Category: ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

“Αποκαλύφθηκε ότι στα δικά «τους» σχολεία ασκείται η συνδυαστική σκέψη και η κριτική ικανότητα , ότι στα δικά «τους» σχολεία οι εκπαιδευτικοί «τους» ετοίμασαν τους υποψήφιους γι’ αυτά τα θέματα , γιατί , βέβαια , στα σχολεία που όλοι εμείς βιώσαμε και γνωρίζουμε από τα παιδιά μας αυτά μάλλον ήταν μακρινά και απρόσιτα . Συνάδελφος Φροντιστής ζήτησε από το ιστολόγιο του να του υποδείξουν σε ποια σχολεία εργάζονται οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας που συμμετέχουν στην επιτροπή , για να στείλει και τα δικά του παιδιά σε αυτά αλλά από όσο γνωρίζω δεν έχει λάβει απάντηση .” Αυτά γράφει με τον μοναδικό και αιχμηρό της λόγο η δική μας Στέλλα Αλιγιζάκη σε ένα άρθρο που κέρδισε την ουσία και τις εντυπώσεις και το βρήκαμε , ως επιβεβαίωση της αίσθησης , σε πολλά portals . Εμείς κρατάμε , προς μελλοντικό σχολιασμό και ανάρτηση , την υπόμνηση της κωμωδίας “οι εξετάσεις δεν τελειώνουν ποτέ” …

Δεν έχασαν την ευκαιρία να ξιφουλκήσουν κατά του θεσμού των Πανελλαδικών Εξετάσεων οι εχθροί της αξιολόγησης και οι οπαδοί της ισοπέδωσης στην Παιδεία με αφορμή τις παθογένειες της ελληνικής εκπαίδευσης , οι οποίες αφήνουν το αποτύπωμά τους παντού . Διακεκριμένοι “ιδιαιτεράδες” πολιορκούν την ΚΕΕ , για μια χρυσοφόρα θέση , αναμένοντας την εξαργύρωση της συμμετοχής τους στην μαύρη αγορά των ιδιαιτέρων . Διαχρονική η ασυνέχεια και η ασυνέπεια των ιθυνόντων οι οποίοι δεν έχουν κατορθώσει να δημιουργήσουν ένα σταθερό εξεταστικό πλαίσιο με καθορισμό του βαθμού της δυσκολίας των ζητουμένων σε έναν Πανελλαδικό Διαγωνισμό . Λαϊκισμός στο έπακρο και ισοπέδωση δια του Τύπου , ο οποίος διαμαρτύρεται καθώς τα θέματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων υπερβαίνουν το σχολικό πλαίσιο και ευνοούν τα Φροντιστήρια . Ανεπάρκεια των Επιστημονικών Ενώσεων να ανταποκριθούν στο θεσμικό τους ρόλο. Για να γίνω σαφέστερος: φέτος δόθηκε η δυνατότητα στις επιστημονικές ενώσεις να στείλουν παρατηρητές στη διαδικασία των εξετάσεων. Μαθαίνω ότι μερικές Επιστημονικές Ενώσεις αρνήθηκαν να στείλουν εκπρόσωπο αποποιούμενες κατ’ ουσίαν των ευθυνών τους, οι οποίες περιορίζονται μόνο στον σχολιασμό των θεμάτων ούτε καν στη λύση τους. Η Ένωση των Φυσικών τόλμησε να στείλει παρατηρητή , ο οποίος μάλιστα επεσήμανε εγκαίρως και εγγράφως (;) χωρίς να εισακουστεί την αναταραχή που θα επέφερε η επιλογή του 4ου θέματος . Η υπόθεση των εξετάσεων, οι οποίες είναι αναγκαίες για να επιλέγουν τα Πανεπιστήμιά μας τους καλύτερους, είναι υπόθεση όλων μας αδιακρίτως. Εννοώ δηλαδή ότι ήρθε η ώρα που οι Επιστημονικές Ενώσεις θα μπορούσαν να αποστείλουν ως εκπροσώπους και παρατηρητές και λύτες των θεμάτων και τους Μαχόμενους Δάσκαλους της Ιδιωτικής Παιδείας . Όσο για τους θεματοδότες ας εξαιρεθούν οι προκλητικοί “ιδιαιτεράδες” του Βορρά και του Νότου … Οι συμπλεγματικοί αναριγούν και αδυνατούν να κατανοήσουν την αξία της διάκρισης ως αρετής κοινωνικής προόδου ας αντιληφθούν τουλάχιστον , με ένστικτο αυτοσυντήρησης , την ανάγκη μιας συντεταγμένης αποκρατικοποίησης της Παιδείας μας πριν αυτή συντελεστεί με βίαιο και άναρχο τρόπο .

Η τελευταία ομιλία του Ken Robinson στο TED δεν έχει προσώρας ελληνικούς υπότιτλους επαναλαμβάνει όμως τα μεγάλα ζητούμενα του εκπαιδευτικού μας παρόντος και την ανάγκη να δραπετεύσουμε , ως Υφήλιος , από την “Death Valley” στην οποία έχει περιέλθει η Παγκόσμια Παιδεία . Με την επιλογή των Αγγλικών υποτίτλων η παρακολούθηση είναι ευχερέστερη για όσους έχουμε δυσκολίες … Η αναγωγή των προβληματισμών που δημιουργεί η ομιλία στα καθ΄ημάς και η αναπόφευκτη σύγκριση με την εγχώρια μιζέρια που αρνείται την αξιολόγηση , ως πράξη κοινωνικής λογοδοσίας και την ολοήμερη παραμονή των διδασκόντων στον φυσικό τους χώρο , ως παιδαγωγικό καθήκον , αποτελεί αφορμή να αναλογισθούμε ποία συζήτηση θα είχε προοπτική προόδου στις οθόνες των ανόητων αντεγκλήσεων …

Η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ για απεργία μέσα στις εξετάσεις δεν αντέχει σε καμία σοβαρή κριτική και είναι ασφαλώς αναντίστοιχη με το λαϊκό αίσθημα των μαθητών, των γονέων και όλων μας. Μέχρι και η Αξιωματική Αντιπολίτευση υπογράμμισε την ανάγκη της περίσκεψης πριν από μια τέτοια ακραία απόφαση. Όσοι έχουμε ζήσει απεργίες στις Πανελλαδικές Εξετάσεις γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο τραγικό είναι αυτό για την ψυχολογία των έφηβων μαθητών μας. Επειδή όμως στη ζωή πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα δεδομένα με ρεαλισμό και όχι με τον «ιδεαλισμό» του πληρωμένου συνδικαλισμού, που ουδέποτε ψέλλισε μια λέξη για το αίσχος της μαύρης παιδείας την οποία υποθάλπει, ας δώσουμε ως Φροντιστές την απάντηση με τον ίδιο προκλητικό τρόπο: Απεργία Εσείς, Προσομοίωση Εμείς. Με άλλα λόγια ο μόνος τρόπος για να διαφυλάξουμε την ετοιμότητα των μαθητών μας και να διασκεδάσουμε το κλίμα των ημερών είναι, στις ημερομηνίες των Πανελλαδικών που δε θα διεξαχθούν, να προκηρύξουμε τη δεύτερη Προσομοίωση των Φροντιστών. Οι μαθητές ούτως ή άλλως ούτε στο σχολείο πήγαιναν το τελευταίο δίμηνο ούτε από ότι φαίνεται στις Πανελλαδικές θα προσέλθουν. Η μόνη βεβαιότητα είναι η παρακολούθηση των μαθημάτων και των διαγωνισμάτων στα φροντιστήρια. Δεν μπορώ να φανταστώ μια νίκη των συνδικαλιστών ενάντια στην αξιολόγηση και στην ελευθερία της διοίκησης να καθορίσει που θα υπηρετήσουν οι εργαζόμενοι ενός κρατικού τομέα ο οποίος ελάχιστα έχει αντιληφθεί την εκτός των τειχών δυσπραγία.

Πολλά φροντιστήρια πάντως, οι εκπρόσωποι των οποίων είδαν πεδίον δόξης λαμπρό , ξεκινούν μαθήματα το ερχόμενο Σαββατοκύριακο με τρίωρα ή τετράωρα μαθήματα , ενώ υπόσχονται «προσομοίωση» των διαγωνισμών. Η έρευνα που έκανε «Το Βήμα» σε κεντρικά φροντιστήρια της χώρας απέδειξε ότι τα τρίωρα ή τετράωρα μαθήματα χρεώνονται γύρω στα 100 με 150 ευρώ , ενώ ένα πακέτο περίπου 70 ωρών χρεώνεται στα 400 ευρώ . (πηγή το “Βήμα”) Αυτά γράφει μεταξύ των άλλων η Μάρνυ Παπαματθαίου στο “Βήμα” σε ένα εκτενές ρεπορτάζ αναφορικά με τα Πρότυπα Σχολεία οι εισαγωγικές εξετάσεις των οποίων επιφέρουν τα τρισκατάρατα Φροντιστήρια που ενοχλούν τους ζηλωτές της καθαρής και κρατικής παιδείας . Η συνήθης επωδός μάλιστα , “δεν χρειάζεται Φροντιστήριο” , των κρατιστών εκείνων , οι οποίοι στέλνουν τα δικά τους παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία περιωπής και ανησυχούν για τον δοκιμαζόμενο λαό που επιθυμεί να εισαχθεί σε μια καλύτερη παιδεία , αποτελεί την επιτομή του γελοίου λαϊκισμού που υφέρπει σε μια χώρα που πνέει τα λοίσθια . Ας φροντίσουν οι προστάτες της καθαρότητας να εποπτεύσουν μια αξιοκρατική και αδιάβλητη διαδικασία επιλογής των Αρίστων αντί των κληρωτών και των κολλητών του παρελθόντος και ας αφήσουν το Φροντιστήριο να πορεύεται ως εκπαιδευτική επιλογή . Γιατί το Φροντιστήριο αποτελεί επιλογή Φόρου Παιδείας και όχι επιβολή Φόρου Αμάθειας …