Στον έβδομο όροφο του ιστορικού πλέον κτιρίου της οδού Μητροπόλεως υπήρχε αναρτημένη μαρμάρινη επιγραφή -τι να απέγινε άραγε; – όλων των όσων διετέλεσαν υπουργοί της Εθνικής Παιδείας. Η ανάγνωση της αποτελεί μια χρήσιμη αναδρομή σε μεταρρυθμιστικές απόπειρες, σε ανώφελες συγκρούσεις, σε διαχειριστικές πολιτικές χωρίς στόχους και οράματα. . Στο πλαίσιο αυτό η νέα πολιτική ηγεσία καλείται με περιορισμένη περίοδο χάριτος να διαχειρισθεί τα χρόνια και δυσεπίλυτα ζητήματα της ελληνικής εκπαίδευσης αλλά και να τολμήσει άμεσα λύσεις μακράς πνοής και συναίνεσης σε θέματα που έχουν τελματώσει και στα οποία έχουν ωριμάσει οι συγκλίσεις, έχουν εκφρασθεί όλες οι απόψεις και απαιτείται πλέον η πολιτική βούληση για μια άμεση συνθετική λύση.Η βασική προτεραιότητα στο πεδίο της ανώτερης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι ασφαλώς ένα νέο πλαίσιο πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η προχειρότητα των απορρυθμίσεων της μετά Αρσένη εποχής έχει δημιουργήσει σήμερα ένα άναρχο τοπίο το οποίο και την Λυκειακή βαθμίδα έχει αναστατώσει και την οριζόντια κινητικότητα προς τις σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχει καταργήσει.Ο πληθυσμός των μαθητών της θεωρητικής κατεύθυνσης αυξάνεται υπέρμετρα δημιουργώντας ένα ιδιότυπο ανταγωνισμό για θεωρητικές σπουδές οι οποίες όμως μάλλον δυσκολεύουν την επαγγελματική ένταξη των αποφοίτων τους. Η επιβολή της βαθμολογικής βάσης μέτρο ορθό σε κάθε αξιόπιστο εκπαιδευτικό σύστημα ακυρώθηκε στη πράξη από το κατάλογο των μαθημάτων επιλογής που διοχετεύουν τον ανταγωνισμό σε ορισμένα μόνο πεδία. Οι ανισότητες είναι πλέον εμφανείς καθώς υποψήφιοι της θεωρητικής κατεύθυνσης με 12.000 μόρια παραμένουν εκτός των πυλών ενώ εισάγονται υποψήφιοι άλλων κατευθύνσεων με 8.500 μόρια.Τα τμήματα των τουριστικών επαγγελμάτων και επιχειρήσεων – ιδίως στη περιφέρεια- τα οποία υποστηρίζουν τη ποιότητα της τουριστικής μας βιομηχανίας έχουν κάθε χρόνο εκατοντάδες κενές θέσεις. Η αξιοπιστία του θεσμού των εξετάσεων έχει υποστεί πλήγματα καθώς δε θωρακίσθηκε με βάση την αρνητική εμπειρία πολλών ετών στην επιλογή και τη στάθμιση των θεμάτων, στην βαθμολόγηση με συγκροτημένη πρότυπη διαδικασία, στον περιορισμό φαινομένων που χωρίς να αγγίζουν το αδιάβλητο εκθέτουν στα μάτια της κοινής γνώμης τον θεσμό.Το νέο πλαίσιο της ανώτερης δευτεροβάθμιας απαιτεί ένα Λύκειο ισχυρό με προσήλωση στον εκπαιδευτικό του στόχο. Η κακώς εννοούμενη επιείκεια δεν υπηρετεί την ποιότητα των σπουδών. Ο απολυτήριος τίτλος πρέπει να πιστοποιεί με αδιάψευστο τρόπο τις ελάχιστες απαιτήσεις εκπαίδευσης με ικανά και δίκαια κριτήρια σε όλες τις βαθμίδες. Η κοινή πεποίθηση όλων των εμπλεκόμενων φορέων ότι το νέο εξεταστικό πλαίσιο πρέπει να συνθέτει τις διαγνωστικές αξιολογήσεις του Λυκείου με ένα αδιάβλητο διαγωνισμό πρόσβασης εφ’ όλης της Λυκειακής ύλης αποτελεί αποτέλεσμα του διαλόγου και βάση για μια τεχνοκρατική λύση. Η ταξινόμηση και η αναδιοργάνωση του τοπίου των 500 σχολών και τμημάτων της τριτοβάθμιας πρέπει να γίνει άμεσα και κυρίως να αντιστοιχηθεί με τις ανάγκες τις οικονομίας και της κοινωνίας.
Σταθμισμένη χρηματοδότηση και κοινωνική συνοχή
Ο απολογισμός των σημαντικών και ασήμαντων περιστατικών μιας ακόμα εξεταστικής δοκιμασίας θα εξαντληθεί ασφαλώς στο πεδίο της διερεύνησης αλλά παραμένει πάντα ανοιχτό το πεδίο των ρεαλιστικών προτάσεων υπέρβασης μιας χρόνιας κρίσης.
Το πολυσυζητημένο φιλανδικό μοντέλο αναπτύχθηκε όταν στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 εκχωρήθηκαν στα σχολεία ουσιαστικές διοικητικές αρμοδιότητες και τους παραχωρήθηκε η ελευθερία να αποφασίζουν πως θα πετύχουν το καλύτερο για κάθε μαθητή χωριστά. Οι διευθυντές και οι καθηγητές των σχολείων κατέστησαν υπεύθυνοι για τα αποτελέσματα της δουλειάς τους. Σήμερα, στη χώρα μας, οι μόνοι που αναλαμβάνουν δέσμευση για το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα είναι οι φροντιστές καθώς η επιτυχία των μαθητών τους καθορίζει σε υψηλό ποσοστό την επαγγελματική και επιχειρηματική τους ύπαρξη.
Στη Σουηδία στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 ένας νέος τρόπος εναλλακτικής χρηματοδότησης διαφοροποίησε αισθητά το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα. Η σχετική εισήγηση του Μιχάλη στο συνέδριο της Θεσσαλονίκης ήταν απολαυστική καθώς με το χάρισμα του δασκάλου μίλησε με παραβολές που δεν αποστερούν την τεκμηρίωση και την αρτιότητα.
Τα παραδείγματα υπαρκτά: η Μαρία, ο Χρήστος και η Νίνα, όλοι τους υποψήφιοι των φετινών πανελλαδικών. Η Μαρία, μαθήτρια διάσημου ιδιωτικού σχολείου˙ κάθε απόγευμα υποδέχονταν στο σπίτι της τους καθηγητές του σχολείου της υλοποιώντας μια προετοιμασία με πανάκριβα ιδιαίτερα μαθήματα. Οι γονείς του Χρήστου δεν άντεχαν στις οικονομικές υποχρεώσεις ιδιωτικού σχολείου και ιδιαίτερων μαθημάτων. Έτσι, ο Χρήστος τελείωσε δημόσιο σχολείο και έκανε ιδιαίτερα σε όλα τα μαθήματα που έδωσε εξετάσεις. Η Νίνα πήγαινε το πρωί σε κρατικό λύκειο των δυτικών προαστίων και το απόγευμα παρακολουθούσε σε φροντιστήριο τα βασικά μαθήματα της κατεύθυνσής της.
Τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για την Μαρία από το κράτος και την οικογένεια προσέγγισαν τα 25000 . Το αντίστοιχο ποσό για το Χρήστο ήταν 15000 ενώ η συνολική δαπάνη για τη Νίνα μόλις ξεπέρασε τα 5000 .
Η κρατική δαπάνη, ομοιόμορφη και στους τρεις γεννά ανισότητες, δημιουργεί αδικίες και έρχεται να διατηρήσει και να εδραιώσει τη «γενετική» διαφορά των τριών παιδιών. Αν, λοιπόν, η πολιτεία διέθετε το «μερίδιο» της Μαρίας στη Νίνα μέσω μιας σταθμισμένης χρηματοδότησης των οικονομικά ασθενέστερων η διαφορά θα ήταν αισθητή, η ομοιογένεια μεγαλύτερη και η κοινωνική συνοχή ισχυρότερη. Οι έρευνες που αποδεικνύουν την αναντιστοιχία της πληθυσμιακής σύνθεσης στην κοινωνία και το Πανεπιστήμιο είναι αποκαλυπτικές. Η ομοιόμορφη κρατική χρηματοδότηση βρίσκεται ήδη στην πολιτική της Δύση˙ μάλλον έχει δύσει και απλά ο «φωτεινός» της δίσκος είναι το απατηλό είδωλο μιας ξεπερασμένης ιστορικής αναγκαιότητας.
Με δεδομένο μάλιστα το εκπληκτικό γεγονός ότι στα φετινά θέματα της Φυσικής οι μισοί των άριστων απάντησαν λάθος στο κλασικό ερώτημα της διάθλασης της έκτης δημοτικού για τη θέση του ήλιου, όλοι μας, δάσκαλοι και μαθητές, δείχνουμε αποξενωμένοι από την παρατήρηση, το πείραμα, τη λεηλατημένη φύση και την αληθινή παιδεία. «Έτσι κι αλλιώς στις μεγαλουπόλεις δε βλέπουμε ούτε την Ανατολή ούτε τη Δύση» σχολίασε συνάδελφος της μεταμεσονύχτιας καλοκαιρινής συζήτησης.
No Child Left Behind NCLB Act
Η προεκλογική περίοδος την οποία διανύουμε προσφέρεται για ρεαλιστικές και καινότομες προτάσεις εκπαιδευτικής πολιτικής έστω και εξ αντιγραφής υπερατλαντικών μοντέλων.
Η αποτελεσματική εκπαίδευση είναι η βελτίωση των ακαδημαϊκών επιδόσεων των μαθητών των δημοσίων σχολείων αποτελεί ζητούμενο της αμερικάνικης εκπαιδευτικής Βαβέλ. Οι ποιοτικές έρευνες των κυβερνήσεων Clinton έδειξαν με γραφυρό τρόπο τα μεγάλα προβλήματα των δημόσιων σχολείων και οι μετέπειτα κυβερνήσεις Bush άρχισαν να υλοποιούν από το 2002 ένα φιλόδοξο πρόγραμμα το οποίο είναι σήμερα σε πλήρη εξέλιξη.
Το ενισχυτικό πρόγραμμα “no child left behind Act” αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα δημιουργικής συνεργασίας δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην εκπαίδευση.Όλα τα δημόσια σχολεία των Η.Π.Α αξιολογούνται ανά έτος και βαθμίδα. Η αξιολόγηση μαθητών, δασκάλων και συνολικά του σχολείου γίνεται με έμφαση στα αποτελέσματα τυποποιημένων test διαγνωστικού χαρακτήρα.Με τον τρόπο αυτό ελέγχεται η ετήσια πρόοδος του σχολείου το οποίο σε περίπτωση αποτυχίας την πρώτη χρονιά, δέχεται ένα σύνολο παραινετικών παρατηρήσεων και προτάσεων βελτίωσης. Αν όμως το σχολείο αποτύχει για δεύτερη συνεχή χρονιά, παρέχεται άμεσα στο μαθητή και την οικογένεια του η δυνατότητα επιλογής σχολείου με θετικούς δείκτες με ταυτόχρονη χρηματοδότηση εκ μέρους της πολιτείας των εξόδων για τις καθημερινές μετακινήσεις των μαθητών.Η για τρίτη συνεχόμενη χρονιά αποτυχία του σχολείου να υπερβεί του δείκτες του προγράμματος NCLB Act σηματοδοτεί την ουσιαστική έναρξη της ενισχυτικής απογευματινής διδασκαλίας των παιδιών που παρουσιάζουν αυξημένες μαθησιακές δυσκολίες.Η συμπληρωματική διδασκαλία στη πρωτοβάθμια εκπαίδευση αφορά τα μαθηματικά, τις αναγνωστικές ικανότητες και την ικανότητα διατύπωσης συλλογισμών.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η μεθοδολογία υλοποίησης του προγράμματος: η διοίκηση της εκπαιδευτικής περιφέρειας ανά πολιτεία συντάσσει το κατάλογο των σχολείων και των δικαιούχων μαθητών, δημιουργείται μητρώο δημοσίων και ιδιωτικών εκπαιδευτικών κέντρων τα οποία πληρούν τις προδιαγραφές, ενημερώνονται γονείς και μαθητές για την αξία και τους στόχους του εγχειρήματος και τέλος γονείς και μαθητές επιλέγουν το ιδιωτικό ή δημόσιο φροντιστήριο στο οποίο θα παρακολουθήσουν ενισχυτικά μαθήματα βελτίωσης.Η χρηματοδότηση ανά μαθητή κυμαίνεται από 1800 έως 2400 δολάρια ετησίως και η διοίκηση της εκπαιδευτικής περιφέρειας ασκεί συστηματικό έλεγχο της πορείας του NCLB Act.Σύμφωνα με στοιχεία του U.S Department of Education περισσότερα από 1600 φροντιστηριακές αλυσίδες διαπιστεύθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος σε όλες σχεδόν τις πολιτείες τετραπλασιάζοντας τον αριθμό των φροντιστηρίων στην χώρα.Έγκυροι εκπαιδευτικοί ερευνητές όπως o Gordon και Boehner εκτιμούν ότι το NCLB Act αναγνωρίζει θεσμικά και εκπαιδευτικά το “tutoring” στις Η.Π.Α. και αναδεικνύει μια υπηρεσία η οποία για δεκαετίες θεωρείτο ελιτισμός των πλουσίων.Πολιτικό ρεαλισμό χωρίς συμπλέγματα κρατισμού διδάσκει το πρόγραμμα και αποτελεί μια χρήσιμη υπενθύμιση στις πεπαλαιωμένες πρακτικές εγχωρίων αποτυχιών.
«Μαύρη παιδεία» και στη Γαλλία!
Κεντρικό ζήτημα των επερχόμενων γαλλικών προεδρικών εκλογών η παιδεία∙ η απαστράπτουσα Segolene Royal ενώπιον των υπομειδιώντων εκπροσώπων των εκπαιδευτικών σοσιαλιστικών συνδικάτων τάραξε τα νερά.
«….μια από τις αιτίες της σχολικής αποτυχίας διαδραματίζεται στο γυμνάσιο…μια επανάσταση που πρέπει να κάνουμε είναι 35 ώρες στο γυμνάσιο, δηλαδή οι εκπαιδευτικοί να παραμένουν 35 ώρες στο σχολείο…οι γονείς σήμερα αναζητούν ολοένα και περισσότερο την ατομική στήριξη…είμαστε σ’ ένα σύστημα παράλογο ∙ σήμερα στη Γαλλία έχουμε ακαδημίες σχολικής στήριξης που δίνουν το δικαίωμα της φορολογικής μείωσης.. σ’ αυτές τις επιχειρήσεις κάνουν μάθημα οι καθηγητές του δημόσιου τομέα.. πως είναι δυνατόν οι εκπαιδευτικοί του δημόσιου τομέα να έχουν χρόνο για ατομική σχολική στήριξη με πληρωμή και δεν έχουν χρόνο να κάνουν αυτή τη στήριξη δωρεάν μέσα στα σχολεία;… οι παλιοί καθηγητές μας λένε ότι είναι δικαίωμα να κάνουν 17 ώρες και μετά να ασχολούνται με τα ιδιαίτερα μαθήματα τους…»
Το ερασιτεχνικό video της υποψήφιας του σοσιαλιστικού κόμματος στην περίφημη συνάντηση έγινε περιζήτητο ∙ ιστολογία διάσημων bloggers το φιλοξένησαν, ιστοσελίδες το προέβαλαν και χιλιάδες σχολεία σ’ όλη τη Γαλλία το έλαβαν με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο κεντρώος υποψήφιος Francois Bayrou συμφώνησε στην αναδόμηση του σχολείου με πρωταγωνιστή τον δάσκαλο ∙ οι επαναστατικές προτάσεις όμως δεν ευδοκίμησαν στο κλίμα των εκλογών που απαιτεί υποσχέσεις για ένα «χαρούμενο αύριο» προς κάθε κατεύθυνση ∙ και οι δύο υποψήφιοι ανασκεύασαν πριν από λίγες μέρες τις προτάσεις τους περί 35ώρου των καθηγητών στα σχολεία ∙ η θεωρία του πολιτικού κόστους θριαμβεύει παντού.
Η Segolene Roayle συμπεριέλαβε πάντως τα δωρεάν φροντιστήρια εντός των σχολείων στις εκατό προτάσεις για μια πιο δίκαιη Γαλλία ενώ ο Nicolas Sarkosy αρκείται σε επιδόματα κατάρτισης και αποφεύγει την αναμέτρηση στα δύσκολα και δυσεπίλυτα θέματα της παιδείας.
Η σκληρή πραγματικότητα της γαλλικής παιδείας αποδελτιώνεται καθημερινά ∙ «..στο τέλος της Ε’ τάξεως το ένα στα τέσσερα παιδιά δεν είναι σε θέση να διαβάσει με ευχέρεια… η πλειοψηφία των φοιτητών δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει ανώτατες σπουδές.. σε ορισμένα πανεπιστημιακά τμήματα δεν απαιτείται πλέον η σωστή ορθογραφία.. δεν φταίνε οι δάσκαλοι και οι καθηγητές ∙ είναι και αυτοί θύματα της καταστροφής του σχολείου από μια κεντρική γραφειοκρατική διοίκηση… ολοένα και περισσότερα παιδιά παρακολουθούν φροντιστήρια ..η κοινωνία δεν περιμένει..» επισημαίνουν οι εκπαιδευτικοί Laurent Lafforgue και Mark Le Bris στο περίφημο άρθρο τους «τρεις επείγουσες μεταρρυθμίσεις για να σωθεί το σχολείο» που φιλοξένησε η εφημερίδα Le Figaro. Ποιες προτάσεις κατέθεσαν ως αντίδοτο στην κρίση; Νέα βιβλία και προγράμματα, ποιότητα επιμόρφωσης και αξιολόγησης, σκληρή δουλειά και αξιολογήσεις μέσω εξετάσεων.
«Στη Γαλλία και τη Γερμανία τα φροντιστήρια αναδεικνύονται σε αντιπαράδειγμα του σχολείου» επισημαίνει η Martine Laronche εκπαιδευτική συντάκτης της Le Monde ενώ ο κοινωνιολόγος Dominigue Glasman του Πανεπιστημίου της Σαβοΐας διαπιστώνει ότι «εδώ και δέκα χρόνια γινόμαστε μάρτυρες μιας θεαματικής επέκτασης των φροντιστηρίων»!
Το φροντιστηριακό σύνδρομο κυριεύει την ευρωπαϊκή εκπαίδευση προκαλώντας νευρική κρίση σε πολλά πρότυπα μέχρι πρότινος εκπαιδευτικά συστήματα. Μια ρεαλιστική προσέγγιση που δεν δαιμονοποιεί το φαινόμενο κατέγραψε ο Ιρλανδός ερευνητής Tom Callghan αναφερόμενος στα grind schools της χώρας του: «τα φροντιστήρια λειτουργούν ως κέντρα μελέτης και επανάληψης κάτι που στο παρελθόν ίσχυε για το σπίτι.. τώρα που οι γονείς βρίσκονται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, προτιμούν αυτό να γίνεται στο φροντιστήριο».
Οι μαθητές έστειλαν το δικό τους εξώδικο…
Η κορύφωση μιας πολύμηνης διαδικασίας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των Ελλήνων μαθητών αναφορικά με την πολιτιστική επιταγή της επανένωσης των μαρμάρων του Παρθενώνα συνέπεσε με τη δημοπρασία ιστορικών κειμηλίων από τον οίκο Christie’s στο Λονδίνο, που κέρδισε τα ποσοστά της εγχώριας τηλεθέασης.
Xωρίς τηλεοπτικές τυμπανοκρουσίες με την πολύτιμη συνδρομή του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη και την ουσιαστική συνεπικουρία Νομαρχιών, Δήμων και Εκπαιδευτικών Φορέων δεκάδες χιλιάδες μαθητές από κάθε γωνιά της χώρας υπέγραψαν, συνέγραψαν και ζωγράφισαν στέλνοντας το δικό τους εξώδικο μήνυμα για την αποκατάσταση της ιστορικής, πολιτιστικής, και πολιτισμικής μας συνοχής.
Την ερχόμενη Τρίτη των Τριών Ιεραρχών μια μεγάλη αλυσίδα 2500 χιλιάδων μαθητών αγκάλιασε την Ακρόπολη με τη πεποίθηση ότι καμιά μάχη δεν είναι χωρίς αντίκρισμα.
“… το πνεύμα της πόλης των Αθηνών του 5ου αιώνα π.Χ. Της πόλης που διατράνωσε τα δημοκρατικά ιδεώδη, υπάρχει ακόμα αλώβητο, ζει μέσα μας, στην καρδιά όλων των νεοελλήνων που διατυπώνουμε εδώ και μία σειρά ετών ένα αίτημα υψίστης σημασίας: την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα, ενός αναπόσπαστου κομματιού του πολιτισμού μας, ενός πολιτισμού που έπληξαν οι ιδιοτελείς, δόλιες, χρησιμοθηρικές και ωφελιμιστικές βλέψεις αυτών που με βία τα απέσπασαν από τη θέση τους, από εκεί όπου ανήκουν….” έγραψε στο άρθρο της “Νόθα Κληρονομιά” η Ειρήνη μαθήτρια της Β’ Λυκείου.
“… Δεν είναι θέμα πατριωτισμού… Ο Παρθενώνας, δεν ανήκει μόνο στους Έλληνες, ο Παρθενώνας ανήκει στην υφήλιο, ανήκει σε όλους αυτούς που μπορούν να δουν με μάτια ανοιχτά το μεγαλείο του, ανήκει σε όσους εμπνέονται απ’ αυτόν για να προχωρήσουν την τέχνη, την επιστήμη, τη φιλοσοφία, ένα βήμα παραπέρα. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι σε θέση να συντηρήσει τα μνημεία της, κι όχι μόνο είναι σε θέση να το κάνει, αλλά έχει χρέος απέναντι στην ανθρωπότητα…” συμπλήρωσε η Κατερίνα μαθήτρια της Γ’ Λυκείου.
“… Είμαι ένας 17χρονος μαθητής της Γ’ Λυκείου και είμαι Έλληνας. Στη χώρα μου έζησαν άνθρωποι που έπλασαν μύθους και χάρηκαν τη φαντασία σαν έργο τέχνης, άνθρωποι θεληματικοί, συχνά πεισματάρηδες, πιο συχνά δημιουργικοί που συγκέρασαν μαστορικά την φρονιμάδα του ανθρώπου με τη θεία παραφροσύνη…”
“… Ο Παρθενώνας που αναγνωρίστηκε ως η πιο ολοκληρωμένη έκφραση της δημοκρατίας συνοψίζοντας στο σύνολο του μια ιδανική σύνθεση της πολιτικής και φιλοσοφικής σκέψης της κοινωνίας που το δημιούργησε, έπεσε θύμα του συμπατριώτη σας κλεπταποδόχου λόρδου Έλγιν…”
“… Αποτελεί χρέος σας, χρέος όλων των Βρετανών απέναντι στη παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά η αποκατάσταση του συμβόλου της, που είναι ο Παρθενώνας, το έμβλημα της Ουνέσκο…” έγραψε ο Γιάννης μαθητής της Γ’ Λυκειόυ σε επιστολή του προς τον Διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου του Λονδίνου.
Η πρόταση προς τη Βρετανική πλευρά για την άμεση λειτουργία στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης αίθουσας των Γλυπτών του Παρθενώνα με συνεργασία και συνευθύνη και του Βρετανικού Μουσείου αποτελεί μια ρεαλιστική υπέρβαση που υπογραμμίζει το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Ιανουάριος 2007
Εφημερίδα “Ο Κόσμος του Επενδυτή”