www.hagitegas.gr

Κάθε χρόνο , όταν δημοσιοποιούνται τα θέματα της Νεοελληνικής γλώσσας , αυτό που έχει περισσότερο ενδιαφέρον δεν είναι τόσο οι απαντήσεις των μαθητών , που έτσι κι‘αλλιώς αυτές δεν γίνονται γνωστές στο ευρύτερο κοινό ούτε συζητούνται ευρύτερα όσο οι συγκρουόμενες προσεγγίσεις των φιλολόγων.
Τόσο στην κριτική που προτείνεται στο συγκεκριμένο άρθρο όσο και στις δημοσιευμένες σε πολλά έντυπα απαντήσεις προκύπτουν 2 σημαντικά σημεία αμφισβήτησης :
α) στο θέμα της έκθεσης , για ποιο λόγο έπρεπε να θεωρηθεί ότι επικεντρώνεται μονομερώς στο εκπαιδευτικό σύστημα; Τα δεδομένα του θέματος έδιναν αφορμή για προβληματισμό ΄πάνω στη σχέση του νέου με το βιβλίο , αλλά δεν δέσμευαν καθόλου τη μονομερή σύλληψη του β‘ερωτήματος , σαν επικεντρωμένη αποκλειστικά στο σχολείο. Αντιθέτως το β‘ερώτημα μπορούσε να γενικεύει πάνω στη γενικότερη στάση των νέων ανθρώπων απέναντι στις διαφορετικές πηγές πληροφόρησης : έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα.
β) το δεύτερο αφορά την τεχνικά απαράδεκτη μετατροπή της παθητικής σύνταξης της άσκησης Β4β. Πώς προτείνουν φιλόλογοι ένας ετερόπτωτος προσδιορισμός να γίνει υποκείμενο της ενεργητικής σύνταξης , χωρίς έστω μια σημείωση περί νοηματικού και συντακτικού υποκειμένου; (Να σημειωθέι ότι αυτό προτείνεται ως επίσημη απάντηση σε πληθος φροντιστηριακές ιστοσελίδες με τρόπο ισοπεδωτικό και ανησυχητικό. Κανένας δεν είχε αντιρρήσεις για την ανορθόδοξη μετατροπή;)
Βέβαια , θα μπορούσαν να αποφευχθούν όλα αυτά , αν η διατύπωση των εξεταστικών θεμάτων ήταν προσεκτικότερη. Πάντως η κριτική όλων εμάς που ζούμε την αγωνία των παιδιών για τη διασφάλιση του κάθε μορίου…δεν είναι παράξενο που είναι σχολαστική , έστω και αν στα μάτια τρίτων όλα αυτά θυμίζουν “φιλολογικές έριδες”