Category: ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Όσοι δεν επιθυμούν να εισαχθούν σε ΑΕΙ – ΤΕΙ, θα παίρνουν απολυτήριο χωρίς να δώσουν πανελλαδικές. Την παλιά «πέμπτη δέσμη» για τους τελειόφοιτους του Λυκείου που δεν θέλουν να δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις, επαναφέρει το υπουργείο Παιδείας. Έτσι θα προωθηθεί άμεσα ρύθμιση με την οποία θα προβλέπεται ότι οι τελειόφοιτοι του Λυκείου που δεν επιθυμούν να πάρουν μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις, θα μπορούν -συμμετέχοντας μόνο στις ενδοσχολικές εξετάσεις- να πάρουν το απολυτήριο τους. Το απολυτήριο αυτό θα είναι ισότιμο με εκείνο των μαθητών που θα συμμετέχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Μέχρι σήμερα για να πάρει κάποιος απολυτήριο Λυκείου έπρεπε να συμμετάσχει, αναγκαστικά, στις πανελλαδικές εξετάσεις, ανεξαρτήτως εάν ενδιαφερόταν να εισαχθεί σε τμήμα της ανώτατης εκπαίδευσης ή όχι. Την περίοδο των «δεσμών» την δυνατότητα αυτή την είχαν όσοι επέλεγαν την περίφημη «πέμπτη δέσμη». Στην συνέχεια όμως με την κατάργηση της «πέμπτης δέσμης», η δυνατότητα αυτή έπαψε να ισχύει αφού το εξεταστικό σύστημα άλλαξε και δημιουργήθηκαν τα σχολεία επιστημονικών κατευθύνσεων. Όσοι πλέον, με την αλλαγή που ετοιμάζει το υπουργείο Παιδείας, επιλέξουν να μην δώσουν εξετάσεις, θα μπορούν να το κάνουν μετά, σε όποια άλλη περίοδο επιλέξουν, με το απολυτήριό.

Πηγή “Το Βήμα Online”

Μπορεί οι Φροντιστές να μην εκλήθησαν στην χθεσινή εκπομπή της ΕΤ3 για το Νέο Λύκειο παρέστησαν όμως εμφανώς δια του Σαράντου Καργάκου και του Στέφανου Πατάκη διακεκριμένων παλαίμαχων της φροντιστηριακής αριστείας που περιέγραψαν το χάλι της ελληνικής παιδείας. Περιέργως συμφώνησε μαζί τους και ο προσκεκλημένος πρόεδρος της συντεχνίας που μίλησε και για τις μαγικές συνταγές των φροντιστηρίων. Ο πρόεδρος της άρνησης διαφημίζει την φροντιστηριακή αναγκαιότητα αμισθί και αυτοβούλως και ευφυώς ίσως η συντεταγμένη μας έκφραση επιλέγει να μην του απαντήσει. Εμείς πάντως επιβραβεύουμε το δημοσιογράφο κ. Τριανταφυλλίδη που ανέγνωσε το άρθρο του Καργάκου, «Κηφηνείον η Ωραία Ελλάς» το οποίο αγνοούσαμε και σας το παραθέτουμε ως μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού. Δείτε το όσοι δεν είδατε χτες ΕΤ3 αν και θα είστε μάλλον λίγοι αν κρίνω από τα μεταμεσονύκτια μηνύματα που έλαβα.

«Κηφηνείον η Ωραία Ελλάς»

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ καί τριάντα χρόνια είναι η …εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές…

Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» πού κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή πού ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής πού έδειχνε αριστερά καί πήγαινε δεξιά καί τούμπαλιν. Γι’ αυτό τουμπάραμε… Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, πού δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πώς η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν.

Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ’ όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό καί υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη καί στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη καί διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις καί ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής καί χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, πού πιστεύουν ότι τα παιδιά καί μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες πού είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.

Παρ’ όλο πού γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής καί δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.

Τούτη η παιδεία, πού όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ’ ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα καί το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας καί η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσουμε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία καί την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τί να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης καί των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό καί πιο μεγάλο. Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ πού καταπίνει σελίδες σαν χάπια καί πού θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Καί το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό καί ως λόγος καί ως περιεχόμενο.

Καί τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» πού πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική καί τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πώς δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία πού προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα πού προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα καί στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί καί μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια καί οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα πού μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου -καί μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές καί δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες πού ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- πού προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά;

Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη καί του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς καί Ουκρανούς. Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών πού την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων πού την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία πού ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.

Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική καί την αγροτική τάξη. Στήν πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» καί υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις καί τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», οπού «μπαγιαντέρες» κάθε λογής καί φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουίσκι βαπτίστηκε … αγροτικό! Τώρα, όμως, πού έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Καί που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flen-tium (-κοιλάς κλαυθμώνων) καί θα κινείται quasi osculaturium inter flen-tium (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως καί οδύνης).

Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας πού θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως καί την παιδεία πού εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, πού τα κουράζει με την παπαγαλία καί το βάρος άχρηστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη καί η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη πού τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά! Είναι θλιβερή η εικόνα πού παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες καί θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, πού, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά πού λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», πού πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα πού οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απ’ έξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» καί οι νέοι κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο… κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».

Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα από ξένους. Στίς οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σέ λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων πού κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών πού θυμίζουν… Ελλάδα. Ακόμη καί τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, πού δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν πού προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» καί πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, πού πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κώνειου πού χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα…

Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές καί τα ΜΜΕ σακάτεψαν καί σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της -δικαιώματα στην τεμπελιά- καί ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

Σημείωση Ιστολογίου: το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ευθύνη στο τεύχος 395 το Νοέμβριο του 2004, τότε που η χώρα πανηγύριζε χωρίς διαίσθηση των μελλούμενων…

Με μεγάλη επιτυχία και εντυπωσιακή συμμετοχή πραγματοποιήθηκε, το προπροηγούμενο Σάββατο, στο συνεδριακό χώρο του ξενοδοχείου Capsis, η διαδραστική ημερίδα που διοργανώθηκε από τον εκπαιδευτικό οργανισμό  Γραμμάτων Πολιτεία, με θέμα «Επιλέγοντας σήμερα το επάγγελμα του αύριο! Μια πολυεπίπεδη προσέγγιση των σύγχρονων εκπαιδευτικών και επαγγελματικών επιλογών των νέων σε συνδυασμό με την διαδικασία του επαγγελματικού προσανατολισμού».

Στην ημερίδα έδωσαν το παρόν οι τοπικές αρχές, εκπρόσωποι του Πανεπιστημίου Αιγαίου, καθώς και σημαντικοί επαγγελματικοί παράγοντες της Ρόδου. Την παρακολούθησαν πολλοί μαθητές Γυμνασίου – Λυκείου, πολλοί γονείς, καθώς και εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με αμείωτο ενδιαφέρον. Πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά τόσο εκτεταμένα στη Ρόδο, με χρήση νέων τεχνολογιών, πολυπρισματική ενημέρωση σχετικά με τον σύγχρονο επαγγελματικό προσανατολισμό των νέων, τη διασύνδεση της εκπαίδευσης με την επαγγελματική σταδιοδρομία και την τοπική αγορά εργασίας, όπως επίσης τις εξελίξεις των νέων επαγγελμάτων.

Επίσης παρουσιάστηκαν θέματα σχετικά με το ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα,  τη διαδικασία και τον τρόπο βαθμολόγησης των πανελληνίων εξετάσεων  για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πέρα από τις εισηγήσεις, έγιναν και παρεμβάσεις επαγγελματιών, εκπαιδευτικών φορέων και συμβούλων επαγγελματικού προσανατολισμού οι οποίοι κατάθεσαν τις απόψεις τους και τις γνώσεις τους αναφορικά με τα προηγούμενα θέματα.

Εντυπωσιακή ήταν η ζωντανή σύνδεση μέσω skype με φοιτητές σε διάφορες πόλεις, οι οποίοι κατέθεσαν τις εντυπώσεις τους από τη φοιτητική τους ζωή και τις σχολές τους, καθώς και το βαθμό δυσκολίας των μαθημάτων. Απάντησαν σε ερωτήσεις του κοινού και έδωσαν συμβουλές συμμεριζόμενοι την αγωνία των φετινών υποψηφίων.

Στο τελευταίο μέρος της ημερίδας πραγματοποιήθηκαν, με τη βοήθεια ειδικών του γραφείου «Συνεπιλέγω», διαδραστικές βιωματικές ασκήσεις επαγγελματικού προσανατολισμού, στις οποίες συμμετείχαν οι ίδιοι οι  μαθητές. Η ημερίδα έκλεισε από τους διοργανωτές με την παρουσίαση των διαφόρων αποτελεσμάτων και συμπερασμάτων. «Στην εποχή μας, δεν υπάρχει περιττή γνώση». τόνισε χαρακτηριστικά ο συντονιστής της ημερίδας κ. Σπύρος Συρόπουλος, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Αιγαίου, ο οποίος έκανε εύστοχες τοποθετήσεις.

Στο χαιρετισμό του ο  Δήμαρχος Ροδίων κ. Ευστάθιος Κουσουρνάς τόνισε τη σπουδαιότητα τέτοιων  εγχειρημάτων για την ενημέρωση των νέων μας αλλά και κατ’ επέκταση των αυριανών επιστημόνων του τόπου μας και εξέφρασε από το βήμα της ημερίδας  την πρόθεσή του, για διηνεκή συνεργασία του Δήμου με ιδιωτικούς φορείς, όπως ο εκπαιδευτικός οργανισμός «ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ», σε θέματα εκπαίδευσης.

Τον εναρκτήριο χαιρετισμό εκ μέρους του Γραμμάτων Πολιτεία έκανε ο κ. Χρήστος Μπάρδος ο οποίος τόνισε την προτεραιότητα τέτοιων πρωτοβουλιών από τον οργανισμό και ακολούθησε εισαγωγή από τον Προϊστάμενο της Δ/νσης της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κ. Ι. Παπαδομαρκάκη.

Στη συνέχεια το λόγο πήραν διάφοροι επαγγελματίες του τόπου μας, με σκοπό να ενημερώσουν το κοινό σχετικά με το χαρακτήρα του επαγγέλματός τους και να δώσουν μια πιο ρεαλιστική εικόνα της επικρατούσας κατάστασης και των  μελλοντικών προοπτικών. Παρατέθηκαν με ευστοχία τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα του κάθε επαγγέλματος και οι δυσκολίες του.

Ο εκπρόσωπος της 95 ΑΔΤΕ παρουσίασε τις ιδιαιτερότητες των Στρατιωτικών Σχολών, ενώ ο εκπρόσωπος της Αστυνομικής Διεύθυνσης Δωδεκανήσου Αστυνόμος Α΄ κ. Καλιωράκης έδωσε, με τη σειρά του, χρήσιμες πληροφορίες για τις σημερινές απαιτήσεις και τις ευθύνες του επαγγέλματος.

Η κα. Τριανταφυλλίδη Ειρήνη, δικηγόρος, τόνισε τη σκληρή πραγματικότητα στον κλάδο, εξαιτίας του κορεσμού, ενώ ο κ. Τσιγάρος Θεολόγος, προγραμματιστής Η/Υ, σημείωσε πως το επάγγελμα που ήδη εμφανίζει μεγάλη ζήτηση τα τελευταία χρόνια, πως έχει επιπλέον προοπτικές.

Ο ιατρός, κ. Παπαθεοδωράκης Φίλιππος, αναφέρθηκε στο λειτούργημα του ιατρού αλλά και στην ανεργία του κλάδου (ιδίως στο κέντρο) σε αντιδιαστολή με τη μηδαμινή ύπαρξη αρκετών ειδικοτήτων. Η κα. Πουλλή Ματίνα, αναφέρθηκε στο επάγγελμα του διαιτολόγου, το οποίο τα τελευταία χρόνια εμφανίζει κορεσμό, αλλά επεσήμανε τις προοπτικές σχετικά με τη διασύνδεση του κλάδου στη διάνοιξη νέων εφαρμογών.

Ο αρχιτέκτονας, κ. Γιαννικουρής Αντώνης, υπογράμμισε τη σημασία του επαγγέλματος του αρχιτέκτονα λέγοντας «ότι δεν ανήκει στη φύση, ανήκει στους τεχνικούς». Ο κ. Ευθυμίου Σάββας, οικονομολόγος, αναφέρθηκε στο πλήθος των συναφών οικονομικών σχολών και τόνισε πως «είναι σημαντικό οι μαθητές να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή τους κατά τη συμπλήρωση των μηχανογραφικών».

Ο δημοσιογράφος, κ. Λοΐζος, Λοΐζος, σημείωσε πως η δημοσιογραφία έχει πολύ ενδιαφέρον αρκεί να πρεσβεύεις την αλήθεια. Ο κ. Β. Γουλόπουλος, Διευθυντής ξενοδοχείου 5* καταθέτοντας την προσωπική του εμπειρία, κατέδειξε πώς, μετά την αποφοίτησή του από την ΑΣΤΕΡ ακολούθησε υπομονετικά όλα τα βήματα προκειμένου να ανελιχθεί επαγγελματικά.

Σημαντική και πρωτοποριακή υπήρξε, η συνδρομή των επαγγελματιών, που παρευρέθηκαν στην ημερίδα, καθώς κατά τη διάρκεια του διαλείμματος  βρίσκονταν σε περίπτερα που αντιπροσώπευαν τα επιστημονικά πεδία, για να δώσουν περαιτέρω πληροφορίες στους ενδιαφερόμενους και να λύσουν τις διάφορες απορίες των μαθητών σε προσωπικό επίπεδο.

Στο δεύτερο μέρος ο κ. Κ. Χρυσοχοΐδης, Πρόεδρος Εμπορικού Επιμελητηρίου Δωδ/σου, αναφέρθηκε συνοπτικά στο ρόλο του Επιμελητηρίου, ενώ ο κ. Μ. Κόνσολας, Επίκουρος Καθηγητής Παν/μιου Αιγαίου – ΤΕΠΑΕΣ, συνέδεσε το Πανεπιστήμιο Αιγαίου με την τοπική κοινωνία. Ο  κ. Αθ. Στάμος, Διευθυντής της Α.Σ.Τ.Ε.Ρ., επεσήμανε το σπουδαίο ρόλο της σχολής στην τουριστική αγορά της Ρόδου, ενώ ο κ. Κ. Αθανασίου διευθυντής σχολών μαθητείας Ο.Α.Ε.Δ., τόνισε την άμεση επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων των διαφόρων ειδικοτήτων.

Με την ολοκλήρωση των εισηγήσεων, έγινε απ’ τον κ. Θανάση Βυρίνη εκτενής ενημέρωση των μαθητών αναφορικά με την ισχύουσα διαδικασία διεξαγωγής των εξετάσεων, τον τρόπο μοριοδότησης για τα διάφορα επιστημονικά πεδία και τα «μικρά μυστικά» για επιτυχή πορεία.

Ακολούθησε, από την κ. Μ. Κωνστάντζου και την κ. Γ. Πιπίνου του γραφείου Επαγγελματικού Προσανατολισμού & Συμβουλευτικής «Συνεπιλέγω» σύντομη θεωρητική προσέγγιση των παραγόντων που επηρεάζουν την επιλογή επαγγέλματος και το βιωματικό εργαστήρι επαγγελματικού προσανατολισμού. Η συμμετοχή των μαθητών έγινε με μεγάλο ενθουσιασμό. Μέσω της διεξαγωγής του οι μαθητές προβληματίστηκαν σχετικά με τη διαδικασία επιλογής του επαγγέλματος και αναδείχθηκαν οι επαγγελματικές αξίες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.

Ο κ. Ν. Κουκιάς εκπρόσωπος του Γραμμάτων Πολιτεία ανέφερε ότι «η αθρόα προσέλευση και η ένθερμη στήριξη της προσπάθειάς μας, αποδεικνύουν το ειλικρινές ενδιαφέρον των μαθητών για ενημέρωση και καθοδήγηση», ενώ ο κ. Μ. Πανάγος τόνισε «τη μοναδικότητα της επαφής του εκπαιδευτικού- φροντιστή με τον υποψήφιο-μαθητή και την αγωνία του στη δύσκολη διαδικασία επιλογής σχολής». Συμπερασματικά καταλήγει ο κ. Θ. Βυρίνης «χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στα ερεθίσματα που προσλαμβάνουν οι μαθητές, δεδομένου ότι τους διεγείρουν τα ενδιαφέροντα, βάσει των οποίων μαζί με άλλους παράγοντες, προσανατολίζονται στις εκπαιδευτικές και επαγγελματικές τους επιλογές».