιτυχημένη αντιμετώπισή τους θα εγγράψει υποθήκες αξιοπιστίας για το όραμα μιας καλύτερης παιδείας.      

Γιώργος Χατζητέγας

 

 

5,51 Εκατομμύρια Ευρώ …Εκτός Ύλης

 Ο γνωστός μαθηματικός και συγγραφέας Ευάγγελος Σπανδάγος κάθε Κυριακή βράδυ 20:10-21:00 στην τηλεοπτική συχνότητα του HIGH και στην εκπομπή «όπερ έδει ποιήσαι» τα λέει χωρίς περιστροφές και στρογγυλοποιήσεις. Έχει μάλιστα αποκτήσει ένα φανατικό κοινό μεταξύ εκείνων που αναζητούν ποιοτικές εκπομπές στα μικρά κανάλια. Ένας απ’ αυτούς τους τηλεθεατές έγραψε χθες στο «Βήμα»:

Πριν από λίγες ημέρες άκουσα τον γνωστό μαθηματικό- συγγραφέα Αντώνη Κυριακόπουλο να λέει το εξής «ωραίο» στην εκπομπή του συναδέλφου του Ευαγγέλου Σπανδάγου από το τηλεοπτικό κανάλι HIGH: Στο βιβλίο Μαθηματικών της Γ΄ Λυκείου Θετικής- Τεχνολογικής Κατεύθυνσης του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων περιέχεται το κεφάλαιο «Πίνακες» (σελίδες 84). Το κεφάλαιο αυτό, αν και είναι από το 1998, σύμφωνα με τις οδηγίες του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, εκτός διδακτέας ύλης, εξακολουθεί να περιέχεται μέχρι σήμερα στο ως άνω βιβλίο. Το βιβλίο αυτό εκδίδεται κατ΄ έτος σε 82.000 αντίτυπα. Επομένως από το 1998 μέχρι το 2008, δηλαδή σ΄ ένα διάστημα 10 ετών, έχουν εκδοθεί συνολικά 68.880.000 περιττές σελίδες. Αν υπολογίσουμε το κόστος της κάθε σελίδας περίπου σε 8 λεπτά (έγχρωμη εκτύπωση, χαρτί, βιβλιοδεσία), το Δημόσιο έχει επιβαρυνθεί μέχρι σήμερα με 5.510.400 ευρώ. Τα σχόλια είναι ευνόητα.

 

Το Καταλάβατε; ή Anlatabildim mi ;

Ο Απόστολος μας στην Πόλη, μας στέλνει την ανταπόκρισή του από τη γείτονα και τον εύστοχο σχολιασμό του.

«Χθες βρισκόμουν στην καθιερωμένη συνάντηση της Δευτέρας μεταξύ Ελλήνων, Ρωμιών και κάποιων Τούρκων της Πόλης. Ανάμεσά τους βρίσκονταν και κάποιοι εκπαιδευτικοί  οπότε τέθηκε κάποια στιγμή ως θέμα συζήτησης ο τρόπος διδασκαλίας και οι διαφορές που ενδεχομένως υπάρχουν στις δύο χώρες. Εκεί λοιπόν, μεταξύ άλλων, ακούστηκε το παρακάτω που με εντυπωσίασε:

Οι δάσκαλοι στην Ελλάδα αμέσως μετά την παράδοση του μαθήματος ρωτούν τα παιδιά λέγοντας συνήθως τη φράση: "Το καταλάβατε; " 

Οι δάσκαλοι στην Τουρκία θέτουν την ερώτηση ως εξής : "Anlatabildim mi ;" που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει: Μπόρεσα εγώ να σας δώσω να καταλάβετε αυτό που ήθελα να πω; Και τούτο διότι δεν πρέπει τα παιδιά να νομίσουν, στην περίπτωση που δεν έχουν κατανοήσει το θέμα, ότι φταίνε τα ίδια αλλά ενδεχομένως να ευθύνεται και ο δάσκαλός τους που δεν το μετέδωσε σωστά. Έτσι τα παιδιά ενθαρρύνονται να ρωτήσουν ξανά και ξανά… Στην Ελλάδα αντίθετα ο τρόπος που τίθεται η ερώτηση δεν αφήνει περιθώρια για "ευθύνη" του δάσκαλου… 

Είναι η διαφορά κουλτούρας ή κάτι άλλο; Επί της ουσίας των διδασκομένων στην Τουρκία και γενικά περί ελεύθερης έκφρασης της γνώμης των μαθητών σε ευαίσθητα ζητήματα και άλλα συναφή μη με ρωτήσετε…»

 

Ο Δάσκαλος Aποδεικνύει…

Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος απάντησε στα ΝΕΑ στον Μιχάλη Αμοιραδάκη και στην προσπάθειά του να διασκεδάσει την πανωλεθρία του, υπέπεσε σε χειρότερα ανομήματα που αιτιολογούνται από την άγνοιά του. Ανύπαρκτο διεθνώς το φροντιστήριο μας λέει ένας τακτικός αρθρογράφος του Βιβλιοδρομίου αγνοώντας βιβλία που κυκλοφορούν και ανατρέπουν την επιτηδευμένη άγνοιά του.
Μάθε λοιπόν σύντροφε από τους Γαργαλιανούς ότι εσύ που διδάσκεις τη διαίρεση στο φροντιστήριο στη Β’ Λυκείου είσαι θεράπων ενός στρεβλού συστήματος και για αυτή τη στρέβλωση φταις εσύ και το φροντιστήριό σου. Πρόσεξε μάλιστα μην αρρωστήσεις από την ασθένεια που θεραπεύεις. Το ιστολόγιο θα αποστείλει στον κ. Γεωργουσόπουλο τα κείμενα της Διεθνούς των Φροντιστών απαλλαγμένο από τις ενοχές που έχει για το σκληρό κείμενο που του αφιερώσαμε. Ο Δασκαλάκος περιγράφει το Ανύπαρκτο και ο Δάσκαλος αποδεικνύει το Υπαρκτό…
Ιδού η απάντηση του κ. Γεωργουσόπουλου.

 

«Λυπάμαι που ένας φροντιστηριακός συνεχώς αξιολογούμενος από τους μαθητές του και μάλιστα μαθηματικός εκπαιδευτικός δεν μπόρεσε στα γραπτά μου (πιθανόν διότι ο ίδιος ασχολείται με γραφήματα) να δει τη διαφορά ανάμεσα στην ασθένεια και στους φορείς μιας ασθένειας.
Εγώ δεν ονόμασα πανώλη τους φροντιστές, αλλά τον άτυπο πλέον θεσμό της ανύπαρκτης εκτός Ελλάδος, διεθνώς, φροντιστηριακής παραπαιδείας. Σε μια πανδημία δεν φταίει όποιος την κολλήσει την ασθένεια. Αφού, ως γνωστόν, αρρωσταίνουν και οι γιατροί.
Η ελληνική φροντιστηριακή παραπαιδεία (όπως η παραοικονομία, το παρακράτος, η παραδιοίκηση- τα λέει έξοχα ο Αλέκος Παπαδόπουλος στο βιβλίο του) απορρόφησε τους ιδιοφυέστερους και ικανότερους εκπαιδευτικούς. Είτε για πολιτικούς λόγους παλαιότερα είτε λόγω ανεργίας είτε λόγω γλίσχρων μισθών στο Δημόσιο, οι καλύτεροι δάσκαλοι δίδαξαν στα φροντιστήρια. Αυτό δεν σημαίνει πως το «σύστημα» που υπηρέτησαν δεν είναι στρεβλό, δεν είναι άρρωστο και μάλιστα υποκατάστατο στη συνείδηση του κόσμου ως το μόνο εχέγγυο υγείας! Αυτό στοχοποίησα.
Ας αφήσει λοιπόν ο κ. πρόεδρος τα γραφήματα και ας δει κατάματα την αλήθεια. Σε θεσμικό καθεστώς δωρεάν παιδείας, το κόστος εκπαίδευσης των ελληνοπαίδων είναι δυσβάσταχτο και το αποτέλεσμα μηδαμινό. Δεν διάβασε ο κ. πρόεδρος παλαιότερο κείμενό μου, όπου επί πτυχίω φοιτητές (αριστούχοι σε υψηλόβαθμη σχολή με 100% φροντιστηριακή ιστορία) παραδίδουν γραπτά με αξιοθρήνητους βαρβαρισμούς και σολοικισμούς. Έρρει τα κάλα!
Όσο για τους άλλους στοχασμούς του κ. προέδρου, οι αναγνώστες ας κρίνουν!»

Το βιβλίο «Η Ανατροπή του Ελληνικού Μύθου» απεστάλη στα ΝΕΑ και στον κ. Π. Καψή με την παρακάτω υποσημείωση:
Επειδή ο τακτικός αρθογράφος σας κ. Γεωργουσόπουλος έγραψε ότι τα φροντιστήρια είναι διεθνώς ανύπαρκτα, κρίνω ότι μπορείτε να του το δώσετε προς μελέτη.
Δεν επιθυμώ βεβαίως ως «ποινή» να τον «υποχρεώσετε» σε βιβλιοκριτική του παρόντος… Ο Δάσκαλος όμως οφείλει να αποδεικνύει…

Ο Μηδενισμός του Γραπτού Λόγου…

 Αφού δεν μπορούμε να μειώσουμε το εντυπωσιακό ποσοστό του 25% των αναβαθμολογήσεων στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας το ΥΠΕΠΘ μειώνει κατά 10 μονάδες στην εκατοντάβαθμη κλίμακα την βαρύτητα της παραγωγής κειμένου.

Η σχετική προσμέτρηση δηλαδή θα λαμβάνει 40 μονάδες και αυξάνεται η βαρύτητα των ασκήσεων από 25 σε 35 μονάδες. Σημαντικές πάντως καινοτομίες είναι από φέτος και η δυνατότητα των υποψηφίων να βλέπουν τα γραπτά τους και η υποχρέωση του α΄ βαθμολογητή να μην σημειώνει πάνω στο γραπτό λάθη ή παραλείψεις για να μην επηρεάζει τον β΄ βαθμολογητή.

Όσο για το μέλλον από το 2010 θα αναγράφεται στο γραπτό η αναλυτική βαθμολογική επίδοση σε κάθε ερώτημα. Να θυμηθούν κάποιοι και τις προτάσεις των φροντιστών… Καθώς μάλιστα φθάνουμε στις εξετάσεις μια συζήτηση για την θωράκιση της διαδικασίας με απλά μέτρα ενίσχυσης της αξιοπιστίας τους είναι αναγκαία και χρήσιμη για τη νέα γραμματέα του ΥΠΕΠΘ…