Category: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Με  κατάμεστες αίθουσες στα ετήσια σεμινάρια του επαγγελματικού προσανατολισμού οι Έλληνες Εκπαιδευτικοί Φροντιστές υπογραμμίζουν τον καταλυτικό τους ρόλο στην Ελληνική Παιδεία.Η απάντηση του Ελληνικού Φροντιστηρίου σε όσους αρνούνται να διαλεχθούν μεταξύ τους είναι ο διάλογος με τους εφήβους μαθητές μας και την κοινωνία.Ο ευρυγώνιος φακός του Νίκου δεν μπορεί να χωρέσει το πλήθος και την προσήλωση του ακροατηρίου, για όσους αρνούνται να δουν και να ακούσουν.Η ιστορία ήταν πάντα μία αναμέτρηση της ανίκανης και αήττητης βλακείας και της εμπνευσμένης δημιουργίας…

Με μια σημαντική παρέμβαση στα ΝΕΑ σήμερα ο Ευάγγελος Βενιζέλος δίνει το δικό του στίγμα για το λύκειο και τις εξετάσεις. Πέρα από τις αντιρρήσεις και τις αναπόφευκτες γενικότητες το θετικό είναι ότι αρχίζει το πολιτικό σύστημα να παράγει συγκεκριμένες προτάσεις και θέσεις αντί να εξαντλείται σε καταδίκες και καταγγελίες…

Κατά τ’ άλλα  η κόντρα Μπαμπινιώτη – Βερέμη συνεχίζεται στο θεσμικό αχταρμά της παιδείας.

«Eκανα λάθος», παραδέχθηκε χθες στο «Σφυγμό της μέρας»,ο Πρόεδρος του ΕΣΥΠ σε συνομιλία του με τον κ. Φ. Καρζή. «Δεν είμαι ο πρωθυπουργός του ΕΣΥΠ, διότι ο πρωθυπουργός έχει το δικαίωμα να αλλάζει τους υπουργούς του. Υπό αυτή την έννοια είμαι… ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του ΕΣΥΠ», πρόσθεσε ο κ. Βερέμης, αφήνοντας να ξεχειλίσει η ενόχλησή του για την «εκτελεστική» αδυναμία του ρόλου του. Επέκρινε, δε, τον κ. Μπαμπινιώτη για την προχθεσινή δήλωσή του, επίσης στο «Σφυγμό της μέρας», ότι «δεν υπάγεται στον κ. Βερέμη». «Προφανώς», δήλωσε ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ, «ο κ. Μπαμπινιώτης δεν έχει διαβάσει το Π.Δ. που ορίζει τη λειτουργία του οργάνου».

Κάτι τέτοια συνέβαιναν και όταν ο Αρσένης «έφτιαξε» το Κ.Ε.Ε. βάζοντας στην άκρη το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.

Το Άρθρο του Ευάγγελου Βενιζέλου στα ΝΕΑ:

«Η κυβέρνηση άνοιξε τη συζήτηση για την αλλαγή στο λύκειο και στον τρόπο εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, κατά τα ειωθότα, με τρόπο αμήχανο και με στόχευση κυρίως επικοινωνιακή. Ανεξάρτητα όμως από τις προθέσεις της κυβέρνησης είναι αναγκαίο να διεξαχθεί ένας ουσιαστικός δημόσιος διάλογος για το πιο κρίσιμο διαρθρωτικό πρόβλημα της κοινωνίας και της οικονομίας που είναι το εκπαιδευτικό.

H συζήτηση για τις αλλαγές στο λύκειο και όσα αφορούν το τρίγωνο γνώση- έρευνα- καινοτομία είναι συνεπώς επιβεβλημένη και λόγω της διαρκούς κρίσης του εκπαιδευτικού μας συστήματος και επειδή συνδέεται με τις αλλαγές που είναι αναγκαίες στο μοντέλο ανάπτυξης της χώρας. Κανείς δεν έχει όμως το δικαίωμα να παίζει με τα νεύρα των παιδιών και με την αγωνία των οικογενειών τους. Θεωρώ, λοιπόν, υποχρέωσή μου, πρωτίστως ως πανεπιστημιακός δάσκαλος και γονιός και δευτερευόντως ως ενεργός πολιτικός, να διατυπώσω καθαρά τις θέσεις μου γύρω από την ουσία του θέματος:

Είναι κατ΄ αρχάς ορθό να εστιάζουμε την προσοχή μας στο λύκειο και να επιδιώκουμε τη μετατροπή του σε αυτόνομη εκπαιδευτική βαθμίδα από απλό προθάλαμο των εισαγωγικών εξετάσεων. Η αλλαγή στο λύκειο θα επηρεάσει την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, τόσο στο γυμνάσιο και το δημοτικό όσο και στο ίδιο το πανεπιστήμιο. Είναι όμως απολύτως εσφαλμένο να αναζητούμε ένα «πρωτότυπο» ελληνικό σύστημα. Υπάρχουν διεθνώς καταξιωμένα συστήματα που οφείλουμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη, μέσα σε ένα διεθνές εκπαιδευτικό περιβάλλον που επιδιώκει την κινητικότητα και βασίζεται στην αμοιβαία αναγνώριση των εθνικών συστημάτων.

Η προσθήκη ενός ακόμη «προπαρασκευαστικού» έτους πριν από την εισαγωγή στα ΑΕΙ επιμηκύνει τον συνολικό χρόνο σπουδών, όταν διεθνώς επικρατεί η τάση μείωσης του ελάχιστου χρόνου σπουδών πριν από την έξοδο στην αγορά εργασίας (πρώτο πτυχίο τριετούς φοίτησης). Το προπαρασκευαστικό έτος δημιουργεί μία επιπλέον βαθμίδα χωρίς σαφή ταυτότητα. Είναι άλλο ένα «μεταλυκειακό» έτος και άλλο ένα πρώτο πανεπιστημιακό έτος που πιστώνει τον φοιτητή με έναν αριθμό εξαμηνιαίων μαθημάτων.

Η θέση μου είναι ότι η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση πρέπει να διακριθεί σε δύο φάσεις: την πρώτη θα την αποτελεί το τετραετούς φοίτησης γυμνάσιο και τη δεύτερη το διετούς φοίτησης, κολεγιακού χαρακτήρα, λύκειο που πρέπει να οργανωθεί κατά τα πρότυπα του διεθνούς απολυτηρίου (Ι.Β).

Το διετές λύκειο επιτρέπει στον μαθητή να ασχολείται με μικρό αριθμό (όχι μεγαλύτερο των έξι) μαθημάτων και να τα προσεγγίζει με τρόπο τελείως διαφορετικό από τον σημερινό: με σεμιναριακού τύπου μαθήματα, πρωτόλειες έρευνες και εργασίες, κάτι που θα οδηγεί και σε άλλου τύπου εξετάσεις, βασισμένες στην κριτική σκέψη και την ικανότητα σύνθεσης.

Η φυσιογνωμία του νέου λυκείου σε συνδυασμό με τη νέα νοοτροπία των εξετάσεων

Η πολιτική αλλαγή είναι κεφάλαιο της εκπαιδευτικής αλλαγής θα επηρεάσει αυτομάτως και το γυμνάσιο και το δημοτικό. Ο καθορισμός των ελαχίστων δεξιοτήτων που πρέπει να καλύπτει το παιδί τελειώνοντας το δημοτικό και το γυμνάσιο (βαθμός γνώσης και ικανότητα χρήσης της ελληνικής γλώσσας, επίπεδο γνώσης δύο τουλάχιστον ξένων γλωσσών, χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή, ικανότητα πλοήγησης στο Διαδίκτυο κ.ο.κ.) θα αναπροσανατολίσει πλήρως τη λειτουργία του σχολείου.

 Το απολυτήριο του νέου λυκείου, στο οποίο μπορούν να καλούνται ως επισκέπτες καθηγητές και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, θα οδηγεί στα ΑΕΙ όλους τους αποφοίτους. Για όλους υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Όχι όμως και σε όλα τα τμήματα πρώτης προτίμησης, όταν αυτά είναι υψηλής ζήτησης και άρα υψηλής βαθμολογίας (π.χ. ιατρικά, νομικά, αρχιτεκτονικά, παιδαγωγικά). Γι΄ αυτό πρέπει ταυτοχρόνως να εγκαθιδρυθεί ένα διαφανές, ευέλικτο και ορθολογικό σύστημα ενδοπανεπιστημιακής κινητικότητας από τμήμα σε τμήμα, μέσα στο ίδιο ή και σε διαφορετικά ΑΕΙ, στο οποίο θα μετέχουν όσοι έχουν αποκτήσει ήδη τη φοιτητική ιδιότητα.

 Όλα αυτά προϋποθέτουν όμως ένα εκπαιδευτικό κίνημα, με την ενεργό συμμετοχή της εκπαιδευτικής κοινότητας, χωρίς την οποία δεν μπορεί να γίνει τίποτα το ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό στον χώρο της εκπαίδευσης. Είναι ευτυχώς πολλά τα παραδείγματα εμπνευσμένων δασκάλων και καθηγητών. Είναι πολλοί οι προσοντούχοι εκπαιδευτικοί που χάνονται μέσα στη χλωμή πραγματικότητα του σχολείου. Σίγουρα μπορούμε να συγκροτήσουμε την αναγκαία κρίσιμη μάζα. Αρκεί να διαμορφωθεί το κλίμα πολιτικής και κοινωνικής εμπιστοσύνης που απαιτείται. Γι΄ αυτό η πολιτική αλλαγή είναι κεφάλαιο της εκπαιδευτικής αλλαγής.»

Σύντροφε Αλέκο,
Η προσφώνηση της συναγωνιστικής αλληλεγγύης και δράσης απορρέει από το γεγονός ότι η μόνη κομματική ένταξη που είχα στη ζωή μου ήταν στην Ανανεωτική Αριστερά και έκτοτε σταθερά παραμένω ενεργός πολίτης σε κοινωνικές, επιστημονικές και επαγγελματικές οργανώσεις και αμετάκλητος ψηφοφόρος της Αριστεράς που σήμερα εκπροσωπείς.

Με αφορμή την απορία σου από το βήμα της Βουλής για το που υπάρχουν και πως μεταφράζονται τα φροντιστήρια ανά τον κόσμο και μάλιστα στην Ευρώπη, αισθάνομαι συντροφικά υπόχρεος να σου αφιερώσω το βιβλίο αυτό…

Συγγνώμη για τον ενικό αλλά η αποστολή του βιβλίου στον αρμόδιο τομέα παιδείας του ΣΥΝ όπως και οι επανειλημμένες προσκλήσεις της συντεταγμένης εκπροσώπησης των φροντιστών για διάλογο και κυρίως ενημέρωση, παρήλθαν άκαρπες και αναπάντητες και δε μου επιτρέπουν τον προσήκοντα πληθυντικό…

Με άλλα λόγια ο ΣΥΝ αρνείται να συνομιλήσει με πολίτες που νομίμως, στο πλαίσιο του συστήματος, έχουν επιλέξει τον δρόμο της ιδιωτικής παιδείας και δεν επέλεξαν ως δάσκαλοι να διδάξουν στο κρατικό σχολείο…

Σύντροφε Αλέκο,
Σου στέλνω ακόμα τα βιβλία του Τσίλογλου για να αντιληφθεί η Αριστερά τι προσέφερε σε χαλεπούς καιρούς το φροντιστήριο στην παιδεία και την κοινωνία και ελπίζω ότι σύντομα η πολιτική ατζέντα του ΣΥΝ θα εγγράψει μια επίσκεψη σ’ ένα λαϊκό φροντιστήριο του Περάματος και μια ανταλλαγή απόψεων με τους Έλληνες Φροντιστές και τους συντρόφους της ENESCO  της Ευρωπαϊκής μας Συνομοσπονδίας την οποία οι μανδαρίνοι και διερμηνείς των Βρυξελλών και του Στρασβούργου αγνοούν… Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να διαλέγονται με υπαρκτές κοινωνικές δυνάμεις που επιτελούν εκπαιδευτικό έργο, το οποίο επιλέγεται ως καθολική ανάγκη από τους πολίτες της χώρας και μάλιστα από τις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις των οποίων τα παιδιά δεν σπουδάζουν σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία και δεν κάνουν πανάκριβα μαύρα ιδιαίτερα.

Με συντροφικές ανθρώπινες ευχές
για υγεία και προκοπή

 

Απόσπασμα από το συγγραφικό μας πόνημα « Η Ανατροπή του Ελληνικού Μύθου » για το περίφημο προπαρασκευαστικό έτος. Συζήτηση στην Βουλή των Ελλήνων το 1976˙ για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι…

«1976 στην Ελληνική Βουλή ο Κωνσταντίνος Αποσκίτης ως εισηγητής της πλειοψηφίας πρότεινε τη καθιέρωση μονοετούς προπαιδευτικού έτους μετά το πέρας του Λυκείου και τόνιζε: «Μόνον έτσι, κύριοι συνάδελφοι, είναι δυνατόν να απαλλαγούμε από το καρκίνωμα των φροντιστηρίων και της δαπάνης δια την παρακρατικήν παιδείαν την οποία διαθέτει ο Ελληνικός Λαός. Τα νούμερα, δεν ξέρω εάν τα έχετε υπ’ όψιν σαν, είναι τρομακτικά. Έξι δισεκατομμύρια δραχμές τον χρόνον κοστίζει η παρακρατική παιδεία. Ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια, χωρίς να υπολογίζονται τα ιδιαίτερα μαθήματα. Διότι κατήντησε πλέον να μην υπάρχη μαθητής που να μην κάνη ιδιαίτερα μαθήματα. Δεν υπάρχει ούτε δημοδιδάσκαλος, δια να μην ομιλήσω περί των καθηγητών εις την περιφέρεια Αθηνών και Πειραιώς, που να μην κάνη ένα ιδιαίτερο μάθημα. Από την 4ην τάξιν του Γυμνασίου, όλοι οι μαθηταί πηγαίνουν εις τα φροντιστήρια.»

Την ίδια πρόταση για παρένθετη τάξη ανάμεσα στο Λύκειο και στο Πανεπιστήμιο κάνει και ο Ηλίας Ηλιού «με βασικό σκοπό να καταργήσει το καρκίνωμα των φροντιστηρίων και να ρυθμίσει ορθολογικά το θέμα των εισιτηρίων εξετάσεων».

Στην ίδια συζήτηση της Βουλής ενώ το εξεταστικό προβάλλεται ως η λυδία λίθος της εξαφάνισης των φροντιστηρίων ο Κωνσταντίνος Σερεπίσιος προτείνει: “η αχρήστευσις των ιδιωτικών Φροντιστηρίων μπορεί να προκύψει δια της καλής οργανώσεως και των κατάλληλων προγραμμάτων διδασκαλίας εις τα δημόσια σχολεία ”.

Ταυτόχρονα διατυπώνονται πολλές επιφυλάξεις για την εισαγωγή διαγωνισμών από το Γυμνάσιο στο Λύκειο και γίνεται σύνδεση εξεταστικού και φροντιστηριακού μηχανισμού από διάφορους βουλευτές, όπως από το Γεράσιμο Αποστολάτο γιατί μπορεί «…να δημιουργηθεί ένα φροντιστηριακό κλίμα, εις τους μαθητάς του 3ετούς γυμνασίου εκ της ανάγκης να επιτύχουν την εισαγωγή των εις το Λύκειον».

Η συζήτηση εκείνη στη Βουλή των Ελλήνων απέδωσε με γλαφυρό τρόπο τις αντιλήψεις οι οποίες κυριάρχησαν και τις επόμενες δεκαετίες. Αλλαγές στο εξεταστικό σύστημα με την προσμονή της εξαφάνισης των φροντιστηρίων και άκαρπες προσπάθειες δημιουργίας κρατικών φροντιστηρίων. Με τον τρόπο αυτό το ελληνικό φροντιστήριο πολλαπλασίασε τη δυναμική και την απήχησή του.

1976-2009, 33 χρόνια μετά συζητάμε τα ίδια πράγματα με περισσότερο ίσως πολιτικό πολιτισμό έναντι των φροντιστηρίων και των φροντιστών, αλλά χωρίς εκπαιδευτικά αποτελέσματα και όραμα παιδείας. Να προβλέψουμε ότι επόμενη αναμέτρηση την οποία δεν αντιλαμβάνονται οι καθεστωτικοί της παιδείας είναι η θεσμική καθιέρωση των κολλεγίων που θα αλλάξει τον χάρτη της τριτοβάθμιας.

Σύντροφε του tabula rasa και του Quo vadis, omnis una manet nox η ίδια νύχτα μας περιμένει όλους…Οι κρατιστές όμως της παιδείας είναι ήδη βαθιά νυχτωμένοι…

Βροχή ιδεών και προτάσεων τις τελευταίες μέρες αναφορικά με το εξεταστικό. Ας κάνουμε μια φροντιστηριακή ανακεφαλαίωση…

Μπαμπινιώτης – πρόταση 1

Εξετάσεις κάθε …. Μήνα

Η πρόταση του κ. Γ. Μπαμπινιώτη αφορά την ίδρυση ενός ανεξάρτητου εξεταστικού κέντρου, στο οποίο κάθε υποψήφιος θα μπορεί να απευθύνεται όποτε επιθυμεί για να δώσει εξετάσεις και να επιτύχει τους βαθμούς που θέλει. Σύμφωνα με αυτήν, η κάθε πανεπιστημιακή σχολή θα καθορίζει μόνη της τα κριτήρια που κρίνει ότι ανταποκρίνονται στα προγράμματά της. Για παράδειγμα, η Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών θα μπορεί να θέσει ως κριτήριο επιλογής των φοιτητών της το να έχουν συγκεντρώσει συγκεκριμένη βαθμολογία σε δύο, τρία ή τέσσερα βασικά μαθήματα που αφορούν τα προγράμματά της. Ο κάθε υποψήφιος θα προσφεύγει στο εξεταστικό αυτό κέντρο- θα λειτουργεί υπό την εποπτεία του υπουργείου Παιδείας- και θα δίνει εξετάσεις όσες φορές θέλει προκειμένου να συγκεντρώσει τους βαθμούς που απαιτούνται για να εγγραφεί στη σχολή της επιλογής του. Όταν θα τους συγκεντρώσει ,θα έχει το δικαίωμα να εγγραφεί και να παρακολουθήσει κανονικά τα προγράμματά της. Για την εισαγωγή του θα συνυπολογίζεται και η βαθμολογία του σε όλες τις τάξεις του Λυκείου.

Οι υποψήφιοι θα μπορούν να δώσουν εξετάσεις όσες φορές θέλουν και σε όποια περίοδο επιλέξουν για να επιτύχουν τις βαθμολογίες που απαιτούνται, ενώ το εξεταστικό κέντρο θα είναι πάντα έτοιμο να τους υποδεχθεί με «τράπεζες θεμάτων» ή άλλους τρόπους εξέτασης που θα επιλεγούν στην πορεία.

Οι βαθμοί πάντως του Λυκείου πρέπει να προσμετρούνται σε ένα μικρό ποσοστό υπογραμμίζει ο κ. Μπαμπινιώτης.

Μπαμπινιώτης – πρόταση 2

Ακαδημαϊκό ή Εθνικό Απολυτήριο

Μια άλλη πρόταση που έχει προτείνει ο κ. Μπαμπινιώτης είναι το «γαλλικό σύστημα», δηλαδή η ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια για όσους κατέχουν έναν τύπο «ισχυρού» απολυτηρίου Λυκείου (τύπου baccalaureat), για την απόκτηση του οποίου απαιτούνται γραπτές και προφορικές εξετάσεις εθνικού χαρακτήρα.

Βερέμης – πρόταση 3

Προπαρασκευαστικό έτος

Αρχική πρόταση του ΕΣΥΠ η οποία μάλλον αποσύρεται ως τεχνοκρατικά ανεφάρμοστη και «πολιτικά» ανεπαρκής, καθώς θεσμοθετεί στην καλύτερη περίπτωση «φροντιστηριακό έτος» και στην χειρότερη την 13η τάξη της υποχρεωτικής εκπαίδευσης ή αν προτιμάτε την Δ΄ Λυκείου. Η πρόταση επικρίθηκε καθώς εκτιμάται ότι θα επαυξήσει θεαματικά τα χρόνια της φροντιστηριακής προπαρασκευής και προγύμνασης.

Βερέμης – πρόταση 4

Απογευματινά φροντιστήρια στο … σχολείο

Το ΕΣΥΠ προσανατολίζεται τώρα στην πρόταση σύνθεσης του πρωινού σχολείου και του απογευματινού κρατικού φροντιστηρίου στην Β΄ και την Γ΄ Λυκείου με πιθανή περικοπή μαθημάτων γενικής παιδείας. Αν κλειδώσουμε τα παιδιά στο σχολείο πρωί και απόγευμα ίσως περιορίσουμε την ιδιωτική φροντιστηριακή ανάγκη…

Ποιος μίλησε για κατάργηση ; Ποτέ κανείς δε μίλησε για κατάργηση.

Δύο ρεαλιστικές φράσεις της κυρίας Μαριέττας Γιαννάκου από το γραφείο του υπουργού Παιδείας ενώπιον του δεύτερου διαδόχου της, κ. Άρη Σπηλιωτόπουλου, που την προσκάλεσε ζητώντας τις συμβουλές της και χαρακτηρίζοντας «παρακαταθήκη το σημαντικό έργο της», ξαναφέρνουν τη συζήτηση για το εξεταστικό στην αφετηρία της: «Από το 2006 είχε γίνει αυτός ο προγραμματισμός. Είχαμε πει τότε ότι το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας αρχίζει μια προετοιμασία και μετά τις εκλογές θα συζητηθεί η αλλαγή του συστήματος εξετάσεων για να αποδεσμευτεί το Λύκειο και να αποκτήσει ολοκληρωμένο εκπαιδευτικό κορμό. Δεν μίλησε ποτέ κανείς για κατάργηση των εξετάσεων», δήλωσε η πρώην υπουργός Παιδείας.

Το παραμύθι της ελεύθερης πρόσβασης είναι σαγηνευτικό και συγκινεί ακόμα, όταν όμως φθάνει η ώρα των προτάσεων και της εφαρμογής όλα αλλάζουν. Τότε αρχίζει το κυνήγι των μαγικών φροντιστηριακών αντίδοτων, καθώς κάθε εξεταστική πρόταση αναλογίζεται τι θα γίνει με τα φροντιστήρια. Ας μελετήσουν οι επαΐοντες και την πρόταση της ΟΕΦΕ αναφορικά με την πρόσβαση και ας πάψουν να αναζητούν το φιλανδικό μοντέλο του κ. Τσίμα γιατί ηθελημένα ή από άγνοια συγκρίνουν ανόμοια μεγέθη. Αλλά για το χθεσινοβραδινό τηλεοπτικό οδοιπορικό θα επανέλθουμε τεκμηριωμένα ως ερευνητικοί συνοδοιπόροι του φίλτατου δημοσιογράφου.

Αντί η χώρα αυτή να αναζητά έξωθεν λύσεις, ας ψάξει αληθινά να βρει τι φταίει στο Λύκειο χωρίς συμπλέγματα γιατί όπως εύστοχα γράφει ο Μιχάλης οι πολιτικοί μας σήμερα αδυνατούν να κατανοήσουν «ότι δημόσιο είναι ότι παράγει αξία που διαχέεται ανεμπόδιστα και αδιάκριτα, χωρίς περιορισμούς, στην κοινωνία και την βοηθά στο σύνολό της» και το λαϊκό φροντιστήριο είναι δημόσιο αγαθό σύντροφε…