Μία από τις χαρακτηριστικότερες και ευκρινέστερες ποιητικές φωνές του μεταπολεμικού υπερρεαλισμού, ο Έκτωρ Κακναβάτος (ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη) δεν υπάρχει πια. Πέθανε, χθες, σε ηλικία 90 ετών. Ο σπουδαίος δημιουργός, μέχρι την τελευταία ποιητική του συλλογή, δεν απομακρύνθηκε ποτέ από το βάρος των υπερρεαλιστών δασκάλων του, του Ανδρέα Εμπειρίκου, του Νίκου Εγγονόπουλου και του Νικόλα Κάλα. Το κακναβατικό σύμπαν χτίστηκε ακόμη από τα ρητορικά και ενοραματικά υλικά του δημοτικού τραγουδιού, του Παλαμά, του Σικελιανού και του Ελύτη. Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1920, σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1937 – 1941), αλλά δεν διορίστηκε στη δημόσια Μέση Εκπαίδευση λόγω αριστερών φρονημάτων. Έτσι, εργάστηκε ως το 1981 σε φροντιστήρια και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως φοιτητής από τις τάξεις του ΕΑΜ, ενώ κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου συνελήφθη και φυλακίστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το ενδιαφέρον στην περίπτωσή του είναι ότι παρέμεινε μακριά από κομματικές γραμμές και ιδεολογικούς δογματισμούς έγραψε η σημερινή Ελευθεροτυπία.
To ιστολόγιο ενός φροντιστή