Όλα της αξιολόγησης δύσκολα…

Η σιωπηρή παράταση εφαρμογής του νέου συστήματος αξιολόγησης των εκπαιδευτικών ακολουθεί το μοιραίο δρομολόγιο όλων των αναγκαίων καινοτομιών που επιχειρήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Να θυμίσουμε το πολλαπλό βιβλίο και την δοκιμασία δεξιοτήτων ως χαρακτηριστικά παραδείγματα πρωτοβουλιών που δεν κατέστη  τελικά δυνατό να ενσωματωθούν λειτουργικά στο συγκεντρωτικό μοντέλο του κρατικού σχολείου.

                  Οι λόγοι της καθυστέρησης εφαρμογής των υπουργικών αποφάσεων με αιτία τον προσδιορισμό των κριτηρίων είναι απόλυτα κατανοητοί από τους φροντιστές που έχουν εμπλακεί στην περιπέτεια της αξιολόγησης και της πιστοποίησης των υπηρεσιών που παρέχουν τα φροντιστήρια με αποτέλεσμα  ύστερα από προσπάθειες ετών να υπάρχουν σήμερα 5 πιστοποιημένες δομές, άλλες 20 σε διαδικασία πιστοποίησης ενώ ο στρατηγικός στόχος είναι στην επόμενη διετία να προσεγγίσουμε τις 200 μονάδες με σύστημα ποιότητας. 

                Για να φθάσουμε σ’ αυτό το αποτέλεσμα προηγήθηκε μια μακρά περίοδος προβληματισμού και διερεύνησης του τρόπου της μεθοδολογίας και του πλαισίου της αξιολόγησης. 

               Η συχνότερη και η πλέον επικίνδυνη αντίδραση προέρχονταν και εξακολουθεί να προέρχεται από την εξ ορισμού αντίληψη ότι οι φροντιστηριακές υπηρεσίες είναι ποιοτικές αφού οι μαθητές μας επιλέγουν και μας εμπιστεύονται. Η πεποίθηση ότι η ποιότητα δεν είναι κάτι γενικό και απροσδιόριστο αλλά απολύτως μετρήσιμο και αντικειμενικό πρέπει πρώτιστα να εμπεδωθεί από τον αξιολογούμενο χωρίς τους δογματισμούς και την αφέλεια ότι οι δείκτες θα είναι πάνω από την εκπαίδευση αλλά αντίθετα με την βεβαιότητα ότι θα σταθούν αρωγοί της μάθησης  με στόχο τη βελτίωση και όχι την επιβολή κυρώσεων.

                  Στα σεμινάρια ενημέρωσης της ΟΕΦΕ για την πιστοποίηση πολλοί σημαντικοί και έμπειροι φροντιστές διατύπωναν ενστάσεις του τύπου " αφήστε τους δείκτες και ελάτε να σας δείξω το μη φορμαλιστικό μάθημα που συγκινεί, γοητεύει ,  παρασύρει και ενεργοποιεί " έλεγε ένας χαρισματικός συγγραφέας φροντιστής συμπυκνώνοντας τις αιτιάσεις πολλών, για τον προσωπικό χαρακτήρα της διδασκαλίας. 

                Η αξιολόγηση που ξεκίνησε στα φροντιστήρια κινείται ήδη σε δυο άξονες:

  •   ένα μοντέλο ελάχιστων απαιτήσεων, ένα πρότυπο για τα φροντιστήρια σε συνεργασία με τον ΕΛΟΤ το οποίο χορηγεί ένα σήμα ποιότητας.
  •  μια πιστοποίηση των εκπαιδευτικών υπηρεσιών ISO 9001 σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες κάθε φροντιστηρίου που καθορίζει το δικό του μοντέλο αξιολόγησης, το δικό του σύστημα ποιότητας. 

Σε γενικές γραμμές οι προϋποθέσεις της αξιολόγησης που ετέθησαν είναι:

  1. Περιγραφή της θέσης του εκπαιδευτικού
  2. Καθορισμός του πλαισίου της εκπαιδευτικής διαδικασίας
  3. Κατάρτιση του αναλυτικού προγράμματος για κάθε μάθημα(χρονοπρογραμματισμός – εκπαιδευτικοί στόχοι – γραπτές δοκιμασίες– επαναλήψεις κ.λ.π.)
  4.  Προσωπικοί στόχοι κάθε εκπαιδευτικού

                Τα βασικά στοιχεία της αξιολόγησης που καθορίσαμε είναι:

 

  • η συνέπεια στις υποχρεώσεις όπως αυτές απορρέουν από την περιγραφή της θέσης στο εκπαιδευτικό πλαίσιο και το αναλυτικό πρόγραμμα
  • η συνέπεια στο χρόνο άφιξης και αναχώρησης αλλά και οι τυχόν απουσίες
  • η αποδεδειγμένη ολοκλήρωση των εργασιών που αναλαμβάνει
  • η μεταδοτικότητα που έχει
  • η επικοινωνία με τους μαθητές και η ψυχολογική τους στήριξη
  • τα αποτελέσματα στα test, στα διαγωνίσματα και οι επιτυχίες στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.
  • οι διορθωτικές ενέργειες που κάνει ο εκπαιδευτικός κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους αναφορικά με την επίδοση και τον έλεγχο των μαθητών  

Επιπροσθέτως θεωρήσαμε αναγκαία και άλλα στοιχεία αξιολόγησης όπως η συμμετοχή σε εκπαιδευτικές και κοινωνικές εκδηλώσεις, η αντικειμενικότητα στην κρίση αλλά και η αξιοπιστία που διαφαίνεται από τις σωστές λύσεις σε προβλήματα, τις σωστές απαντήσεις και προτροπές, την επαρκή εμβάθυνση των ζητημάτων και την παραδοχή των σφαλμάτων.

Το δυσκολότερο πράγμα που αντιμετωπίσαμε είναι βέβαια η αντικειμενικότητα της αξιολόγησης καθώς έπρεπε να συμφωνηθούν οι στόχοι ενώ παράλληλα έπρεπε να τεθούν οι δείκτες και να συμφωνήσουμε σε αυτούς.

Με βάση τα αποτελέσματα των στόχων και τους δείκτες γίνεται η αξιολόγηση η οποία παρουσιάζεται στον αξιολογούμενο και γίνεται η συζήτηση με τον υπεύθυνο ποιότητας ενώ παράλληλα μπαίνουν και τα στοιχεία της βελτίωσης.

Η πολύτιμη εμπειρία που αποκτήθηκε θεωρεί ότι τέσσερα πράγματα είναι απαραίτητα να συνυπάρχουν και να συλλειτουργούν: το πλαίσιο, η περιγραφή της θέσης, οι δείκτες και οι προσωπικοί στόχοι. Δύσκολο εγχείρημα που για να αποδώσει πρέπει να γίνει τρόπος ζωής στην εκπαιδευτική μονάδα με επαρκή εμβάθυνση των ζητημάτων, παραδοχή των σφαλμάτων, συναποδοχή του πλαισίου και την εμπιστοσύνη όλων στην αντικειμενικότητα των εξωτερικών και εσωτερικών επιθεωρήσεων.

Το πιο σημαντικό όμως στοιχείο του εγχειρήματος είναι ότι επιχειρώντας να διαμορφώσουμε το πλαίσιο, να βάλουμε τους στόχους και να αναζητήσουμε τους δείκτες νιώσαμε πιο ευρηματικοί πιο εφευρετικοί και εν τέλει πιο δημιουργικοί ως δάσκαλοι. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, που διαγράφονταν στερεότυπη, αισθανθήκαμε ότι διευρύνουμε τους παιδαγωγικούς μας ορίζοντες και εμπλουτίζουμε την μαθησιακή διαδικασία με νέους τρόπους και νέους στόχους.

Η πρόκληση αυτή  που συντελείται με την παιδαγωγική αυτονομία κάθε μονάδας αποτελεί εν τέλει – έστω και στο ασφυκτικό πλαίσιο των πραγμάτων – μια πρόκληση της ελευθερίας και της φαντασίας του δασκάλου που απαρνείται κάθε μορφή εκπαιδευτικού μονοπωλίου. Για αυτόν ακριβώς το λόγο υπάρχει η αίσθηση ότι χωρίς την αυτοτέλεια της εκπαιδευτικής μονάδας η αξιολόγηση όταν εφαρμοσθεί στο κρατικό σχολείο θα καταγράψει απλά τα προβλήματά του.

   

Σημεία & μνημεία

Με διαφορά ενός έτους  δύο ανάλογες μελέτες του ΟΟΣΑ και της Unisef κατατάσσουν τους Έλληνες εφήβους, ηλικίας 14 και 15 ετών, στις υψηλότερες θέσεις ανάμεσα σε εκείνους που παρουσιάζουν ιδιαίτερα χαμηλές επιδόσεις στη γλώσσα, στα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες.

                Το φαινόμενο επιβεβαιώνεται επίσης από έρευνα του καθηγητή κ. Πανάρετου για το προφίλ των μαθητών των γυμνασίων στα Μαθηματικά αλλά και από σχετική έρευνα της ΟΕΦΕ που καταγράφει σημαντική υστέρηση γνώσεων και δεξιοτήτων των 15χρoνων μαθητών της Α΄ Λυκείου αξιολογώντας τις επιδόσεις τους μέσω διαγνωστικών δοκιμασιών σε μια σειρά μαθημάτων.

                Η εικόνα των μαθητικών επιδόσεων είναι αναμφίβολα καλύτερη στο Λύκειο γιατί υπάρχουν υψηλοί μαθησιακοί στόχοι αφ’ ενός αλλά και η αποτελεσματική συνδρομή των φροντιστηρίων αφ’ ετέρου. Η ανάλυση βέβαια των αποτελεσμάτων των γενικών εξετάσεων της Β΄ και Γ΄ Λυκείου οδηγεί δυστυχώς στο ίδιο θλιβερό συμπέρασμα με εκείνο των διεθνών οργανισμών: η διαφορά που χωρίζει τους μέτριους μαθητές από τους «κακούς», είναι τεράστια επιτρέποντας της δημιουργία εκπαιδευτικού χάσματος!

                Χαρακτηριστικές όψεις του φαινομένου είναι ότι ενώ βρισκόμαστε σταθερά μεταξύ της 3ης και 5ης θέσης ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες που συμμετέχουν στις Μαθηματικές Ολυμπιάδες έχουμε πληθώρα μαθητών που εισάγονται σε θετικές και τεχνολογικές σχολές των ΤΕΙ με επιδόσεις στα Μαθηματικά απαράδεκτα χαμηλές.

                Μια ενδιαφέρουσα διαπίστωση των ερευνών και των στατιστικών είναι ότι τα χρήματα δεν φέρνουν πάντα τη γνώση! Είναι γνωστό πώς η κατά μαθητή δαπάνη στη χώρα μας είναι η χαμηλότερη στην Ε.Ε.. Όμως αυτό δεν φτάνει για να εξηγήσει το κακό αποτέλεσμα: η Νότιος Κορέα δαπανά περίπου το ίδιο ανά μαθητή με την Ελλάδα, αλλά είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο! σε μαθητικές επιδόσεις κάτι το οποίο αποδίδεται και στο γεγονός ότι και εκεί υπάρχει παράλληλη φροντιστηριακή παιδεία που ξεκινά από το δημοτικό! και είναι απολύτως αποδεκτή στην συνδιαχείριση του συστήματος παιδείας.

                Η βασικότερη αιτία των προβλημάτων και των πενιχρών αποτελεσμάτων είναι η συγκεντρωτική δομή του εκπαιδευτικού μας συστήματος που λειτουργεί εν είδη εκπαιδευτικού μονοπωλίου, χωρίς αξιολόγηση και αποδοχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

                Μνημείο αυτής της λογικής είναι η επίκαιρη λόγω εξετάσεων ΑΣΕΠ αναγνώριση της εκπαιδευτικής προϋπηρεσίας στα φροντιστήρια η οποία διεκδικείται με πολλές αξιώσεις στα δικαστήρια αλλά δεν αναγνωρίζεται από εκείνους που πιστοποιούν και ελέγχουν τη λειτουργία των φροντιστηριακών μονάδων.

                Σημείο της ίδιας λογικής είναι η συστηματική απόκρυψη, επί σειρά ετών, της εκπαιδευτικής πραγματικότητας ενός παράλληλου σχολείου στην Ελλάδα από τις αρμόδιες διευθύνσεις της Ε.Ε. οι οποίες με έκπληξη πληροφορήθηκαν την ύπαρξη ενός τόσου εκτεταμένου μοντέλου στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού φόρουμ για την ελευθερία στην εκπαίδευση!

 

Φροντιστήρια το επιμύθιο μιας υποκριτικής ιδεοληψίας

Ο πειρασμός της επικριτικής αναφοράς στα νόμιμα φροντιστήρια είναι μεγάλος και αναπόφευκτος καθώς σε αυτή τη χώρα είναι δύσκολο να απαλλαγούμε από μύθους και ιδεοληψίες που συστηματικά καλλιεργήθηκαν για να συγκαλύψουν την ανεπάρκεια μιας πολιτείας που κατέστησε το κοινωνικό αγαθό της παιδείας υποβαθμισμένο κρατικό συσσίτιο.

                Η απολύτως κατηγορηματική νεοελληνική «ατάκα» που επιστρατεύεται από τους οπαδούς της εκπαιδευτικής normality είναι η γνωστή αξιωματική φράση “σε κανένα μέρος του κόσμου δεν υπάρχουν φροντιστήρια”.

                Τον Ιούνιο του 2002 η Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας διοργάνωσε ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ στο οποίο παρουσιάσθηκαν παράλληλα σχολεία και φροντιστηριακά μοντέλα από όλο τον κόσμο. Σταχυολογώ μαρτυρίες και στοιχεία:

ΙΑΠΩΝΙΑ

“Πάνω από 40.000 Juku σε μια χώρα 140.000.000 κατοίκων παίζουν ενεργό ρόλο στην εκπαίδευση μέρα και νύχτα αποζημιώνοντας τα παιδιά για την έλλειψη εκπαίδευσης από τα δημόσια σχολεία.

Είχαμε την πεποίθηση για πολλά χρόνια ότι τα Juku που έχουν μια εκπαιδευτική διαδρομή 60 ετών αποτελούν μια ιαπωνική ιδιαιτερότητα μέχρι που ανακαλύψαμε ότι ανάλογα απογευματινά σχολεία υπάρχουν σε πολλές χώρες μεταξύ των οποίων και η χώρα σας”.

MASAZUMI ISHII

Πρόεδρος Japan Juku Association

(παρουσίαση της δράσης των Juku στο Διεθνές Συνέδριο Παιδείας, Αθήνα Ιούνιος 2002)

Περιοδικό “ELLE”

Στο περιοδικό “ELLE” της 14/9/1979 – περίληψη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» της Θεσσαλονίκης στις 24/8/1984 – γράφτηκαν κατά σειρά τα εξής:

                «Στην Ιατρική στο Παρίσι, στους 5.000 γραμμένους φοιτητές, κάθε χρονιά οι 3.500 έχουν παρακολουθήσει διάφορα μαθήματα εξωσχολικά ή φροντιστηριακά (προπαρασκευαστικά), όπως τα λέμε, όταν προετοιμάζονται, για να δώσουν εξετάσεις για το πανεπιστήμιο (εισαγωγικές) ή κατά τη διάρκεια του πρώτου και δεύτερου έτους σπουδών».

                «Υπάρχουν τμήματα των 12 – 18 μαθητών. Εκεί τους μαθαίνουν πώς να δουλεύουν μεθοδικά, τους ασκούν για τα διαγωνίσματα στα οποία θα λάβουν μέρος και προσπαθούν να καλύψουν όλα τα κενά στις γνώσεις τους».

                «Ο μαθητής έχει να παρακολουθήσει εκτός από τα μαθήματα του σχολείου και τα μαθήματα του φροντιστηρίου».

                «Δεν απομένει, λοιπόν, παρά να δούμε σε τι και σε ποια πράγματα βοηθάει το φροντιστήριο και αν αυτός ο θεσμός, με τη μορφή που έχει σήμερα στη Γαλλία, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και στην Ελλάδα, θα πρέπει να επιζήσει ή να διαφοροποιηθεί ή να καταργηθεί. Η ως τώρα πείρα συμβάλλει μάλλον προς την υπεράσπιση της πρώτης άποψης».

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

                Στην ιστοσελίδα www.studienkreis.de (= σπουδαστικός κύκλος) διαβάζουμε μια από τις πολλές διαφημίσεις φροντιστηρίων στη Γερμανία: Ήδη πάνω από 25 χρόνια μπόρεσε να βοηθήσει ο Σπουδαστικός Κύκλος περισσότερους από 550.000 μαθήτριες και μαθητές όλων των τάξεων και όλων των ειδών σχολείων σε σχολικά προβλήματα.

                Σε όλη τη Γερμανία πάνω από 1.000 φροντιστήρια παραδίδουν ποιοτική διδασκαλία όλων των  υπαρχόντων μαθημάτων σε mini – group από 3 – 5 μαθητές. Αναλόγως της διάρκειας των μαθημάτων, βελτιώνουν τους βαθμούς τους οι 9 από τους 10 φροντιστηριακούς μαθητές, καθώς η τακτική επικοινωνία των φροντιστηριακών καθηγητών με τους γονείς και ο εξειδικευμένος καθηγητής παίζουν αποφασιστικό ρόλο.

                 Αξίζει να δούμε τι έγραψε για τα φροντιστήρια της κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης ο Λευτέρης Παπαδόπουλος στα ΝΕΑ στις 12-10-1976!

«Υπάρχουν κι εδώ φροντιστήρια; Μα, που ζεις, καημένε; Πάμε αν θες στην περιοχή του Πανεπιστημίου να σου δείξω «αγγελίες τοίχου», να χάσεις το μυαλό σου. Πέρα όμως από αυτές υπάρχει η πληροφόρηση των υποψηφίων για το ποιοι παραδίνουν φροντιστηριακά μαθήματα, πόσα παίρνουν, αν είναι καλοί κ.λ.π.».

                 Φροντιστήρια υπάρχουν επίσης στην Κύπρο, Ισπανία, Βρετανία, Ολλανδία, Ελβετία, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Αυστραλία, Τουρκία, Κορέα και αλλού.

                Τα φροντιστηριακά μοντέλα της Ν. Κορέας της Ιαπωνίας αλλά και της Τουρκίας που επισκεφθήκαμε παρουσιάζουν ενδιαφέρον καθώς προέκυψαν ιστορικά ως εξισωτική κοινωνική απαίτηση.

                Εν πάση περιπτώσει φροντιστήρια υπάρχουν σε όλα τα μέρη του κόσμου στα οποία υπάρχουν “κλειστά” συστήματα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, παραδέχθηκε προσφάτως στη Βουλή των Ελλήνων ο Υπουργός Παιδείας.

Επιμύθιο

                Ας απαλλαγούμε οριστικά από το φροντιστηριακό σύνδρομο και ας αφήσουμε στην άκρη τις διαχωριστικές γραμμές που κάποιοι επιχειρούν να θέσουν, ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό.

                Η ανάγκη της πρόσθετης διδακτικής στήριξης είναι επιβεβλημένη σε κάθε εκπαιδευτικό σύστημα γι’ αυτό άλλωστε η πολιτεία έχει σχεδιάσει ανάλογα προγράμματα και είναι ορθό να υλοποιούνται από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς,. Η ανάληψη εκ μέρους του κράτους της ευθύνης για την μόρφωση των νέων σε όλες τις βαθμίδες δεν απαιτεί με κανέναν τρόπο αυτό να γίνεται αποκλειστικά σε δημόσια εκπαιδευτήρια. Οι πόροι όμως της Ε.Ε. σε τέτοια προγράμματα αναλίσκονται χωρίς περίσκεψη και κυρίως χωρίς αποτέλεσμα, όπως έδειξαν όλες οι εκθέσεις αξιολόγησης των πεπραγμένων.

                Η πολιτεία μπορεί να εφαρμόσει αποτελεσματική διδακτική στήριξη με απευθείας χρηματοδότηση των γονέων και ειδικά των φτωχότερων με την μορφή κουπονιών και να επιλέξουν αυτοί και τα παιδιά τους με ποιον τρόπο θα προετοιμασθούν καλύτερα. Δημόσιο Χρήμα και Ιδιωτική Επιλογή είναι μια απαίτηση του μαύρου κινήματος και των φτωχών μεταναστών στις Η.Π.Α. για να μπορέσουν με ελεύθερη επιλογή να λάβουν ποιοτική και ανταγωνιστική εκπαίδευση. Ανάλογες προτάσεις είναι κοινωνικά δίκαιες καθώς όλες οι έρευνες δείχνουν ότι τελικά οι δημόσιες δαπάνες χρηματοδοτούν τις σπουδές των πλουσιοτέρων με επακόλουθο η κρατική παιδεία να μην μπορεί να αμβλύνει τις ανισότητες στην διαμόρφωση ανθρώπινου κεφαλαίου.

                Τα φροντιστήρια αποτελούν κομμάτι μιας εβδομηντάχρονης εκπαιδευτικής πραγματικότητας, λειτουργούν εξισωτικά ως ιδιωτικά λαϊκά σχολεία, εποπτεύονται και πιστοποιούνται από το Υπουργείο Παιδείας, ανυψώνουν τους δείκτες της ποιότητας και μετεξελίσσονται σε κέντρα πολύπλευρης στήριξης των νέων ανθρώπων αναπτύσσοντας εκπαιδευτικές υπηρεσίες που δεν υπάρχουν στα κρατικά σχολεία.

                Η κρίση του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι δεδομένη και γίνεται επικίνδυνη όσο οι ιθύνοντες δεν συνειδητοποιούν ότι οφείλεται στην υπέρμετρη εμπλοκή του κράτους. Η σταδιακή και συντεταγμένη αποκρατικοποίηση της Παιδείας είναι επιτακτική για να αναζωογονήσει τα εκπαιδευτικά μας πράγματα. 

ΠΑΙΔΕΙΑ – ΠΤΥΧΙΑ – ΑΝΕΡΓΙΑ

Ο κορεσμός των επαγγελμάτων και η συνακόλουθη ανεργία είναι συνδεδεμένα άρρηκτα με την δομή του εκπαιδευτικού μας συστήματος το οποίο είναι υπέρμετρα θεωρητικό και δεν συμβαδίζει με τις τάσεις, τις ανάγκες, τις εξελίξεις της τεχνολογίας, της οικονομίας και εν τέλει της αγοράς εργασίας.

                Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα παράγει ανέργους˙ έχουμε για παράδειγμα πολύ περισσότερους από όσους χρειαζόμαστε γιατρούς, δικηγόρους, δημοσιογράφους, φυσικούς, μαθηματικούς, αρχιτέκτονες, φιλολόγους. Αντίθετα η αγορά εργασίας παρουσιάζει μεγαλύτερη ζήτηση από την υπάρχουσα προσφορά σε επαγγέλματα που αφορούν την πληροφορική, την οικονομία, τα φοροτεχνικά, τις τηλεπικοινωνίες, τα δίκτυα, τα τουριστικά, την τεχνολογία τροφίμων και τον έλεγχο ποιότητας.

Ποιες λύσεις μπορούν να μειώσουν δραστικά το διψήφιο ποσοστό της ανεργίας;

                Η λογικοφανής λύση της δραστικής μείωσης του αριθμού των εισακτέων στις σχολές που οδηγούν σε κορεσμένα επαγγέλματα δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τα κίνητρα, τις δυνάμεις και τα στερεότυπα που ωθούν τους νέους να τις επιλέξουν. Η ισορροπία προσφοράς και ζήτησης επαγγέλματος μπορεί να επιτευχθεί με την επιβολή διδάκτρων ανάλογων με το οικογενειακό εισόδημα. Με τον τρόπο αυτό αφ’ ενός θα υπάρξει μια κοινωνικά δίκαιη λύση καθώς όλες οι έρευνες δείχνουν ότι η δωρεάν φοίτηση ευνοεί τους πλουσιότερους αφ’ ετέρου θα αυτοχρηματοδοτήσει την ποιοτική βελτίωση της εκπαίδευσης που παρέχουν οι ανώτατες σχολές.

                Η γνωσιολογική ωρίμανση της προσωπικότητας των νέων θεμελιώνεται με ποιοτικές σπουδές αλλά αυτό καθόλου δεν αποκλείει την ανάγκη σύνδεσης των σπουδών με την αγορά εργασίας και τις επιχειρήσεις, με ταυτόχρονη λειτουργία ενός αποτελεσματικού συστήματος επαγγελματικού προσανατολισμού η απουσία του οποίου είναι ολοφάνερη και καταστροφική.

                Η ακραία αντίληψη ότι η μόρφωση υποτάσσεται στις περιστασιακές ανάγκες μιας ύποπτης ιδιωτικής πρωτοβουλίας είναι επικίνδυνη και υποθηκεύει τις προοπτικές ανάπτυξης καθώς μια σύγχρονη κοινωνία οφείλει να στηρίζεται στην αποδοτική συνύπαρξη του δημοσίου ελέγχου και της ανάπτυξης καινοτόμων ιδιωτικών επιχειρήσεων.

                Η ανύψωση του επιπέδου μάθησης, η πρόσβαση στη μάθηση σε όλα τα στάδια της ζωής, ο ορισμός των βασικών δεξιοτήτων για την κοινωνία της γνώσης και η προσφορά ανοικτής εκπαίδευσης απαιτούν τη βέλτιστη χρήση των πόρων χωρίς τις ιδεοληψίες του “απέραντου κράτους”.

                Οι παραπάνω στόχοι της Ε.Ε. μπορούν να διασφαλίσουν μια ανταγωνιστική ευρωπαϊκή κοινωνία στην οποία η παιδεία να μην χορηγεί πτυχία ανεργίας.

 

[video] Ugur Dershaneleri

Στιγμιότυπα από το τούρκικο φροντιστήριο Ugur που πρόσφατα επεκτάθηκε στις Η.Π.Α.