"Το πρώτο πτυχίο που εξασφάλιζε δουλειά ανήκει στο παρελθόν και χρειάζεται πλέον φάκελος προσόντων που δεν μπορεί εύκολα να τον φτιάξει το παιδί του φτωχού . Η πρόσβαση άνοιξε σε κάποιες σχολές χωρίς επαγγελματική αποκατάσταση (κοινωνικές επιστήμες) και όχι στις περιζήτητες (ιατρική , νομική , πολυτεχνείο ) .
Στο αγγλοσαξωνικό μοντέλο (ΗΠΑ , Αγγλία ) όποιος έχει να πληρώσει δίδακτρα σπουδάζει με ελεύθερη πρόσβαση . Όμως , για να αποκτήσει επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό που σπούδασε περνάει από σκληρές εξεταστικές δοκιμασίες που απαιτούν πολλαπλά προσόντα . Και εδώ επιβιώνει ο ταξικά ισχυρότερος .
Μάλλον αυτό το σενάριο θα επικρατήσει και στη χώρα μας .Σπούδασε ό,τι θες και όπου θες , σε δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα , αλλά το αν θα εργασθείς εξαρτάται από δοκιμασίες έξω από το πανεπιστήμιο .
Δεν υποστηρίζουμε ότι πρέπει να κλείσουν οι πύλες του πανεπιστημίου για τα παιδιά από τα λαϊκά στρώματα . Το αντίθετο . Να ανοίξουν οι πύλες , αλλά να οδηγούν σε σπουδές με επαγγελματικά δικαιώματα και επιστημονικό προφίλ . Να μην είναι ˝ εικονικές σπουδές ˝ σε τμήματα ˝ τιποτολογίας ˝ που λειτουργούν ως parking εφήβων .
Ελεύθερη πρόσβαση που θα παράγει εκατοντάδες χιλιάδες πτυχιούχους με αποτέλεσμα ˝ να σέρνεται , να κλαίει και να δέρνεται το ανθρώπινο κοπάδι ˝ για μια θέση στον ήλιο , είναι μια πρόταση με κοντά ποδάρια που τελικά δεν πείθει την κοινωνία".
Η άποψη όμως που διατυπώνεται στο ίδιο άρθρο για ˝ παπαγαλάκια που μπήκαν σε μια σχολή αποστηθίζοντας μνημοτεχνικά τρικάκια από φροντιστήρια ˝ , αδικεί πρωτίστως τους νέους που επιτυγχάνουν στις σχολές της πρώτης τους προτίμησης . Εμείς οι φροντιστές της εφηβικής αθωότητας συναντιόμαστε καθημερινά με την δημιουργική ικανότητα , την κριτική σκέψη και την απέραντη καλοσύνη των νέων . Η πιο αισιόδοξη προοπτική για το μέλλον αυτής της χώρας , οι έφηβοι μαθητές μας , δεν αποστηθίζουν τρικάκια επιτηδείων φροντιστών και κυρίως δεν μασάνε τσιτάτα άλλων εποχών….Η ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο και στη ζωή είναι ένα ωραίο παραμύθι για αφελείς νέους που ευτυχώς δεν υπάρχουν πια…..
"Τα μαντάτα για τις επιδόσεις της χώρας σε διάφορους τομείς έρχονται , συνήθως , απ’ έξω , αφού οι εγχώριες αξιολογήσεις των δημοσίων θεσμών είτε δεν υπάρχουν (το συνηθέστερο ) , είτε δεν εμπνέουν ιδιαίτερη εμπιστοσύνη . Η φετινή έρευνα του Πανεπιστημίου της Σαγκάης για τα καλύτερα 500 πανεπιστήμια της υφηλίου , περιλαμβάνει μόνο δύο ελληνικά πανεπιστήμια , και μάλιστα σε όχι ιδιαίτερα περίοπτες θέσεις – το Καποδιστριακό κατατάσσεται στην 243η θέση και το ΑΠΘ στην 390η θέση . Πανεπιστήμια χωρών φτωχότερων από την Ελλάδα , με ασθενέστερη ακαδημαϊκή παράδοση , εμφανίζονται με καλύτερες επιδόσεις .Δεν είδαμε τη Σύνοδο των Πρυτάνεων ή τον υπουργό Παιδείας να κάνουν κάποιο εθνικά εμψυχωτικό σχόλιο επ’ αυτού , αλλά σίγουρα πρόκειται για αποτελέσματα που δεν μας κάνουν υπερήφανους .
Πού στηρίζεται η αριστεία των ανώτατων ιδρυμάτων στις προηγμένες χώρες ; Στα εξής απλά : στην επιλογή άριστου ανθρώπινου δυναμικού , την απαιτητική περιρρέουσα ατμόσφαιρα του ιδρύματος για παραγωγή νέας γνώσης , τη γενναιόδωρη χρηματοδότηση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και τις ηθικές και οικονομικές απολαβές αυτών που , έπειτα από αξιόπιστη αξιολόγηση , αποδεικνύεται ότι υπηρετούν τον κύριο σκοπό του Πανεπιστημίου – τη διεθνώς αναγνωρίσιμη έρευνα και την άριστη διδασκαλία .Αυτοί οι παράγοντες διασφαλίζουν την ποιοτική υπεροχή των πανεπιστημίων."
Ο Γεώργιος Κωνσταντίνου Χατζητέγας γεννήθηκε στο Βουκουρέστι το 1957 από βλαχόφωνους Έλληνες γονείς και επαναπατρίσθηκε το 1966. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Από το 1982 διευθύνει φροντιστήρια γενικών εξετάσεων στην Αθήνα. Διδάσκει το μάθημα της Φυσικής σε υποψήφιους ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά για επίκαιρα εκπαιδευτικά ζητήματα, συμμετέχει σε προγράμματα εφαρμοσμένου επαγγελματικού προσανατολισμού και σε πλήθος σχετικών σεμιναρίων – διαλέξεων – εκπομπών σε όλη την Ελλάδα. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών και της Εταιρείας Αρωμανικού Πολιτισμού. Το 2004 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας. … ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Η Ανατροπή του Ελληνικού Μύθου είναι ένα δοκίμιο που συμπυκνώνει τις αναζητήσεις και τους προβληματισμούς μιας δημιουργικής και πολυτάραχης οκταετίας στην πρώτη γραμμή, στα συλλογικά δρώμενα των Φροντιστών. Το βιβλίο αποδεικνύει ότι το φροντιστήριο δεν αποτελεί ένα εγχώριο φαινόμενο, αλλά διεθνές και διαχρονικό εκπαιδευτικό γεγονός. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Συμπληρώστε το e-mail σας στο παρακάτω πεδίο για να ενημερώνεστε πρώτοι από το ιστολόγιο.