Κεντρικό ζήτημα των επερχόμενων γαλλικών προεδρικών εκλογών η παιδεία∙ η απαστράπτουσα Segolene Royal ενώπιον των υπομειδιώντων εκπροσώπων των εκπαιδευτικών σοσιαλιστικών συνδικάτων τάραξε τα νερά.
«….μια από τις αιτίες της σχολικής αποτυχίας διαδραματίζεται στο γυμνάσιο…μια επανάσταση που πρέπει να κάνουμε είναι 35 ώρες στο γυμνάσιο, δηλαδή οι εκπαιδευτικοί να παραμένουν 35 ώρες στο σχολείο…οι γονείς σήμερα αναζητούν ολοένα και περισσότερο την ατομική στήριξη…είμαστε σ’ ένα σύστημα παράλογο ∙ σήμερα στη Γαλλία έχουμε ακαδημίες σχολικής στήριξης που δίνουν το δικαίωμα της φορολογικής μείωσης.. σ’ αυτές τις επιχειρήσεις κάνουν μάθημα οι καθηγητές του δημόσιου τομέα.. πως είναι δυνατόν οι εκπαιδευτικοί του δημόσιου τομέα να έχουν χρόνο για ατομική σχολική στήριξη με πληρωμή και δεν έχουν χρόνο να κάνουν αυτή τη στήριξη δωρεάν μέσα στα σχολεία;… οι παλιοί καθηγητές μας λένε ότι είναι δικαίωμα να κάνουν 17 ώρες και μετά να ασχολούνται με τα ιδιαίτερα μαθήματα τους…»
Το ερασιτεχνικό video της υποψήφιας του σοσιαλιστικού κόμματος στην περίφημη συνάντηση έγινε περιζήτητο ∙ ιστολογία διάσημων bloggers το φιλοξένησαν, ιστοσελίδες το προέβαλαν και χιλιάδες σχολεία σ’ όλη τη Γαλλία το έλαβαν με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο κεντρώος υποψήφιος Francois Bayrou συμφώνησε στην αναδόμηση του σχολείου με πρωταγωνιστή τον δάσκαλο ∙ οι επαναστατικές προτάσεις όμως δεν ευδοκίμησαν στο κλίμα των εκλογών που απαιτεί υποσχέσεις για ένα «χαρούμενο αύριο» προς κάθε κατεύθυνση ∙ και οι δύο υποψήφιοι ανασκεύασαν πριν από λίγες μέρες τις προτάσεις τους περί 35ώρου των καθηγητών στα σχολεία ∙ η θεωρία του πολιτικού κόστους θριαμβεύει παντού.
Η Segolene Roayle συμπεριέλαβε πάντως τα δωρεάν φροντιστήρια εντός των σχολείων στις εκατό προτάσεις για μια πιο δίκαιη Γαλλία ενώ ο Nicolas Sarkosy αρκείται σε επιδόματα κατάρτισης και αποφεύγει την αναμέτρηση στα δύσκολα και δυσεπίλυτα θέματα της παιδείας.
Η σκληρή πραγματικότητα της γαλλικής παιδείας αποδελτιώνεται καθημερινά ∙ «..στο τέλος της Ε’ τάξεως το ένα στα τέσσερα παιδιά δεν είναι σε θέση να διαβάσει με ευχέρεια… η πλειοψηφία των φοιτητών δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει ανώτατες σπουδές.. σε ορισμένα πανεπιστημιακά τμήματα δεν απαιτείται πλέον η σωστή ορθογραφία.. δεν φταίνε οι δάσκαλοι και οι καθηγητές ∙ είναι και αυτοί θύματα της καταστροφής του σχολείου από μια κεντρική γραφειοκρατική διοίκηση… ολοένα και περισσότερα παιδιά παρακολουθούν φροντιστήρια ..η κοινωνία δεν περιμένει..» επισημαίνουν οι εκπαιδευτικοί Laurent Lafforgue και Mark Le Bris στο περίφημο άρθρο τους «τρεις επείγουσες μεταρρυθμίσεις για να σωθεί το σχολείο» που φιλοξένησε η εφημερίδα Le Figaro. Ποιες προτάσεις κατέθεσαν ως αντίδοτο στην κρίση; Νέα βιβλία και προγράμματα, ποιότητα επιμόρφωσης και αξιολόγησης, σκληρή δουλειά και αξιολογήσεις μέσω εξετάσεων.
«Στη Γαλλία και τη Γερμανία τα φροντιστήρια αναδεικνύονται σε αντιπαράδειγμα του σχολείου» επισημαίνει η Martine Laronche εκπαιδευτική συντάκτης της Le Monde ενώ ο κοινωνιολόγος Dominigue Glasman του Πανεπιστημίου της Σαβοΐας διαπιστώνει ότι «εδώ και δέκα χρόνια γινόμαστε μάρτυρες μιας θεαματικής επέκτασης των φροντιστηρίων»!
Το φροντιστηριακό σύνδρομο κυριεύει την ευρωπαϊκή εκπαίδευση προκαλώντας νευρική κρίση σε πολλά πρότυπα μέχρι πρότινος εκπαιδευτικά συστήματα. Μια ρεαλιστική προσέγγιση που δεν δαιμονοποιεί το φαινόμενο κατέγραψε ο Ιρλανδός ερευνητής Tom Callghan αναφερόμενος στα grind schools της χώρας του: «τα φροντιστήρια λειτουργούν ως κέντρα μελέτης και επανάληψης κάτι που στο παρελθόν ίσχυε για το σπίτι.. τώρα που οι γονείς βρίσκονται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, προτιμούν αυτό να γίνεται στο φροντιστήριο».