Ιδιαιτέρως …ιδιαίτερα

  • Ο Κώστας Θεριανός στον Ε.Τ. της 11ης Σεπτεμβρίου αναφορικά με την ελεύθερη πρόσβαση διατυπώνει ρεαλιστικούς προβληματισμούς :

"Το πρώτο πτυχίο που εξασφάλιζε δουλειά ανήκει στο παρελθόν και      χρειάζεται πλέον φάκελος προσόντων που δεν μπορεί εύκολα να τον φτιάξει το παιδί του φτωχού . Η πρόσβαση άνοιξε σε κάποιες σχολές χωρίς επαγγελματική αποκατάσταση (κοινωνικές επιστήμες) και όχι στις περιζήτητες (ιατρική , νομική , πολυτεχνείο ) .

Στο αγγλοσαξωνικό μοντέλο (ΗΠΑ , Αγγλία ) όποιος έχει να πληρώσει δίδακτρα σπουδάζει με ελεύθερη πρόσβαση . Όμως , για να αποκτήσει επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό που σπούδασε περνάει από σκληρές εξεταστικές δοκιμασίες που απαιτούν πολλαπλά προσόντα . Και εδώ επιβιώνει ο ταξικά ισχυρότερος .

Μάλλον αυτό το σενάριο θα επικρατήσει και στη χώρα μας .Σπούδασε ό,τι θες και όπου θες , σε δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα , αλλά το αν θα εργασθείς εξαρτάται από δοκιμασίες έξω από το πανεπιστήμιο .

Δεν υποστηρίζουμε ότι πρέπει να κλείσουν οι πύλες του πανεπιστημίου για τα παιδιά από τα λαϊκά στρώματα . Το αντίθετο . Να ανοίξουν οι πύλες , αλλά να οδηγούν σε σπουδές με επαγγελματικά δικαιώματα και επιστημονικό προφίλ . Να μην είναι ˝ εικονικές σπουδές ˝ σε τμήματα ˝ τιποτολογίας ˝ που λειτουργούν ως parking εφήβων .

Ελεύθερη πρόσβαση που θα παράγει εκατοντάδες χιλιάδες πτυχιούχους με αποτέλεσμα ˝ να σέρνεται , να κλαίει και να δέρνεται το ανθρώπινο κοπάδι ˝ για μια θέση στον ήλιο , είναι μια πρόταση με κοντά ποδάρια που τελικά δεν πείθει την κοινωνία".

Η άποψη όμως που διατυπώνεται στο ίδιο άρθρο για ˝ παπαγαλάκια που μπήκαν σε μια σχολή αποστηθίζοντας μνημοτεχνικά τρικάκια από φροντιστήρια ˝ , αδικεί πρωτίστως τους νέους που επιτυγχάνουν στις σχολές της πρώτης τους προτίμησης . Εμείς οι φροντιστές της εφηβικής αθωότητας συναντιόμαστε καθημερινά με την δημιουργική ικανότητα , την κριτική σκέψη και την απέραντη καλοσύνη των νέων . Η πιο αισιόδοξη προοπτική για το μέλλον αυτής της χώρας , οι έφηβοι μαθητές μας , δεν αποστηθίζουν τρικάκια επιτηδείων φροντιστών και κυρίως δεν μασάνε τσιτάτα άλλων εποχών….Η ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο και στη ζωή είναι ένα ωραίο παραμύθι για αφελείς νέους που ευτυχώς δεν υπάρχουν πια…..    

  • Οι πολιτικοί ταγοί της χώρας πάντως ούτως ή άλλως ζουν σε καθεστώς ελεύθερης πρόσβασης στα καλύτερα πανεπιστήμια της υφηλίου μέσω του I.B. Λογικοί νόμοι της αγοράς προσδιορίζουν την ακαδημαϊκή μας ποιότητα και οι διορατικοί πολιτικοί μας σπεύδουν , παρά την προσήλωσή τους στο δημόσιο αγαθό , να προσαρμοσθούν .Δύο πανεπιστημιακοί , ο Χαράλαμπος Μουτσόπουλος και ο Χαρίδημος Τσούκας δεν φοβούνται να γράψουν στην Καθημερινή της 7ης Σεπτεμβρίου :

"Τα μαντάτα για τις επιδόσεις της χώρας σε διάφορους τομείς έρχονται , συνήθως , απ’ έξω , αφού οι εγχώριες αξιολογήσεις των δημοσίων θεσμών είτε δεν υπάρχουν (το συνηθέστερο ) , είτε δεν εμπνέουν ιδιαίτερη εμπιστοσύνη . Η φετινή έρευνα του Πανεπιστημίου της Σαγκάης για τα καλύτερα 500 πανεπιστήμια της υφηλίου , περιλαμβάνει μόνο δύο ελληνικά πανεπιστήμια , και μάλιστα σε όχι ιδιαίτερα περίοπτες θέσεις – το Καποδιστριακό κατατάσσεται στην 243η θέση και το ΑΠΘ στην 390η θέση . Πανεπιστήμια χωρών φτωχότερων από την Ελλάδα , με ασθενέστερη ακαδημαϊκή παράδοση , εμφανίζονται με καλύτερες επιδόσεις .Δεν είδαμε τη Σύνοδο των Πρυτάνεων ή τον υπουργό Παιδείας να κάνουν κάποιο εθνικά εμψυχωτικό σχόλιο επ’ αυτού , αλλά σίγουρα πρόκειται για αποτελέσματα που δεν μας κάνουν υπερήφανους .

Πού στηρίζεται η αριστεία των ανώτατων ιδρυμάτων στις προηγμένες χώρες ; Στα εξής απλά : στην επιλογή άριστου ανθρώπινου δυναμικού , την απαιτητική περιρρέουσα ατμόσφαιρα του ιδρύματος για παραγωγή νέας γνώσης , τη γενναιόδωρη χρηματοδότηση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και τις ηθικές και οικονομικές απολαβές αυτών που , έπειτα από αξιόπιστη αξιολόγηση , αποδεικνύεται ότι υπηρετούν τον κύριο σκοπό του Πανεπιστημίου – τη διεθνώς αναγνωρίσιμη έρευνα και την άριστη διδασκαλία .Αυτοί οι παράγοντες διασφαλίζουν την ποιοτική υπεροχή των πανεπιστημίων."  

  • Η πληροφορία ότι τα παιδιά μερικών υπουργών μετέρχονται βαθμολογικών εκπτώσεων κατά την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια μέσω ελεγχόμενων αθλητικών επιδόσεων κυκλοφορεί στα δημοσιογραφικά γραφεία….Ίδωμεν
  • Η εκπαιδευτική συντάκτης Ελένη Κατσαμπέκη σε κυριακάτικη συνέντευξή της διατύπωσε την ανάγκη συναινετικών λύσεων στην παιδεία πέραν των αστείων αντιπαραθέσεων που βιώνουμε ….Ακούει κανείς ;

 

Η Μεγάλη Αποστροφή του Εκπαιδευτικού Αυτισμού (Κόσμος του Επενδυτή 6/09/2008)

Ο απόηχος των αποτελεσμάτων των πανελλαδικών εξετάσεων όπως αποτυπώνονται στις περίφημες βάσεις είναι πραγματικά θλιβερός . Η παρούσα σελίδα εδώ και χρόνια αναδεικνύει τις παθογένειες ενός εξεταστικού συστήματος το οποίο μεταλλάχθηκε με απίστευτη προχειρότητα χωρίς το μήνυμα της βάσης να φθάνει ποτέ στο αυτιστικό εκπαιδευτικό μας σύστημα . Με τον τρόπο αυτό το μεγάλο άνοιγμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που επιχειρήθηκε στο τέλος της δεκαετίας του ΄90 καταρρέει.

Η προσεκτική ανάγνωση των αποτελεσμάτων των βάσεων των πανελλαδικών του 2008 οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα ότι οι υποψήφιοι επέλεξαν με κριτήριο τις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται στο επίπεδο της τριτοβάθμιας , τη νομιμοποίηση της λειτουργίας των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων μέσω των κολεγίων και την γενικευμένη δυσφορία της κοινωνίας για την προχειρότητα και τις ανεπάρκειες σε πολλά επίπεδα των περιφερειακών σπουδών .

Οι πρωτόγνωρες πτώσεις τμημάτων ΑΕΙ της περιφέρειας κατά 2500 μόρια σηματοδοτούν μια ιστορική αποστροφή των υποψηφίων , οι οποίοι συνειδητοποιούν ότι το κόστος της φοιτητικής μετανάστευσης και η ανταποδοτικότητα των δημόσιων σπουδών είναι συγκρίσιμη πλέον με ιδιωτικές σπουδαστικές επιλογές σε κολέγια , τα οποία ευφυώς προβάλλουν τη διασύνδεσή τους με την αγορά εργασίας ακόμα και μέσω συμβολαίων πρώτης απασχόλησης !

Ταυτόχρονα οι πολιτικοί ταγοί της χώρας με ιδιαίτερη ευκολία και χωρίς καμία περίσκεψη επιλέγουν για τα παιδιά τους τις ατραπούς της φοιτητικής μετανάστευσης στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου στέλνοντας στην κοινωνία το δικό τους ευανάγνωστο μήνυμα .

Οι φετινές βάσεις των ΑΕΙ και ΤΕΙ μεταφέρουν μια ηχηρή κοινωνική ανταπάντηση και χτυπούν το καμπανάκι της τελευταίας στροφής για το σύνολο της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης . Η συζήτηση για το μέλλον των ΑΕΙ έχει ανοίξει και οι εκπαιδευτικές υπηρεσίες ταξιδεύουν πλέον με τις ταχύτητες της τεχνολογίας μέσω καλωδίων και ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων .

Η δημόσια διαβούλευση όμως για ένα νέο αξιόπιστο και σύγχρονο πλαίσιο εισαγωγής πρέπει να συνδυασθεί με άμεσα και τολμηρά μέτρα της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ .  

Η κωμωδία του 10 % , η οποία διαμορφώνει βάσεις εισαγωγής 19047 μορίων στην Κοινωνική Θεολογία και 18500 μορίων σε όλα τα ΤΕΙ με μονοψήφιο αριθμό επιτυχόντων , πρέπει να τερματισθεί άμεσα .

Ο τρόπος επιλογής σπουδαστών στα τμήματα των δυναμικών στην αγορά εργασίας τουριστικών επαγγελμάτων και επιχειρήσεων πρέπει να αλλάξει ενσωματώνοντας το προαπαιτούμενο της ξένης γλώσσας στη διάρκεια της φοίτησης .

Η αύξηση υποδομών και των θέσεων στα κεντρικά ΑΕΙ και ΤΕΙ και η διευκόλυνση των εγκλωβισμένων της θεωρητικής κατεύθυνσης να κινηθούν και σε άλλα επιστημονικά πεδία είναι αναγκαία μέτρα και μπορούν να γίνουν άμεσα .

 

Ο κύκλος και η κιμωλία…

Ο κύκλος μιας πολύχρονης συστηματικής ενασχόλησης με τα κοινά των Φροντιστών από θέσεις ευθύνης έκλεισε την προπερασμένη Κυριακή, την τελευταία του Ιούνη…

 Η ζωή είναι συναρπαστική επειδή ακριβώς είναι απρόβλεπτη… πολλά απ’όσα συνέβησαν αυτά τα χρόνια δε μπορούσα ποτέ να τα φανταστώ. Πολλές παλαιότερες προσδοκίες που δεν ζυμώθηκαν στο μυαλό των ανθρώπων διαψεύθηκαν πανηγυρικά…

Είχα την άποψη ότι όλα ήταν εύκολα  και άμεσα υλοποιήσιμα ∙ ότι όλα ξεκίναγαν από εμάς τους νεοφώτιστους και νεόκοπους… και όμως πολλοί άλλοι προηγήθηκαν της δικής μας παρθενογέννησης…

Όταν ένα καλοκαίρι ξεφύλλισα το ιστορικό αρχείο τότε ανακάλυψα σε πολλούς παλαιότερους τις ίδιες αγωνίες και τις ίδιες προσπάθειες…

Στην αρχή είχα την εντύπωση ότι είμαστε αμέτρητοι και ότι αρκούσε μόνο ένα ασθενές μαγνητικό πεδίο για να προσανατολίσει την απειρία των διπόλων με τον τυχαίο προσανατολισμό…

Με τα χρόνια ανακάλυψα ότι οι δυνάμεις μας είναι απολύτως καταμετρημένες ∙ εκλεκτές αλλά καταμετρημένες…

Την προσπάθεια συνεχίζουν άξιοι συνάδελφοι με ιδέες, όραμα και θέληση∙ το μεγάλο στοίχημα μιας δημιουργικής συνέχειας είναι γεγονός με μια σαρωτική ανανέωση, δροσιάς και δημοκρατίας..

Καλή δύναμη σε όλους τους καλούς φίλους που καταθέτουν την ψυχή και την αγωνία τους για το κοινό των Φροντιστών…

Ο κύκλος με την κιμωλία δεν ξέρω αν μπορεί να αποδώσει τον μικρό πρίγκιπα μαθητή στην πραγματική ή στη θετή του μητέρα, στον θεσμικό ή τον αληθινό του δάσκαλο…

Από τον Μπρέχτ στον Καζαντζάκη και από την Γκρούσα στον “Καπετάν Μιχάλη” η αποθέωση της ζωής είναι η άλλη όψη της ελευθερίας των ανυπότακτων∙ για αυτήν αγωνιζόμαστε και αυτό το μετερίζι γεννάει και Καπεταναίους και Μιχάληδες…

 

Απο το Αντιπανεπιστήμιο του 1901 στο Μηχανογραφικό 2008

Με τον προκλητικό τίτλο “ ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ” ο διευθυντής της «Ακρόπολις» Βλάσης Γαβριηλίδης το 1901 καυτηρίαζε, με σκληρό τρόπο, τις διαχρονικά, όπως φαίνεται, αμετάβλητες προτιμήσεις των μαθητών και των γονέων σε σπουδές οι οποίες αποτελούν και σήμερα το ισχυρό ζητούμενο κατά τη συμπλήρωση των μηχανογραφικών δελτίων.

 «Χιλιάδες χιλιάδων επιλέκτων- και πρώτη η «Ακρόπολις» κατά τα τελευταία είκοσι- εικοσιπέντε έτη εφώναξαν κατά της πληθώρας των κλασσικών γυμνασίων και της από τούτων ως από κεφαλαρίου εκπορευόμενης άλλης πληθώρας δικηγόρων, γιατρών, δασκάλων διά της μεθόδου των φθηνών, των ευκόλων, των ακόπων πανεπιστημιακών εξετάσεων. Αι καλλίτεραι δυνάμεις του Έθνους όχι μόνο πήγαιναν χαμέναι διά τον πλούτον του τόπου, αλλά και διά τον εαυτό τους. Οι ανεπτυγμένοι όλοι δικηγόροι, ιατροί, δάσκαλοι. Και οι μη ανεπτυγμένοι εις το εμπόριον, την βιομηχανίαν, την γεωργίαν, την κτηνοτροφίαν.»

Και συνεπλήρωνε:

«Όλοι φωνάζαμε κατά του κακού. Ένας δίεδρασε κατ’αυτού. Και αυτός ήν ο  κ. Όθων Ρουσόπουλος. Ο διευθυντής της Εμπορικής και Βιομηχανικής Ακαδημίας.»

Η πρωτοπόρα εκπαιδευτική πρόταση του Όθωνα Ρουσόπουλου για εφαρμοσμένες σπουδές στη Χημεία, τη Μηχανολογία, το Εμπόριο, τη Βιομηχανία, την Οικονομία και τη Διοίκηση ευαισθητοποίησε τότε τον μεγάλο δωρητή από την μακρινή Οδησσό, Γρηγόριο Μαρασλή ο οποίος χρηματοδότησε το καλλιμάρμαρο μέγαρο της ομώνυμης οδού για να στεγάσει το πανεπιστήμιο του μέλλοντος…

Το πώς η διαθήκη και η θέληση του Μαρασλή να στηρίξει εκπαιδευτικές καινοτομίες αγνοήθηκε και το ιστορικό κτίριο στέγασε τελικά, μια ακόμα διδασκαλική σχολή τη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, αποτυπώνεται συναρπαστικά στα συγγραφικά πονήματα του Λευτέρη Τσίλογλου για την άγνωστη ιστορία της ελληνικής ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Το ελληνικό κράτος αναπαράγει μαζικά δασκάλους και αστυφύλακες όπως ακριβώς στις αρχές του 20ου αιώνα και το ελληνικό σχολείο αγνοεί επιδεικτικά τις σημερινές ανάγκες προετοιμάζοντας τα παιδιά για έναν κόσμο που δεν υπάρχει. Η επίκαιρη τηλεοπτική διαφήμιση ελληνικής τράπεζας στην οποία ο παλαιών αντιλήψεων καθηγητής ανακαλύπτει το επιχειρηματικό δαιμόνιο του «κουμπούρα» μαθητή του αποτυπώνει εύστοχα την αντίληψη ενός σχολείου που θεωρεί ένοχη ως ιδέα και πράξη την επιχειρηματικότητα η οποία απουσιάζει παντελώς από το εκπαιδευτικό μας γίγνεσθαι.

Ο επαγγελματικός προσανατολισμός των νέων δε μπορεί πλέον να γίνεται με τα στερεότυπα άλλων εποχών και τη συντηρητική και ράθυμη λογική του βολέματος σ’ ένα κράτος που νομοτελειακά φθίνει. Οι αξιωματικοί της εργασίας και της προόδου θα προκύψουν ασφαλώς από τα νέα δυναμικά τμήματα των ΑΕΙ και ΑΤΕΙ  που δεν αποτελούν σήμερα την πρώτη προτίμηση των υποψηφίων αλλά έχουν μερίδιο στην εργασία και την ανάπτυξη.

Εν αναμονή των αποτελεσμάτων για τα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ, ξεφυλλίζοντας το παρελθόν και την μελέτη του Κωνσταντίνου Τσουκαλά που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Δευκαλίων» το 1975, βλέπει κανείς ότι από το 1961 (!) είχαμε υψηλό ποσοστό πτυχιούχων ανώτατης παιδείας στο σύνολο του πληθυσμού της χώρας 3,6% όταν η Γαλλία είχε 3,4%, η Δυτική Γερμανία 2,7% και η Ολλανδία μόλις 1,7%.

  Λίγο αργότερα, το 1965 είχαμε στις Νομικές , Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες το μεγαλύτερο και στις Τεχνολογικές Επιστήμες το μικρότερο ποσοστό φοιτητών απ’  όλα τα ευρωπαϊκά κράτη.

  Στο ίδιο έργο θεατές, δεκαετίες τώρα το εκπαιδευτικό μας σύστημα εξακολουθεί να είναι υπέρμετρα θεωρητικό και αναντίστοιχο με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας˙ παράγουμε δηλαδή πολύ περισσότερους απ’ όσους χρειαζόμαστε, δικηγόρους, πολιτικούς επιστήμονες, αρχαιολόγους, φιλόλογους, γιατρούς, μαθηματικούς, αρχιτέκτονες, βιολόγους για να αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένα από τα πλέον κορεσμένα επαγγέλματα.

  Αντίθετα, η αγορά εργασίας παρουσιάζει μεγαλύτερη ζήτηση από την αντίστοιχη προσφορά σε πολλά άλλα, κατά κανόνα, σύγχρονα επαγγέλματα, που αφορούν την πληροφορική, την οικονομία, τα φοροτεχνικά, το συνδυασμό γνώσεων πληροφορικής και οικονομίας, την υψηλή τεχνολογία, τις τηλεπικοινωνίες και τα δίκτυα, τα τουριστικά και επισιτιστικά επαγγέλματα, τις ειδικότητες προστασίας του περιβάλλοντος και του ποιοτικού ελέγχου.

  Ο σταθερός αντίλογος των θερμών και ανένδοτων θιασωτών των ανθρωπιστικών σπουδών ότι ανέκαθεν οι Έλληνες ήταν πιο πολύ «γραμματισμένοι» παρά «παραγωγικοί» είναι ισχυρός αλλά οπωσδήποτε ξεπερασμένος. Μπορεί η Ελλάδα να παρουσίαζε γύρω στα 1880 – 1890 το μεγαλύτερο ποσοστό τριτογενούς πληθυσμού στον κόσμο (!) αλλά εκατό χρόνια πριν δεν είχε συρρικνωθεί σε τόσο στενά και γεωγραφικά σύνορα. Η σημερινή πραγματικότητα η οποία δίνει στη χώρα μας προβάδισμα να γίνει μητρόπολη πνευματική και οικονομική των Βαλκανίων – και όχι μόνο – απαιτεί ποιοτικές σπουδές στις τεχνολογίες αιχμής και στις σύγχρονες ειδικότητες για να βρίσκουν απασχόληση οι νέοι με πανεπιστημιακή μόρφωση στις κοντινές αγορές εργασίας της αναπτυσσόμενης εθνικής μας περιφέρειας.

Οι άξονες μιας τέτοιας εκπαιδευτικής πολιτικής απαιτούν δύο σπουδαία κριτήρια της σύγχρονης παιδείας, την αποτελεσματικότητα και την ισότητα. Εδώ ακριβώς εντοπίζει κανένας τις χρόνιες αδυναμίες των σπουδών να συνδεθούν με τον βιοπορισμό. Αν αναλογιστούμε τον χρόνο που κάνει ο μέσος φοιτητής να πάρει το πτυχίο του, αν προσμετρήσουμε τον χρόνο που κάνει ο πτυχιούχος να βρει δουλειά και τα γνωστικά του εφόδια, και την έλλειψη πολλές φορές επαγγελματικών δικαιωμάτων έχουμε σίγουρα ένα σύστημα αναποτελεσματικό. Ταυτόχρονα είναι και κοινωνικά άδικο γιατί οι πλούσιοι έχουν καλύτερη πρόσβαση στις σπουδές και στην αποκατάσταση˙ το πιο τραγικό όμως είναι ότι ο μέσος φτωχός φορολογούμενος πληρώνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση των πλουσιότερων κοινωνικών στρωμάτων διαιωνίζοντας από γενιά σε γενιά την ανισότητα.

Από “ ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ” του 1901 φθάσαμε στο μηχανογραφικό του 2008 με ανάλογα ερωτηματικά και η Αλίκη η καλύτερη μαθήτρια του φροντιστηρίου βρίσκεται πια στη χώρα των τεχνολογικών θαυμάτων και των νέων επαγγελμάτων. Με ποια κριτήρια όμως θα σχεδιάσει τις σπουδές της και θα επιλέξει το επάγγελμα της; Στο επόμενο σημείωμα μας θα προσπαθήσουμε να ιχνηλατήσουμε τις ορατές και τις αθέατες όψεις της τριτοβάθμιας και για την Αλίκη και για εκείνους που υπερβαίνουν οριακά τη βάση…Το μηχανογραφικό του 2008 έχει υπέροχες επιλογές για όλα τα βαθμολογικά βαλάντια…

 

Ήθος Ανθρώπου Δαίμων

Πριν αρκετά χρόνια στην καρότσα ενός πλανόδιου βιβλιοπώλη ξεφύλλισα ένα βιβλίο γεμάτο γνωμικά για τους ανθρώπους…Το αγόρασα γιατί υπήρχε μια φράση που την θεώρησα σοφή…

“Η μοίρα του καθενός μας είναι ο χαρακτήρας του…”

Λίγα χρόνια αργότερα ανακάλυψα ότι ο Ηράκλειτος χιλιάδες χρόνια πριν με την δύναμη του αρχαίου λόγου το είχε συμπυκνώσει σε τρεις λέξεις

“Ηθος Ανθρώπου Δαίμων”

Από αύριο και μέχρι τα μέσα του Ιούλη κάθε απόγευμα σκυμμένος πάνω στο μηχανογραφικό με τους υπέροχους και αγαπημένους μου μαθητές θα ψάχνουμε τον μυστικό συνδυασμό βαθμών και επιλογών που μετασχηματίζει το όνειρο σε πράξη…Η μετάβαση μόλις άρχισε… Η βαθμολογική συγκομιδή, η πρόγνωση των βάσεων, το αβέβαιο μέλλον της κοινωνίας, των σπουδών και των επαγγελμάτων της…Το τέλος αθωότητας πλησιάζει γι’αυτά τα υπέροχα πλάσματα που ξεχύνονται γεμάτα ορμή σ’ έναν κόσμο σκληρό και επικίνδυνο έτοιμο να συντρίψει τους ευαίσθητους και τους συναισθηματικούς.Η νέα αφετηρία της ζωής τους είναι έξω από την αυλή και τον προστατευσιμό του σχολείου και είμαι πεπεισμένος ότι το πλέον πολύτιμο εφόδιο στην άγνωστη συνάρτηση της θέσης και του χρόνου, θα’ ναι ο καλός τους χαρακτήρας και η αξιακή τους προσήλωση στην εργασία, την γνώση και την δημιουργία. Μελαγχολώ όταν αποχωρίζομαι τους συντρόφους μιας μάχης…