Οι Νεφέλες, ο Αριστοφάνης και το Φροντιστήριο

Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μέσα από τις αέναες αναζητήσεις του, τις διαχρονικές αριστοφάνειες νεφέλες του – οι οποίες στο τέλος της κωμωδίας ή του δράματος έχουν τον μαινόμενο γονιό Στρεψιάδη που τιμωρεί τον δάσκαλο με εμπρησμό του Φροντιστηρίου του Σωκράτη …. – έχει μεγιστοποιήσει την εντροπία του και έχει απωλέσει παντελώς την ικανότητά του να παράγει έργο.

Ο Αριστοφάνης έπλασε μια λέξη που τότε σήμαινε τη διδακτική τέχνη «να νικάς στα δικαστήρια όσο άδικο κι αν έχεις» και τώρα σημαίνει για τους οπαδούς της νόρμας «εξεταστικά τερτίπια και σκονάκια» …

Η κωμωδία παραμένει επίκαιρη χιλιετίες τώρα και εμείς ως δάσκαλοι μιας «ανήθικης» σοφίας υπομένουμε πολιτικές ρητορείες από το Ζάππειο περί εχθρών της κοινωνίας.

Ας πρυτανεύσει η λογική και ας ξαναμετρήσουμε τα ζητούμενα της παιδείας στη γραφή, την ανάγνωση και τα προβλήματα των τεσσάρων πράξεων γιατί στην Α΄ Λυκείου υποδεχόμαστε την ημιμάθεια σε όλο της το μεγαλείο…

Όσο για μας τους Φροντιστές της παράλληλης παιδείας ας αναλογισθούμε ότι η προκοπή του κλάδου μας δε βρίσκεται ούτε στην εμπνευσμένη πολιτική αντίληψη ούτε στην συναντίληψη των άλλων δυνάμεων της εκπαίδευσης περί της φροντιστηριακής αναγκαιότητας, ούτε στα ψιχία της κρατικής ΒΕΣΠΑΣ. Εμείς ας υπερβούμε την εφήμερη ευκαιριακή λογική και ας ανυψώσουμε την προσωπική μας αξιοπιστία προς κάθε κατεύθυνση.

Γιατί όλα αυτά; Γιατί είδα ότι το Φεστιβάλ της Επιδαύρου ανοίγει στις 3 και 4 Ιουλίου με τις «Νεφέλες» του Αριστοφάνη από τον Θεατρικό Οργανισμό της Κύπρου, μια παράσταση χρήσιμη για κάθε δάσκαλο.    

 

 

Τι να Ψηφίσω Σύντροφε Οδυσσέα ;

Όχι δεν έχουμε την ψυχολογία των καταδιωκόμενων πολιτών. Κάθε άλλο μάλιστα. Διασκεδάζουμε με τους απανταχού αφελείς κρατιστές που μας στοχοποιούν χωρίς να βρίσκουν στόχο. Αναζητούμε όμως ως ενεργοί πολίτες την πιθανότητα της πολιτικής συμφωνίας και της συνέπειας των πράξεων με τις επαγγελίες των τεχνικών της εξουσίας. Μάταιος κόπος. Η κυβερνητική παράταξη μας έδωσε υποσχέσεις ηθικής αναγνώρισης για την ισότιμη συμμετοχή μας στο ΕΣΥΠ που ουδέποτε τηρήθηκαν. Η αξιωματική αντιπολίτευση αδυνατεί να μας προσκαλέσει στα εκπαιδευτικά της φόρουμ με δικαίωμα λόγου και με αστεία προσχήματα αρνείται το εκπαιδευτικό μας έργο. Οι αριστεροί όλων των αποχρώσεων και οι ακροδεξιοί τσαρλατάνοι αντάμα, μας θεωρούν εχθρούς της κοινωνίας.

Τι να ψηφίσω σύντροφε Οδυσσέα ;

Υ.Γ. Για πρώτη φορά από το 1977 που πρωτοψήφισα τη «Συμμαχία»… «θα κάτσω σπίτι» εδώ στο «κλεινόν άστυ» και μαζί με τους συνεργάτες της φροντιστηριακής καθημερινότητας θα σκεφτούμε πως θα κάνουμε το έργο μας πληρέστερο, καλύτερο, αποτελεσματικό…

Γιατί η μόνη αληθινή αντίσταση είναι να γίνουμε εμείς καλύτεροι… Το μόνο που πραγματικά θα μου λείψει είναι το προεκλογικό ξενύχτι στον Τίρναβο με τους υπέροχους φίλους των εφηβικών αγωνιών και της μειράκειας αθωότητας…

 

Ιστορίες Πάθους από την Ιζαμπέλ…

«Παρ' όλο που είμαι Χιλιανή, γεννήθηκα συμπτωματικά στη Λίμα. Είχα έναν πατέρα που εξαφανίστηκε χωρίς ν’ αφήσει αναμνήσεις. Η μητέρα μου ήταν ο φάρος της ζωής μου, ίσως γι’ αυτό μου είναι πιο εύκολο να γράφω για γυναίκες. Εκείνη μου έδωσε, σε μια ηλικία που τα άλλα κοριτσάκια παίζουν με τις κούκλες, ένα τετράδιο για να καταγράφω τη ζωή, σπέρνοντας έτσι το σπόρο που τριάντα χρόνια αργότερα θα με έκανε να εισβάλω στη λογοτεχνία».

Απολαύστε την ομιλία της στο TED με ελληνικούς υπότιτλους. 

 

«Εχθρός της Κοινωνίας τα Φροντιστήρια» λέει ο Τσαρλατάνος του… «Λαού»

Ο Τσαρλατάνος του πολιτικού καιροσκοπισμού που αποκαλείται ΛΑΟΣ δήλωσε χθες στο Ζάππειο «Εχθρός της κοινωνίας τα φροντιστήρια»! Κατά τα άλλα είναι υπέρ της ιδιωτικής τριτοβάθμιας και οπωσδήποτε εναντίον της ιδιωτικής δευτεροβάθμιας και των φροντιστηρίων. Ο πολιτικός αχταρμάς του παρανοϊκού λαϊκισμού σ’ όλο του το μεγαλείο. Απολαύστε τις ακροβασίες και τον ανισόρροπο λόγο του:
 

«Εμείς σαφέστατα το ξέρετε ότι είμαστε υπέρ της Ιδιωτικής Ανώτερης Παιδείας. Το θεωρώ ανόητο, το παιδάκι όταν δεν καταλαβαίνει και δεν μπορεί να έχει άποψη και προτίμηση, το πάμε στο ιδιωτικό νηπιαγωγείο, στο ιδιωτικό δημοτικό, στο ιδιωτικό γυμνάσιο και λύκειο. Και όταν το παιδί γίνεται υπεύθυνο και μπορεί και ψηφίζει, δεν του δίνουμε το δικαίωμα να ψηφίσει αν θέλει ιδιωτικό ή δημόσιο πανεπιστήμιο. Αυτά είναι σχήματα οξύμωρα και αντιφατικά. Το ιδιωτικό πανεπιστήμιο, βοηθάει τα φτωχά παιδιά. Γιατί το πλουσιόπαιδο της Εκάλης, το οποίο έχοντας 5 καθηγητές στο σπίτι και φροντιστήρια που θέλει, ξεκινάει τις εξετάσεις τις πανελλήνιες από άλλο σημείο από το παιδί στο Πέραμα, που διαβάζει με μία λάμπα και δεν έχει καν πρόσβαση στο φροντιστήριο της γειτονιάς. Και του παίρνει την θέση στο Πανεπιστήμιο ενίοτε. Εάν γίνουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, όλα αυτά τα παιδιά της λεγόμενης «καλής κοινωνίας», της πλούσιας, θα πάνε στα ιδιωτικά και θα μείνουν θέσεις κενές για τα άλλα παιδιά. Εχθρός της κοινωνίας τα φροντιστήρια. Για πολλές οικογένειες τα φροντιστήρια αποκτούν την έννοια του βραχνά. Περισσότερο από ότι βγάζει ο πατέρας δουλεύοντας δίνει για τα φροντιστήρια. Πρέπει να σταματήσει αυτή η ιστορία. Δεν καταλαβαίνω πως η αριστερά δεν το αντιλαμβάνεται. Τι θα πάθουμε άμα γίνουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Τώρα δεν έχουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια, στην Ευρώπη και στέλνουμε τα παιδιά μας; Δηλαδή πως προτιμάει ο οποιοσδήποτε πολιτικός αρχηγός να μείνει το παιδί σε ένα Πανεπιστήμιο στην Νέα Σμύρνη ή στο Γέρακα και να είναι σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο στη Βουδαπέστη ή στο Λονδίνο. Δεν καταλαβαίνω δηλαδή, τι συμβαίνει, γιατί πρέπει να γίνεται αυτό το πράγμα. Ή γιατί πρέπει να έχουμε τα ημίαιμα πανεπιστήμια, αυτά που υπάρχουν εδώ και παίρνουν πτυχία απ΄ έξω. Δεν καταλαβαίνω καν τι λογική. Πρέπει να καταργήσουμε πάση θυσία τις εξετάσεις.»

Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα, χέρι – χέρι με την κατάργηση της προπαιδείας…

 

Ένα Τηλεγράφημα στον Γενικό Γραμματέα Επενδύσεων…

Κύριε Γενικέ,

Δυστυχώς η πολιτική σας αλητεία της εξαίρεσης των φροντιστηρίων από προγράμματα ανάπτυξης συνεχίζεται παρά τις διαβεβαιώσεις πολλών ότι αυτό είναι αδιανόητο.

Είμαστε θυμωμένοι όχι γιατί δεν απολαμβάνουμε τα κρατικά ψιχία των επιδοτήσεων σας αλλά γιατί το φροντιστήριο εισπράττει τα βαθύτερα συμπλέγματα των ανίκανων κρατιστών απέναντι σ’ εκείνους που προσθέτουν στην παιδεία και επιλέγονται από το κοινωνικό σύνολο με σκληρή αξιολόγηση της προσφοράς τους.

Όταν θα έχετε πάει σπίτι σας θα τα σκεφτείτε και εσείς ωριμότερα. Το κακό όμως είναι ότι σ’ αυτή τη χώρα οι επόμενοι είναι πάντα χειρότεροι από τους προηγούμενους.

Υ.Γ.  Είμαστε βαθύτατα πεπεισμένοι ότι ζούμε στην τελευταία χώρα του υπαρκτού παραλογισμού, στην οποία έχει χαθεί η πολιτική τσίπα και θριαμβεύει η αήττητη πολιτική βλακεία. Γιατί δεν μπορεί να είναι βλάκες οι Γάλλοι που επιδοτούν το φροντιστήριο από το 1991 ή οι Αμερικάνοι που υλοποιούν το NCLB από το 2000.

Όταν μάθετε τι είναι αυτά ίσως αντιληφθείτε τον εθνικό μας επαρχιωτισμό.

Καλή τύχη!