Η ασκητική του Φροντιστή την οποία διάγουμε όλοι οι μάχιμοι της φροντιστηριακής παιδείας , με επταήμερη σκληρή εργασία , χωρίς την πολυτέλεια του πενθημέρου και των συνήθων νεοελληνικών τριημέρων , δεν μας επιτρέπει τις αναλύσεις των τεκταινομένων στον αποδεικτικό βαθμό που επιθυμούμε . Απαντάμε επομένως με τίτλους σε θέσεις και εκτιμήσεις που γράφονται και παντοιοτρόπως εκφέρονται το τελευταίο διάστημα . Το επάγγελμα του Φροντιστή δεν ήταν ποτέ κλειστό στην πράξη καθώς η φροντιστηριακή παραπαιδεία , της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής του 70% , ασκείται χωρίς κανένα εμπόδιο από κάθε περαστικό και διερχόμενο . Κλειστά είναι τα επαγγέλματα που προστατεύουν την συντεχνία που τα ασκεί και ασφαλώς πολλά τέτοια παραδείγματα άξια αναφοράς υπάρχουν στην χώρα μας . Μας ενοχλεί ωστόσο η ιδέα της επιχειρηματικής ενασχόλησης με την παιδεία ανθρώπων που δεν έχουν σπουδάσει τις “καθηγητικές” επιστήμες . Αυτό όμως που γνωρίζουμε καλά είναι ότι η κοινωνία επιβραβεύει το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα το οποίο δεν απορρέει αξιωματικά από την καθηγητική μας ιδιότητα . Τι θέλω να πω ; Τα πάντα θα κριθούν στην ιδιωτική παιδεία με κριτήρια μετρήσιμης ποιότητας , τα οποία μπορούν να διασφαλισθούν και με επιχειρηματικούς συνεργατισμούς οικονομιών . Οι μικρές δομές οι οποίες θεωρητικά απειλούνται περισσότερο έχουν την δική τους ευελιξία και δυνατότητα προσαρμογής στις ειδικές συνθήκες των ημερών αρκεί όλοι οι συντελεστές που διδάσκουν να υπερασπισθούν με πάθος το έργο της φροντίδας που δοκιμαζόμενοι γονείς πληρώνουν . Φροντιστήρια με ομοιογενείς ομάδες παθιασμένων δασκάλων δεν έχουν να φοβηθούν την επιβίωσή τους στους χαλεπούς για όλους καιρούς που επαναπροσδιορίζουν αξίες και ιδεολογίες …