Category: ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ

Η “ρηξικέλευθη” πρόταση του ανώτατου άρχοντα της χώρας να καταργηθούν τα φροντιστήρια, η οποία διατυπώθηκε σε επιτροπή της Βουλής των Εφήβων, δείχνει ανάγλυφα ότι σε αυτή τη χώρα είναι πράγματι δύσκολο να απαλλαγούμε από μύθους και ιδεοληψίες.«Το σφάλμα μας είναι ότι δεν μιμηθήκαμε παραδείγματα, όπως της Ιρλανδίας ή της Ιαπωνίας που εξειδικεύθηκε σε θέματα υψηλής τεχνολογίας…», συμπλήρωσε ο κ. Πρόεδρος στην ίδια συνάντηση. Για να μιμηθούμε βέβαια την Ιρλανδία και την Ιαπωνία θα πρέπει πιθανότατα να αντιγράψουμε τις εκπαιδευτικές τους μεθόδους που βασίζονται στην αποκέντρωση, την αξιολόγηση, την ποιότητα και την οργανωτική και παιδαγωγική αυτονομία των σχολείων. Μπορούμε βέβαια να μιμηθούμε και τον τρόπο με τον οποίο οι Ιάπωνες αντιμετώπισαν το φροντιστηριακό φαινόμενο- που στη χώρα αυτή αποτελεί ένα γιγαντιαίο παράλληλο σχολείο- εντάσσοντάς το στη συνδιαχείριση του συστήματος παιδείας καθώς κυριάρχησε η λογική ότι η παρουσία των juku βελτιώνει τους δείκτες στην εκπαίδευση.

 Η ανάγκη της πρόσθετης διδακτικής στήριξης είναι επιβεβλημένη σε κάθε εκπαιδευτικό σύστημα γι’ αυτό άλλωστε η πολιτεία έχει σχεδιάσει ανάλογα προγράμματα και είναι ορθό να υλοποιούνται από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς,. Η ανάληψη εκ μέρους του κράτους της ευθύνης για την μόρφωση των νέων σε όλες τις βαθμίδες δεν απαιτεί με κανέναν τρόπο αυτό να γίνεται αποκλειστικά σε δημόσια εκπαιδευτήρια. Οι πόροι όμως της Ε.Ε. σε τέτοια προγράμματα αναλίσκονται χωρίς περίσκεψη και κυρίως χωρίς αποτέλεσμα, όπως έδειξαν όλες οι εκθέσεις αξιολόγησης των πεπραγμένων.

 Η πολιτεία μπορεί να εφαρμόσει αποτελεσματική διδακτική στήριξη με απευθείας χρηματοδότηση των γονέων και ειδικά των φτωχότερων με την μορφή κουπονιών και να επιλέξουν αυτοί και τα παιδιά τους με ποιον τρόπο θα προετοιμασθούν καλύτερα. Δημόσιο Χρήμα και Ιδιωτική Επιλογή είναι μια απαίτηση του μαύρου κινήματος και των φτωχών μεταναστών στις Η.Π.Α. για να μπορέσουν με ελεύθερη επιλογή να λάβουν ποιοτική και ανταγωνιστική εκπαίδευση. Ανάλογες προτάσεις είναι κοινωνικά δίκαιες καθώς όλες οι έρευνες δείχνουν ότι τελικά οι δημόσιες δαπάνες χρηματοδοτούν τις σπουδές των πλουσιοτέρων με επακόλουθο η κρατική παιδεία να μην μπορεί να αμβλύνει τις ανισότητες στην διαμόρφωση ανθρώπινου κεφαλαίου.

 Τα φροντιστήρια αποτελούν κομμάτι μιας εβδομηντάχρονης εκπαιδευτικής πραγματικότητας, λειτουργούν εξισωτικά ως ιδιωτικά λαϊκά σχολεία, εποπτεύονται και πιστοποιούνται από το Υπουργείο Παιδείας, ανυψώνουν τους δείκτες της ποιότητας και μετεξελίσσονται σε κέντρα πολύπλευρης στήριξης των νέων ανθρώπων αναπτύσσοντας εκπαιδευτικές υπηρεσίες που δεν υπάρχουν στα κρατικά σχολεία. 

Η κρίση του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι δεδομένη και γίνεται επικίνδυνη όσο οι ιθύνοντες δεν συνειδητοποιούν ότι οφείλεται στην υπέρμετρη εμπλοκή του κράτους. Η σταδιακή και συντεταγμένη αποκρατικοποίηση της Παιδείας είναι επιτακτική για να αναζοωγονήσει τα εκπαιδευτικά μας πράγματα.

 

Συστηματικά ο κ. Κάτσικας επιχειρεί να εμπλέξει τους φροντιστές και τη νόμιμη λειτουργία των φροντιστηρίων με την παραοικονομία των ιδιαιτέρων μαθημάτων και μάλιστα εκείνων που στρατολογούν την πελατεία τους με το δέλεαρ της προφορικής βαθμολογίας. Το προχθεσινό του άρθρο μας υποχρεώνει να διευκρινίσουμε επιγραμματικά:

 

• Η ανάγκη της εξωσχολικής βοήθειας δεν πριμοδοτείται από το ανταγωνιστικό εξεταστικό σύστημα αλλά από την αδυναμία του κρατικού σχολείου να καταστήσει τους νέους γνωστικά έτοιμους για τις διαδικασίες αξιολόγησης που το ίδιο έχει θεσπίσει.
• Αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωση των ενεργών πολιτών που σέβονται τη νομιμότητα να καταγγέλλουν κραυγαλέες περιπτώσεις επίορκων καθηγητών που πλουτίζουν παράνομα.
• Οι φροντιστές δεν «συστηματοποιούν την απογυμνωμένη εκδοχή της σχολικής εργασίας» αλλά δίνουν μια πολύπλευρη και ολοκληρωμένη εκπαιδευτική πρόταση.  Είναι αστείο να ισχυρίζεται κανείς ότι ο Μανωλκίδης ή ο Μαντάς δίδαξαν ή συνέγραψαν τεχνικές εξετάσεων.
• Η εκτίμηση ότι το κράτος αντιμετωπίζει τα σχολεία με κριτήρια ανταγωνισμού είναι λαθεμένη˙  αν απουσιάζει κάτι από το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι ο ανταγωνισμός, η αξιολόγηση και η αξιοποίηση των δυνάμεων της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Δεν είναι δυνατό σε μια σύγχρονη χώρα στην αυγή του 21ου αιώνα η νόμιμη ιδιωτική εκπαίδευση να θεωρείται εξ ορισμού ένοχη τη στιγμή μάλιστα που ανά τον κόσμο αναθεωρείται συνολικά η χρηματοδότηση της εκπαίδευσης.

 

Αυτό όμως που ενοχλεί περισσότερο στην «Τέχνη του Πολέμου» που επιχειρεί ο κ. Κάτσικας είναι η επιλεκτική χρήση φορτισμένων λέξεων που προσφέρονται για λαϊκή κατανάλωση: «κρέμα», «ξαφρίζεται», «καύσιμα», «νονοί» κ.α.

Ο διάλογος για την Παιδεία σήμερα είναι ένα στοίχημα για τους φροντιστές και τον πραγματοποιούμε με σεβασμό στις διαφορετικές απόψεις και ευπρέπεια.

Γι’ αυτό άλλωστε ο αρθρογράφος έχει προσκληθεί στο Διεθνές Συνέδριο Παιδείας που διοργανώνουμε στο τέλος του μήνα και στο οποίο θα παρουσιάσουμε φροντιστηριακά μοντέλα «παράλληλων» σχολείων από όλο τον κόσμο αλλά και σύγχρονες αντιλήψεις που μπορούν να καταστήσουν την παιδεία από υποβαθμισμένο κρατικό συσσίτιο κοινωνικό αγαθό.

Η πρόσκληση προς τον κ. Κάτσικα είναι πάντα ανοικτή και στην διερεύνηση της νέας φροντιστηριακής πραγματικότητας που έχει ενσωματώσει στη λειτουργία της νέες υπηρεσίες στήριξης και προσανατολισμού των νέων ανθρώπων.