Category: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Αρκετές φορές στα πηγαδάκια των εκπαιδευτικών γίνονται συζητήσεις και αντιπαραθέσεις για το εάν ο εκπαιδευτικός πρέπει να χρησιμοποιεί το συναίσθημα, έναντι της λογικής, μέσα στη σχολική τάξη.

Δηλαδή, πόσο εφικτό είναι να διδάσκει κανείς και να είναι αποτελεσματικός όταν εμπλέκεται στα προβλήματα και στις συναισθηματικές μεταβολές των μαθητών του. Με λίγα λόγια, αν γνωρίζω ότι ένας μαθητής μου αντιμετωπίζει προβλήματα στο σπίτι πόσο αυστηρός μπορώ να είμαι μαζί του. Θα διορθώσω τα λάθη του; Θα τον τιμωρήσω αν παραβεί κάποιον κανόνα; Θα λειτουργήσω με τη λογική, με το συναίσθημα ή και με τα δύο;

Μου ήρθαν στο νου αυτές ακριβώς οι συζητήσεις και αντιπαραθέσεις που συχνά καταλήγουν σε εντελώς αντικρουόμενες απόψεις –οι πιο έμπειροι συνάδελφοι συνήθως υποστηρίζουν το προβάδισμα της λογικής – διαβάζοντας το αφιέρωμα του γαλλικού εκπαιδευτικού περιοδικού Le monde de l’education.

Στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Olivier Houde, καθηγητή Ψυχολογίας της Ανάπτυξης του παιδιού στο Πανεπιστήμιο PARIS-V-RENE-DESCARTES, βρήκα πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν όλους εμάς που αναρωτιόμαστε αν τη διδασκαλία μας πρέπει να την οδηγεί η λογική ή το συναίσθημα και τι θα σήμαινε για τους μαθητές μας αυτή η επιλογή.

Λέει λοιπόν ο Houde ότι, ενώ παλιά πίστευαν (Descartes, Piaget) ότι η λογική και το συναίσθημα δεν αποτελούν καλό συνδυασμό και ότι για να μάθει κανείς να σκέφτεται λογικά θα πρέπει να βάλει στην άκρη το συναίσθημα, οι πιο πρόσφατες έρευνες της Ψυχολογίας και της Νευροεπιστήμης δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Ότι δηλαδή το συναίσθημα, η συγκίνηση, είναι απαραίτητα για τον εγκέφαλο ο οποίος μέσω αυτών μαθαίνει να διορθώνει τα λάθη του.

Έτσι ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να δώσει και πάλι στο συναίσθημα τη θέση που του ταιριάζει μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία χωρίς να παρασυρθεί από αυτό. Με άλλα λόγια θα πρέπει να μάθει να χρησιμοποιεί την «παλέτα των συναισθημάτων» που του είναι απαραίτητη και να τα συνδυάσει με τη λογική λαμβάνοντας υπόψη του τις τελευταίες σχετικές επιστημονικές απόψεις. Ο Houde’ καταλήγει λέγοντας ότι οι ειδικοί της Νευροεπιστήμης δεν θα υπαγορεύσουν στους εκπαιδευτικούς το τι ακριβώς θα κάνουν αλλά πιστεύει ότι, όπως η Ιατρική έτσι και η Παιδαγωγική, πρέπει να ενημερώνεται και να λαμβάνει υπόψη της τις τελευταίες επιστημονικές εξελίξεις. Αυτές θα δώσουν τις πληροφορίες για τις δυνατότητες και τους περιορισμούς του «εγκεφάλου που μαθαίνει» και του ρόλου που παίζει το συναίσθημα για τη διόρθωση των λαθών της λογικής. Οι επιστήμονες μπορούν σήμερα να βοηθήσουν εξηγώντας γιατί κάποιοι τρόποι μάθησης είναι πιο αποτελεσματικοί από κάποιους άλλους.

Σε άλλο σημείο του αφιερώματος η κλινική ψυχολόγος Nancy Bresson καταλήγει ότι ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να είναι αρκετά κοντά στους μαθητές του αλλά όχι υπερβολικά, ώστε να μη συγχέονται οι ρόλοι.

Το σίγουρο είναι ότι η δουλειά του παιδαγωγού ήταν και είναι τόσο περίπλοκη που όχι τυχαία θεωρήθηκε από το Φρόιντ ένα από τα τρία «αδύνατα επαγγέλματα»: κυβερνώ, περιθάλπω και παιδαγωγώ.

Επομένως ο σωστός συνδυασμός λογικής και συναισθήματος μέσα στη σχολική τάξη ίσως κάνει τελικά το επάγγελμα του εκπαιδευτικού λιγότερο «αδύνατο».

Οι επερχόμενες εκλογές θα αναδείξουν μια νέα πολιτική ηγεσία η οποία θα κληθεί να διαχειρισθεί χωρίς χρονοτριβή ανοιχτά μέτωπα και ζέουσες υποθέσεις της ελληνικής παιδείας.

Τι θα γίνει για παράδειγμα με τα κολλέγια και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων τους; Η περίφημη επιτροπή της αδειοδότησης των κολλεγίων θα συνεχίσει το έργο της με τα ελαστικά κριτήρια της προηγούμενης πολιτικής βούλησης για την νόμιμη λειτουργία τους ή θα ανασυσταθεί  προβάλλοντας τη συνήθη γραφειοκρατική δυσκαμψία που εφευρίσκεται όταν απουσιάζει η πραγματική πρόθεση της αναγνώρισης;

Τι θα γίνει με τις προτεινόμενες αλλαγές στο Λύκειο; Το αναμενόμενο πόρισμα του ΣΠΔΕ με ανατρεπτικές προτάσεις στη δομή, τη λειτουργία και τη φιλοσοφία του Λυκείου θα αποτελέσουν προτεραιότητα της νέας ηγεσίας ή θα προκριθεί ο μεσαίος δρόμος της αναμόρφωσης που προτείνει το Π.Ι.;

Ποιες από τις ρυθμίσεις που έχουν διατυπωθεί για το εξεταστικό θα γίνουν πράξη; Η κοινή παραδοχή όλων ότι το υπάρχον σύστημα έχει κλείσει τον κύκλο του και κυρίως έχει εκφυλιστεί με σωρεία άστοχων παρεμβάσεων δεν επιτρέπει πλέον καμία καθυστέρηση.

Ποιες αλλαγές θα επιχειρηθούν στην τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση η οποία παρά τις σχετικές μετονομασίες δεν κατάφερε να αναδειχθεί σε ισότιμη πρόταση μορφωτικής αξίας και επαγγελματικής προοπτικής;

Τι θα απογίνει με το θεσμικό πλαίσιο της λειτουργίας των ΚΕΣ και των σχολών της Πληροφορικής και τι θα γίνει με τον αναχρονιστικό νόμο για τη λειτουργία των φροντιστηρίων που επιζεί από το 1937 και αναπλάθει τις παθογένειες μιας σκοτεινής παιδείας και μιας μαύρης οικονομίας.

Τι θα συμβεί επιτέλους αναφορικά με την κοινωνική απαίτηση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού έργου σε όλες τις βαθμίδες; Πως θα επιλέγονται στην εκπαιδευτική πυραμίδα τα στελέχη της διοίκησής της;

Ποιες λύσεις θα δρομολογηθούν για να αποκατασταθεί η χωροταξική τυχαιότητα των ΑΕΙ και των ΑΤΕΙ και τι θα συμβεί με όλα εκείνα τα τμήματα που έχουν απαξιωθεί στην πράξη κατά τη συμπλήρωση των μηχανογραφικών δελτίων;

Οι πολιτικοί μας δεν μπορούν πλέον να δείχνουν το δρόμο της ποιοτικής παιδείας επιλέγοντας για τα παιδιά τους το Ι.Β. και τα φημισμένα πανεπιστήμια της υφηλίου αγνοώντας την αγωνία του κοινωνικού συνόλου για ανταποδοτικές σπουδές. Πράξη στοιχειώδους δικαιοσύνης και ίσων ευκαιριών είναι η επαναλειτουργία πρότυπων σχολείων σε κάθε νόμο και μια σιωπηρή επανάσταση ποιότητας στο ελληνικό σχολείο. Πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης θα είναι και η εγγύηση του κόστους για κάθε νέο φοιτητή με αποδέκτη της χρηματοδότησης το πανεπιστήμιο της αρεσκείας του, όπως εγγράφει στο πρόγραμμα της η αξιωματική αντιπολίτευση. Πράξη κοινωνικής εξομάλυνσης θα είναι και η χρηματοδότηση της ποιοτικής και πιστοποιημένης ιδιωτικής παιδείας στην οποία οι γονείς πληρώνουν ως τιμωρία εκτός από τα δίδακτρα και τα σχολικά εγχειρίδια.

Ποια νέα ηγεσία και με ποια καινούρια μεθοδολογία θα αναμετρηθεί με το πλήθος των προβλημάτων της παιδείας μας;

Τα μεγάλα ζητούμενα της ελληνικής παιδείας απαιτούν άμεσες και γενναίες λύσεις μακράς πνοής.

Η κοινωνία έχει κουρασθεί από τα αναποτελεσματικά ημίμετρα. Στα πρόσωπα της νέας πολιτικής ηγεσίας θα δοκιμασθεί η δυνατότητα της λογικής συνέχειας απέναντι στην προγραμματική ασυνέπεια.

Η επινοητικότητα και η εφευρετικότητα των Ελλήνων αστείρευτη. Έχουμε αποκτήσει ως έθνος μια απόλυτη εξειδίκευση στην τεχνική της παράκαμψης. Το ιστολόγιο σας αποκαλύπτει κατ’ αποκλειστικότητα σήμερα τις απίστευτες μεθοδεύσεις της ελληνικής οικογένειας και τις διαδρομές των υποψηφίων που οδηγούν στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο μέσω … Κύπρου και μάλιστα στις σχολές της μεγάλης ζήτησης.

Η ιστορία έχει ως εξής: η ελληνική οικογένεια μεταβιβάζει την κηδεμονία του παιδιού της σε μια αμοιβόμενη προς τούτο κυπριακή φαμίλια. Το παιδί μεταναστεύει στη Μεγαλόνησο για την τελευταία τάξη του Λυκείου. Εγγράφεται σε κυπριακό Λύκειο και κάνει παράλληλα ακριβά και μαύρα ιδιαίτερα με 60-80€ την ώρα. Δίνει Παγκύπριες εξετάσεις σε μικρότερη ύλη και εισάγεται με ποσόστωση σε Ελληνικά Πανεπιστήμια με πολύ χαμηλότερες βαθμολογίες από εκείνες των Πανελλαδικών.

Πόσο κοστίζει η διαδικασία; Μια εφ’ άπαξ εισφορά μερικών χιλιάδων ευρώ στις κατάλληλες ευτραφείς κυρίες που αναλαμβάνουν όλες τις σχετικές διεκπεραιώσεις, τα νομιμοποιητικά έγγραφα της κηδεμονίας, τις εγγραφές κ.λ.π., όλες τέλος πάντων τις νομότυπες διαδικασίες. Μηνιαία εισφορά 1.500€ στην οικογένεια που αναλαμβάνει την κηδεμονία και τη φιλοξενία. Μηνιαία δίδακτρα 1.500€ για τα μαύρα ιδιαίτερα και ένα απροσδιόριστο ποσό για τα προσωπικά έξοδα των παιδιών.

Με αυτή τη μεθοδολογία κάποιοι βρέθηκαν στην Ιατρική και οι συμφοιτητές τους, παλιοί συμμαθητές τους στα ιδιωτικά των βορείων προαστίων έτριβαν τα μάτια τους βλέποντας στην κορυφαία σχολή της θετικής παιδιά της θεωρητικής κατεύθυνσης!

Σύντροφε Οδυσσέα δεν υπάρχει μόνο το Ι.Β. και η νόσος του Crohn. Ο Έλληνας ζει για το παραθυράκι ενός «παραδείσου» που ενίοτε γίνεται κόλαση για το παιδί του, που τελικά κατανοεί βαθύτατα ότι τίποτα δεν αξίζει στη ζωή αν δεν έχεις μοχθήσει αληθινά γι’ αυτό.      

Ο παραλογισμός τελικώς επεκράτησε κατά τα πολιτικά μας ήθη και οι αναμενόμενες προεκλογικές αποχωρήσεις επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά με υποσχέσεις … μελλοντικού αναβαθμισμένου διαλόγου.

Εμείς πάλι έχουμε βαρεθεί αυτό το παιχνίδι των εντυπώσεων. Όσοι έχουν θέσεις και πιστεύουν στη σύνθεση δίνουν το δυναμικό παρόν και αποδεικνύουν την ανωτερότητά τους. Έχουμε βαρεθεί τις αποχωρήσεις όταν μάλιστα βιώνουμε καθημερινά την αποδιοργάνωση της παιδείας. Το σημερινό Βήμα δίνει την αναλυτική εικόνα της κατάστασης.

Συνεχίζεται τελικά ο διάλογος για την Παιδεία στο Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, το οποίο συνεδρίασε χθες υπό την προεδρία του καθηγητή κ. Γ. Μπαμπινιώτη, χωρίς όμως τη συμμετοχή του ΠαΣοΚ και του ΛΑΟΣ. Τα μέλη του Συμβουλίου μάλιστα «ανοίγουν» ξανά θέμα εξεταστικού συστήματος, ενώ θα καταθέσουν και πρόταση για να θεσμοθετηθεί το Συμβούλιο ως ανεξάρτητη Αρχή που θα λειτουργεί συμβουλευτικά στον χώρο της Παιδείας και να διευρυνθεί με μόνιμα μέλη από την πλευρά των πανεπιστημίων.

Ο υπουργός Παιδείας κ. Αρ. Σπηλιωτόπουλος εξέφρασε χθες την ικανοποίησή του με την απόφαση του Συμβουλίου να συνεχίσει τη λειτουργία του παρά την πρόταση του εκπροσώπου του ΠαΣοΚ κ. Γ. Πανάρετου να διακοπεί την προεκλογική περίοδο.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ωστόσο ανακοινώνει πιθανότατα στην ερχόμενη συνεδρίαση του Συμβουλίου, στις 15 του μήνα, την αποχώρηση του εκπροσώπου του. Οπως δήλωσε χθες η υπεύθυνη του τομέα Παιδείας του κόμματος κυρία Αννα Διαμαντοπούλου , με την προκήρυξη των εκλογών τυπικά διαλύεται και η Πολιτική Επιτροπή των κομμάτων που συντόνιζε τον διάλογο για την Παιδεία. «Με την προκήρυξη των εκλογών έκλεισε ένας κύκλος λειτουργίας του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας» δήλωσε σχετικά η κυρία Διαμαντοπούλου. «Το ΠαΣοΚ θα συμμετέχει και πάλι μετά τις εκλογές, με σεβασμό σ΄ έναν θεσμό εξαιρετικά σημαντικό για τη διαμόρφωση της πολιτικής στην Παιδεία» κατέληξε.

Από την πλευρά του, ο κ. Πανάρετος δήλωσε στο «Βήμα» ότι «πρακτικά το Συμβούλιο λειτουργεί ως υπηρεσία του υπουργείου Παιδείας» και πρόσθεσε ότι εάν το ΠαΣοΚ κερδίσει τις εκλογές θα αναβαθμίσει τη λειτουργία του, αποδεχόμενο την πρόταση για θεσμοθέτησή του ως ανεξάρτητης Αρχής. Από τη συνεδρίαση του Συμβουλίου αποχώρησε χθες επίσημα και η εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ κυρία Αδαμαντία Σταθάτου.

Το πόρισμα του Συμβουλίου θα κατατεθεί στην κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές, καθώς η τελευταία συνεδρίασή του θα γίνει στις 7 Οκτωβρίου και οι προτάσεις του για αλλαγές στην Παιδεία θα έχουν γίνει γνωστές ως το τέλος του ίδιου μήνα. Πάντως, το Συμβούλιο συζήτησε χθες ολοκληρωμένη έρευνα της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ) για την κατάσταση της εκπαίδευσης στη χώρα μας σήμερα και αποφάσισε να «ανοίξει» στην ερχόμενη συνεδρίασή του θέμα εισαγωγικών εξετάσεων.

«Προσωπικώς δε βρίσκω κανέναν απολύτως λόγο να ανασταλεί η εργασία του Συμβουλίου… Αλλά, για να μην υπάρξει η παραμικρή καχυποψία είπα η τελική απόφαση να βαρύνει το ίδιο το Συμβούλιο», είπε ο κ. Σπηλιωτόπουλος. Το ΣΠΔΕ θα συνεδριάσει σήμερα για το θέμα.

Σύμφωνα με τον πρόεδρό του Γ. Μπαμπινιώτη, στόχος είναι να συνεχιστούν οι εργασίες του αφού το Συμβούλιο δεν είναι «κομματικό όργανο». Σε ό, τι αφορά τα κολέγια, η διαδικασία αδειοδότησής τους «παγώνει» εκ νέου, καθώς λίγες ημέρες μετά τον ορισμό των δύο νέων μελών της Επιτροπής Ελέγχου και των Κολεγίων, η εκπρόσωπος των ΤΕΙ Α. Αδαμή δεν αποδέχθηκε τον διορισμό της. «Δε θέλουμε να είμαστε οι επισπεύδοντες σε αυτή την περίοδο.

Αλλά δε θέλουμε να δείχνουμε ότι έχουμε και την αδυναμία εφαρμογής του νόμου», είπε ο κ. Σπηλιωτόπουλος. Από την πλευρά της, η εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου τόνισε ότι «ο υπουργός Παιδείας συνεχίζει να προωθεί την αδιαφανή και θολής νομιμότητας λειτουργία της Επιτροπής Αδειοδότησης Κολεγίων».