Category: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Το ιστολόγιο δημοσιεύει επιστολή αναφορικά με προγενέστερο δημοσίευμά μας με τίτλο «Ελεύθερη Πρόσβαση μέσω της νόσου του Crohn». Αυτονόητη η διευκρίνιση ότι η δική μας προσπάθεια στρέφεται ενάντια σε όσους επιχειρούν να περάσουν το κατώφλι της τριτοβάθμιας με πλάγιους τρόπους, ανήθικες μεθοδεύσεις και πλαστά πιστοποιητικά.  

Κύριε Χατζητέγα γεια σας,

Με αφορμή το δημοσίευμά σας για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση των πασχόντων με νόσο του Crohn https://www.hagitegas.gr/article/i-eleytheri-prosbasi-meso-tis-nosoy-toy-crohn

θα ήθελα να σας αναφέρω τα εξής:

Η νόσος του Crohn δεν είναι απλά "Μια μορφή… κολίτιδας" όπως πολύ εύκολα αναδημοσιεύετε στην ιστοσελίδα σας την ανακοίνωση από άσχετους πολιτικάντηδες που ίσως άκουσαν για πρώτη φορά την νόσο από το νόμο του υπουργείου παιδείας. Είναι ένα σοβαρό αυτοάνοσο νόσημα το οποίο συνήθως συνδυάζεται και με άλλα. Επειδή τυγχάνει να είναι αυτοάνοσο ενός από τα ζωτικά συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού (πεπτικό) ενίοτε σε κρίση μπορεί να είναι και θανατηφόρο χωρίς πάντα να εξαρτάται η μορφή της νόσου μέχρι τη στιγμή εκείνη.

Είναι αδύνατο για ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ασθενή με νόσο του crohn να ζήσει και να συντηρηθεί χωρίς τη λήψη θεραπείας και πολύ περισσότερο χωρίς ιατρική παρακολούθηση.

Είναι πάθηση του ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Προσωπικά επειδή επιθυμούσα να παρακολουθήσω το Βιολογικό τμήμα του πανεπιστημίου αθηνων και μελέτησα εμπεριστατομένα την προηγούμενη μορφή του νόμου εισαγωγής, οφείλω να σας ενημερώσω οτι ΚΑΜΙΑ μορφή της νόσου δεν συμπεριλαμβάνονταν όπως λανθασμένα (ελπίζω από άγνοια) αναφέρετε στο δημοσίευμα.

Έχοντας 3 αυτοάνοσα νοσήματα πια και την νόσο του Crohn σε "ηπια" μορφή, όντας μερικά ανοσοκατεσταλμένος και κάνοντας 2 καλής ποιότητας εργασίες για να επιβιώσω οφείλω να σας ενημερώσω ότι θα μου ήταν πολύ δύσκολο (εως αδύνατο) να σπουδάσω αν η νόσος μου είχε εμφανιστεί στα μαθητικά ή τα φοιτητικά μου χρόνια.

Ναι, Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να  θέλανε να "βολέψουν" κάποιο δικό τους παιδί, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω το "μένος" κάποιων άσχετων να χαρακτηρίζουν πάθηση του ανοσοποιητικού που επιτίθεται σε ένα από τα ζωτικά συστήματα του οργανισμού ως "μορφή κολίτιδας".

Με ειλικρινή διάθεση ενημέρωσης θα ήθελα να σας πω ότι ΔΕΝ υπάρχει πιθανότητα σύγχησης στη διάγνωση με "κολίτιδες" και είναι πολύ πιο δύσκολο να δοθεί πλαστό πιστοποιητικό από πολλές άλλες νόσους που συμπεριλαμβάνονται στη λίστα.

Η διάγνωση της νόσου του crohn συνοδεύεται ΠΑΝΤΑ από λεπτομερή έκθεση κολωνοσκόπησης, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ των σημείων του πεπτικού που πάσχουν και ΒΙΟΨΙΑ.

Ακόμα και να ίσχυε αυτό που γράφατε, είναι λάθος κατά τη γνώμη μου να "φορτώνεται" η σήψη και η διαφθορά μιας κοινωνίας στην πλάτη λίγων χιλιάδων.

τέλος σας καλώ να συμμετάσχετε κι εσείς στην προσπάθειά μας αναδημοσιεύοντας από το site www.crohnhellas.gr "Κλείνοντας, θα θέλαμε να τονίσουμε ότι δυστυχώς και αδίκως (κατά την άποψή μας) στη νέα λίστα σοβαρών παθήσεων δεν έχει περιληφθεί η Ελκώδης Κολίτιδα παρόλο που ο Σύλλογός μας μαζί με το Σύλλογο της Βορείου Ελλάδας προσπαθήσε να συμπεριληφθεί και αυτή στη λίστα. "

Με εκτίμηση και ελπίδα

ότι την επόμενη φορά που θα  

αναφερθείτε σε ιατρικά θέματα

θα ρωτήσετε εξειδικευμένο γιατρό,

 Γ.Γ.

Μηχ Η/Υ-Σ

Το σημερινό «Βήμα» καταγράφει μια ακόμα ιστορία εξεταστικής τρέλας. Θυμάμαι μια ανάλογη περίπτωση το ’62, τότε που εισήχθη στο Πολυτεχνείο η συνεπίθετη ανηψιά του αντιπρύτανη Δημοσθένη Πίππα, Όλγα. Ο υποψήφιος πέρασε στα ΤΕΙ χωρίς απολυτήριο. Μόνο εδώ συμβαίνουν αυτά, στη χώρα της φαίδρας πορτοκαλέας… Ο ρομαντικός ποιητής Άγγελος Βλάχος (1838-1920) είναι διαχρονικά επίκαιρος στην εξωπραγματική ωραιοποίηση της Ελλάδας. Ραμπαγάς υπάρχει σύντροφε Οδυσσέα; Δείτε το ρεπορτάζ.

Απόφοιτος επαγγελματικού λυκείου της Κατερίνης πέρασε εφέτος σε ΤΕΙ της προτίμησής του αλλά δεν έγινε δεκτός στα προγράμματά του καθώς δεν μπόρεσε να πάρει απολυτήριο από το σχολείο του! Ο νεαρός δεν κατόρθωσε να εισαχθεί στο ΤΕΙ της προτίμησής του επειδή οι πανελλαδικές εξετάσεις προηγούνται για τους μαθητές των επαγγελματικών λυκείων των προαγωγικών ενδοσχολικών εξετάσεών τους, στις οποίες και δεν συμμετείχε επειδή αρρώστησε. Πρόκειται βέβαια για ένα από τα θύματα των παρενεργειών που άφησαν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας οι συνεχείς νομοθετικές παρεμβάσεις του υπουργείου Παιδείας στη διαδικασία των εισαγωγικών εξετάσεων. Το περιστατικό κατήγγειλε χθες ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γρ.Καλομοίρης.

Συγκεκριμένα και όπως κατήγγειλε ο κ. Καλομοίρης, ο μαθητής φοιτούσε σε επαγγελματικό λύκειο της Κατερίνης, έλαβε μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις κανονικά και συγκέντρωσε περισσότερα από τα 1.000 μόρια που απαιτούνταν για την εισαγωγή του σε ΤΕΙ της περιοχής. Οταν όμως έπρεπε να δώσει τις προαγωγικές εξετάσεις για να πάρει το απολυτήριό του από το σχολείο όπου φοιτούσε (οι οποίες δεν προηγούνταν, όπως είναι το λογικό, αλλά έπονταν των πανελλαδικών εξετάσεων), αρρώστησε και δεν μπόρεσε να παραστεί στη διαδικασία. Για αδιευκρίνιστους λόγους, ο νόμος δεν επιτρέπει στους μαθητές των επαγγελματικών λυκείων να δώσουν επαναληπτικές εξετάσεις λόγω ασθενείας.

Ο μαθητής έδωσε βέβαια εξετάσεις τον Σεπτέμβριο, όπως προβλέπεται σε αντίστοιχες περιπτώσεις, και πήρε το απολυτήριό του. Δεν είχε όμως πλέον τη δυνατότητα να γραφτεί στο ΤΕΙ της προτίμησής του, ενώ θα χρειαστεί να δώσει ξανά πανελλαδικές εξετάσεις το καλοκαίρι του 2010. Οι εκπαιδευτικοί της περιοχής Κατερίνης ζητούν με έγγραφό τους προς το υπουργείο Παιδείας να δώσει λύση στο πρόβλημα δηλώνοντας ότι στην αντίθετη περίπτωση θα προσφύγουν στη Δικαιοσύνη.

Μελετώντας την ετήσια πολιτική κινήτρων που μεθοδικά διαμορφώνει ο Θανάσης με την γνωστή του τελειομανία ανακάλυψα τον κ.Dan Pink που εξετάζει τον γρίφο των κινήτρων,με αφετηρία μια αλήθεια που οι κοινωνικοί επιστήμονες γνωρίζουν αλλά οι περισσότεροι μανατζερ αγνοούν: Οι καθιερωμένες ανταμοιβές δεν είναι τόσο αποτελεσματικές όσο νομίζαμε…Δείτε επιλέγοντας τους ελληνικούς υπότιτλους μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ομιλία στο TED.

Η «επιχείρηση» στρατολόγησης νέων μελών από τις φοιτητικές παρατάξεις βρίσκεται στο ζενίθ αυτές τις μέρες. Έμπειρα παλιά μέλη προσεγγίζουν πρωτοετείς φοιτητές που πηγαίνουν στις γραμματείες των ΑΕΙ για την εγγραφή τους και τους προσφέρουν διευκολύνσεις για τις σπουδές τους, εξόδους και παρέα.

Οι 18χρονοι που βγαίνουν από τον σταθμό «Βικτώρια» και κατευθυνόμενοι προς την ιστορική ΑΣΟΕΕ της Πατησίων (νυν Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών) δεν θα πρέπει να ανησυχήσουν εάν τους πλησιάσει κάποιος καλοπροαίρετος νεαρός για να τους πιάσει κουβέντα. Το πιθανότερο είναι ότι ο νεαρός ανήκει σε μία από τις φοιτητικές παρατάξεις του πανεπιστημίου και… ρίχνει τα δίχτυα του προς αλίευση νέων μελών μεταξύ των πρωτοετών φοιτητών. «Καλά», θα ρωτήσει κάποιος, «πώς ο φοιτητοπατέρας αναγνωρίζει τον πρωτοετή στον σταθμό του Ηλεκτρικού;». Το σήμα κατατεθέν είναι ο μεγάλος κίτρινος φάκελος, που περιέχει την ακτινογραφία θώρακος, που όλοι οι πρωτοετείς οφείλουν να προσκομίσουν στη γραμματεία της σχολής για να εγγραφούν. Τον τρόπο αυτό στρατολόγησης νέων μελών περιέγραψε ο έμπειρος φοιτητής Ηλίας Χ., μιλώντας χθες στην «Κ» για το κωμικοτραγικό κυνηγητό πρωτοετών στο οποίο επιδίδονται αυτές τις ημέρες των εγγραφών στα ΑΕΙ οι παρατάξεις. «Ανάλογα καρτέρια στήνονται και στον σταθμό του μετρό στην Ακαδημία, και στις στάσεις των αστικών λεωφορείων κοντά στη Νομική Σχολή» προσθέτει ο συνομιλητής μας.

Βέβαια, το μεγάλο παιχνίδι γίνεται στις εισόδους των σχολών. «Με πλησίασαν δύο φοιτητές. Ο ένας ήταν της ΠΑΣΠ, ο άλλος της Πανσπουδαστικής. Ήταν ευγενικά παιδιά. Όμως, προτίμησα τον δεύτερο διότι ο πρώτος μου το ’παιξε … μάγκας, επειδή -λέει- θα ανήκει στο επόμενο κυβερνών κόμμα» μου λέει ο Δημήτρης, πρωτοετής φοιτητής στο Γεωπονικό Παν. Αθηνών. Η στρατολόγηση γίνεται με διάφορες μεθόδους, οι οποίες ποικίλλουν ανάλογα με το ύφος των μελών της παράταξης. Έτσι:

– Οι παλιοί βοηθούν τους πρωτοετείς στη συγκέντρωση των απαραίτητων δικαιολογητικών για την εγγραφή τους. Μάλιστα, εκείνοι των πιο ισχυρών παρατάξεων (π.χ. ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) μπορεί να πάρουν τα δικαιολογητικά των πρωτοετών και να τους εγγράψουν. Επίσης, προσφέρουν ξενάγηση στη σχολή, ενώ τους υπόσχονται και σημειώσεις μαθημάτων ή ακόμη και φωτοτυπίες βιβλίων.

– Για τους πρωτοετείς από την επαρχία, καθώς είναι χαμένοι στο… Διάστημα, οι παρατάξεις φροντίζουν να ρίξουν από δίπλα τους κάποιον συντοπίτη. «Με τον τρόπο αυτό, ο νέος φοιτητής αισθάνεται πιο οικεία και πείθεται να εγγραφεί στην παράταξη ευκολότερα» λέει η… παλιοσειρά, που μίλησε στην «Κ» για το θέμα.

– Το κάλλος στη μάχη της στρατολόγησης. Και όμως συμβαίνει: οι φοιτητικές παρατάξεις επιλέγουν να βάλουν στον αγώνα τα αγόρια στην περίπτωση που οι πρωτοετείς είναι κορίτσια, και τα κορίτσια όταν το «θήραμα» είναι γένους ανδρικού. «Κάθε μέλος έχει οδηγίες να προσεγγίζει το έτερο φύλο» μου λέει ο Δημήτρης Τζ.

– Ένας ακόμη τρόπος να προσεταιριστούν πρωτοετείς είναι η διοργάνωση πάρτι ή τα καλέσματα για κοινή έξοδο. Όμως, στη μέθοδο αυτή, οι επιλογές ποικίλλουν με βάση την παράταξη. Έτσι, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ διοργανώνουν συναντήσεις σε μοδάτα κλαμπ όπου και προσκαλούν τους πρωτοετείς. Επίσης, διοργανώνουν ματς μπάσκετ ή ποδοσφαίρου σε γήπεδα μικρών διαστάσεων, «ώστε να καλλιεργηθεί η έννοια της παρέας» όπως λέει ο Ηλίας.

– Αντίθετα, οι αριστερές παρατάξεις επιλέγουν στέκια σε πιο λαϊκές περιοχές ανάλογες με το ύφος τους. Θησείο, Πετράλωνα προτιμώνται από τους Κνίτες, χωρίς όμως να αποκλείονται και οι του ΣΥΡΙΖΑ και εκείνοι της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Στην περίπτωση, των δύο τελευταίων, όμως, προτιμώνται κυρίως τα μπαρ των Εξαρχείων. Μάλιστα, οι παρατάξεις αυτές μοιράζουν χιουμοριστικά φυλλάδια κοροϊδεύοντας τα μέλη των υπόλοιπων παρατάξεων που βγαίνουν προς άγρα νέων μελών.

Είναι ν’ αναρωτιέται κανείς πώς οι πρωτοετείς δέχονται να παίρνουν μέρος σε αυτό το στημένο παιχνίδι… «Πολλοί έρχονται για την εγγραφή συνοδευόμενοι από τους γονείς τους. Άλλοι είναι μόνοι. Οι πανεπιστημιακές σπουδές είναι ένα νέο βήμα στη ζωή. Για όσους έχουν μάθει να είναι περιτριγυρισμένοι από οικείους, οι παρατάξεις αποτελούν μια κάποια λύση» λέει ο Ηλίας. Τόσο όμως κίβδηλη!

Η οικονομική κατάσταση είναι δύσκολη. Για όλους. Όλο και περισσότερο, η ελληνική οικογένεια δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις που δημιουργούν οι ανάγκες της. Περιορίζει δαπάνες, «κόβει» έξοδα. Λιγότερη διασκέδαση, λιγότερες διακοπές, λιγότερα καινούργια ρούχα… Όλα λιγότερα. Εκτός από ένα: Την εκπαίδευση των παιδιών της.

Είναι προς τιμήν αυτού του λαού, ότι η απαίτησή του για μόρφωση παραμένει, διαχρονικά, σταθερή και αναλλοίωτη, όποιο κι αν είναι το κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο. Είτε διανύουμε περιόδους ευμάρειας και ευημερίας (οι οποίες, δυστυχώς, δεν είναι πολλές στην μακραίωνη ιστορία του τόπου μας), είτε αγωνιζόμαστε (ως συνήθως…) να επιβιώσουμε σε συνθήκες αντίξοες, οι Έλληνες θεωρούμε ότι η παιδεία αποτελεί αγαθό ύψιστης σημασίας και οι σπουδές των παιδιών μας το καταλυτικό προαπαιτούμενο για μια καλή ζωή.

Εμείς, οι εκπαιδευτικοί φροντιστές, το ξέρουμε πολύ καλά αυτό. Όχι μόνο γιατί το διαβάζουμε σε κάθε μελέτη και έρευνα, όχι μόνο γιατί το βλέπουμε σε κάθε πτυχή της κοινωνικής μας ζωής, αλλά γιατί το ζούμε καθημερινά στο χώρο της δουλειάς μας.

Για όλους εμάς, η «οικονομική κρίση» δεν είναι μια αόριστη αφηρημένη έννοια, που περιγράφει οικονομικά ελλείμματα. Η «κρίση» έχει το πρόσωπο και τη φωνή του γονιού που στέκεται μπροστά μας, γιατί εκτιμά βαθύτατα την ποιότητα της εργασίας μας, θέλει να προσφέρει στο παιδί του την αξία που παράγει η διδασκαλία μας και αγωνίζεται, για να μπορεί καταβάλει τα χαμηλά φροντιστηριακά δίδακτρα.

Κάθε χρόνο, με την έναρξη του σχολικού έτους, χιλιάδες οικογένειες σπεύδουν στα φροντιστήρια όλης της χώρας. Σε πείσμα αναχρονιστικών και βαθύτατα συντηρητικών στερεότυπων, η ελληνική φροντιστηριακή εκπαίδευση ξεπέρασε ήδη έναν αιώνα ζωής και προσφοράς. Και συνεχίζει…

Δεν είναι οι ελάχιστοι πλούσιοι αυτής της χώρας, που σπεύδουν σ` εμάς. Το δικό τους φροντιστηριακό μάθημα, ως προϊόν μυστικής και παράνομης συναλλαγής φοροφυγάδων, βρίσκεται καλά κρυμμένο στα σαλόνια πολυτελών κατοικιών.

Στο νόμιμο και οργανωμένο φροντιστήριο φέρνει το παιδί της η ελληνική οικογένεια της μέσης ή κατώτερης κοινωνικοοικονομικής τάξης, αυτή που αποτελεί τη συντριπτική πλειοψηφία, τη σπονδυλική στήλη και το βασικό συστατικό του συνεκτικού ιστού της κοινωνίας μας. Αυτή είναι που μας εμπιστεύεται, αυτή, κυρίως, επωφελείται από το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα του έργου μας.

Απέναντι στις κορυφαίες κοινωνικές προκλήσεις, η στάση του κλάδου δεν διατυμπανίζεται ποτέ, αλλά είναι πάντα η ίδια, απόλυτα συμβατή με τις καταβολές και τις αξίες που τον γέννησαν: Όσο υπάρχει το φροντιστήριο, ποτέ και πουθενά σ` αυτόν τον τόπο δεν μένει μαθητής αβοήθητος.

Εμείς, από την πλευρά μας, οφείλουμε να κάνουμε – και θα κάνουμε – τα πάντα, για να συνεχίσουμε να βοηθάμε τα ελληνόπουλα να σπουδάσουν, θα συνεχίσουμε να συμβάλλουμε καθοριστικά, ώστε να μην μετατραπούν ποτέ τα πανεπιστήμιά μας σε κλειστές λέσχες των «εχόντων και κατεχόντων», αυτών που μπορούν να πληρώνουν τα ακριβά ιδιωτικά σχολεία και τα πανάκριβα ιδιαίτερα μαθήματα.

Γιατί, εντέλει, κανένας από εμάς δεν έγινε δάσκαλος για να είναι φροντιστής. Όλοι γίναμε φροντιστές, για να είμαστε δάσκαλοι. Βασικός μας στόχος ήταν, είναι και θα παραμείνει η συνέχιση του ιστορικού εκπαιδευτικού μας ρόλου, η διατήρηση της υπερηφάνειας που πηγάζει από την πολύτιμη και πολύπλευρη προσφορά μας.

Κι αυτές είναι αξίες ανεκτίμητες.