Στις 6 και 7 Μαρτίου στο Καρπενήσι με προσκεκλημένο ομιλητή τον Υπουργό Παιδείας η σύνοδος των Πρυτάνεων θα προτείνει: αποδέσμευση του λυκείου από τις εξετάσεις, διατήρηση του πανελλαδικού χαρακτήρα των εξετάσεων με τον υπάρχοντα μηχανισμό, εξέταση σε 4 ή 5 μαθήματα, επανακαθορισμό των επιστημονικών πεδίων, διατήρηση της βάσης του 10, επιλογή σχολών από ένα μόνο πεδίο και διεύρυνση της εξεταστέας ύλης σε όλες τις τάξεις του λυκείου.
Ο τέως πρύτανης και επικεφαλής του Διαλόγου στο Βήμα της Κυριακής διαπιστώνει την αναγκαιότητα της συνεχούς και ειλικρινούς διαβούλευσης, δηλώνει ότι δεν παίζει κομματικά παιχνίδια και ότι θα εργασθεί για ένα δεσμευτικό πλαίσιο πρακτικών λύσεων, απορρίπτει τις μαξιμαλιστικές και μεγιστοποιημένες προσεγγίσεις που απαιτούν τεράστιους χρόνους και προτείνει τη χρηματοδότηση των αλλαγών του νέου συστήματος.
Ο κος Μπαμπινιώτης γνωρίζει όμως κατά βάθος ότι κανένας πολιτικός δεν νοιάζεται ουσιαστικά για την παιδεία και το διάλογο παρά μόνο για την εφήμερη του επιβίωση. Ο καθηγητής της Γλωσσολογίας γνωρίζει πολύ καλά το δεξιό και αριστερό μαξιμαλισμό των λέξεων και την πρακτική των ανικάνων. Ο Πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού δεν εμπιστεύεται δικαίως, τη χρηματοδότηση των αλλαγών – αν εξευρεθούν οι πόροι – καθώς αντιλαμβάνεται καλύτερα από τον καθένα τον νεοελληνικό «πολιτισμό» της αρπαχτής και της προχειρότητας του πρόσφατου παρελθόντος.
Ο Πρύτανης του Διαλόγου σε μια κενή αίθουσα μπορεί όμως να κάνει την υπέρβαση. Ας προσκαλέσει τις επιστημονικές ενώσεις Ε.Ε.Φ, Ε.Μ.Ε, Π.Ε.Φ, Π.Ε.Β, τους Φροντιστές και όλους εκείνους τους αναρίθμητους κοινωνικούς εταίρους που θα προσέτρεχαν σ’ένα διάλογο με θέσεις και απόψεις. Ας ξεμπροστιάσει από τη σημαντική του θέση και τους πολιτικούς του προϊσταμένους και τους θεσμικούς επικριτές της διαβούλευσης οι οποίοι την απορρίπτουν όταν οι ίδιοι δεν τη διευθύνουν. Ας βάλει στο «παιχνίδι» την κοινωνία γιατί οι πολιτικοί και τα στερεότυπα συνδικάτα των διμερών παζαριών δεν μπορούν. Ας οργώσει την Ελληνική Επικράτεια στο εξάμηνο που ζήτησε ως χρονικό ορίζοντα και ας μετατρέψει τον «αποστειρωμένο» Διάλογο σε Κοινωνικό Κίνημα με ζητούμενο και απαίτηση με ποιοτική Παιδεία. Τότε ο ίδιος θα αναδείξει τον «μεγάλο ασθενή» της εκπαίδευσης μας που δεν είναι το Λύκειο αλλά ο εφήμερος πολιτικός λόγος που με λίγες εξαιρέσεις κυριαρχεί στην Παιδεία. Μόνο η κοινωνία μπορεί να αφυπνίσει την πολιτική και να επιβάλλει μέτρα που κάποιοι δεν τολμούν ούτε να σκεφτούν.
Το σύμπλεγμα όμως το αντιφροντιστηριακό δεν έλειψε από το εξαίρετο άρθρο του κ. Μπαμπινιώτη. Με μια προσεκτική αλλά σαφή διατύπωση φαίνεται να αγνοεί ότι το Ελληνικό Φροντιστήριο δεν αποτελεί μια «μοναδική στρέβλωση σ’ αυτή τη γωνιά της γης» Όμως κ. καθηγητά η γήινη σφαίρα δεν έχει γωνίες και ως συνέπεια του «αριστερού» διεθνισμού ή της «δεξιάς» παγκοσμιοποίησης είναι πια επίπεδη. Το ιστολόγιο του στέλνει σήμερα πρωί – πρωί το βιβλίο του υπογράφοντος για το διεθνές φροντιστήριο και τον προτρέπει για μια ακόμη φορά να γίνει ο αληθινός Πρύτανης του Διαλόγου.