Category: ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

Η προσεκτική ανάγνωση του νέου νόμου αναφορικά με όλο το φάσμα της ιδιωτικής εκπαίδευσης αποκαλύπτει αθέατες πτυχές της νέας πραγματικότητας όπως αυτή κωδικοποιήθηκε στις εκατοντάδες σελίδες του τρίτου μνημονίου. Το νέο θεσμικό περιβάλλον επηρεάζει όλες τις μορφές της ιδιωτικής παιδείας και διανοίγει νέες εκπαιδευτικές προοπτικές σε όσους επιθυμούν να ασχοληθούν με εχέγγυα σοβαρότητας. Οι διατάξεις που αφορούν τον χώρο της κολλεγιακής τριτοβάθμιας επιφέρουν σημαντικές αναταράξεις καθώς η πράξη νομοθετικού περιεχομένου επιτρέπει την αναγνώριση προπτυχιακών και μεταπτυχιακών τίτλων και το κυριότερο επαγγελματικών δικαιωμάτων. Οι μεγάλες ανατροπές θα διαφανούν τα επόμενα χρόνια καθώς εκτός της δικαιόχρησης ως μεθόδου συνεργασίας με ξένα πανεπιστήμια τα ελληνικά κολλέγια θα απολαμβάνουν και την δυνατότητα της πιστοποίησής τους από διεθνείς οργανισμούς. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι βρισκόμαστε ένα ελάχιστο βήμα πριν από την παράκαμψη των συνταγματικών επιταγών του παρελθόντος. Η παιδεία εξακολουθεί να αποτελεί βασική αποστολή του κράτους για την ηθική, πνευματική και φυσική αγωγή των πολιτών του αυτό όμως σε καμία περίπτωση δε σημαίνει πλέον ότι το ίδιο το κράτος θα είναι ο αποκλειστικός παραγωγός των εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Το τρίτο μνημόνιο επεφύλασσε για πολλούς κλάδους της ιδιωτικής εκπαίδευσης σημαντικές ανατροπές και ταυτόχρονα καλλιέργησε προσδοκίες για μια καλύτερη τοποθέτηση όλων στη νέα ανοικτή εκπαιδευτική αγορά. Τα ιδιωτικά σχολεία επί παραδείγματι θα προσπαθήσουν να διευρύνουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες και θα κινηθούν ανάλογα με το μέγεθος, τις προδιαγραφές και τις φιλοδοξίες τους. Πολλά σχολεία θα διεκδικήσουν την παράλληλη λειτουργία πανεπιστημιακών τμημάτων ενώ όλα τα υπόλοιπα θα χρησιμοποιήσουν την απογευματινή ζώνη για τη λειτουργία κέντρων δια βίου μάθησης, κέντρων ξένων γλωσσών και φροντιστηρίων εισαγωγικών εξετάσεων. Ο χώρος της μεταδευτεροβάθμιας κατάρτισης ομογενοποιείται καθώς όλοι οι επιμέρους κλάδοι του θα έχουν πλέον πρόσβαση σε προγράμματα δια βίου μάθησης και χρηματοδοτούμενης με κοινοτικά κονδύλια επανακατάρτισης τα οποία αναμένουν ως «μάνα εξ ουρανού». Στο χώρο της φροντιστηριακής και της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης υπάρχει η αγωνία της επανέκδοσης δέκα και πλέον χιλιάδων αδειών με αυστηρότερες κτηριακές προδιαγραφές. Η τεράστια πάντως παραοικονομία του χώρου της υποστηρικτικής εκπαίδευσης μάλλον θα γιγαντωθεί καθώς η επαγγελματική αυστηρότητα του νέου νομοθετικού πλαισίου θα ωθήσει πολλές μορφές μικρών φροντιστηρίων και κέντρων ξένων γλωσσών σε οικοδιδασκαλεία αυτοαπασχολούμενων καθηγητών χωρίς άδειες αναγγελίες και λειτουργικές υποχρεώσεις. Η ιδιωτική εκπαίδευση θα αποκτήσει ένα πιο ανοικτό και ευέλικτο πλαίσιο λειτουργίας δε θα απαλλαγεί όμως από την εκτεταμένη παραοικονομία όσο οι ιδιωτικές δαπάνες για την εκπαίδευση θα αποτελούν ένα φορολογικό τεκμήριο τιμωρίας του πολίτη. Οι πολίτες πληρώνουν ανεξαιρέτως την κρατική παιδεία η οποία έχει διολισθήσει στο έσχατο όριο της εξαθλίωσης κι όταν αποφασίζουν να δώσουν περισσότερες ευκαιρίες στα παιδιά τους πληρώνουν και δίδακτρα και βιβλία και τεκμήρια. Το μνημόνιο αναβαθμίζει το πλαίσιο λειτουργίας της ιδιωτικής εκπαίδευσης, νομιμοποιεί εκπαιδευτικά τα αμφισβητούμενα άλλοτε φροντιστήρια δεν περιορίζει όμως την ταξική αναμέτρηση φτωχών και πλουσίων στην παιδεία.

Φίλτατοι σύντροφοι και συνάδελφοι τα τεκταινόμενα προσπερνούν πλέον κάθε αρρωστημένη φαντασία . Οι τραγικές φιγούρες που κυβερνούν αυτόν τον τόπο , με μοναδικό στόχο δανειζόμενοι να πληρώσουν μισθούς ολίγων μηνών στον δεινοσαυρικό , υπερπληθή και αντιπαραγωγικό κρατικό τομέα , έχουν απωλέσει την επαφή τους με την πραγματικότητα . Η επερχόμενη φορολογική εξόντωση της ιδιωτικής οικονομίας με συντελεστές βγαλμένους απο τα συναλλακτικά ήθη της Τρούμπας των πολιτικών μας νταβατζήδων γίνεται σύντροφοι , εν ονόματι και μόνο της επιβίωσης του κράτους . Το πολιτικό σύστημα υπενθυμίζει με ταξικό νόημα στην κοινωνία ότι δεν αποστρατεύει ούτε καν τους επίορκους πραιτοριανούς του και υπερασπίζεται σθεναρά τους εντός των τειχών πολίτες έστω και με μισθούς εξαθλίωσης . Έξω άλλωστε από τα τείχη δεν υπάρχει μισθός αλλά ανεργία … Το πολιτικό προσωπικό της χώρας υπερασπίζεται αυτονοήτως την δική του υπαρξιακή ανάγκη καθώς προέρχεται από τα σπλάχνα του κράτους . Κανένα κόμμα δεν εξέφρασε τις τελευταίες τουλάχιστον δεκαετίες τους υγιώς μαχόμενους της ιδιωτικής πρωτοβουλίας γιατί όλοι γαλούχησαν γενεές και γενεές αποσπασμένων και κρατικοδίαιτων στελεχών που καμία σχέση δεν είχαν με την δημιουργία και την αξία που παράγει ο αγοραίος κανόνας της προσφοράς και της ζήτησης . Δείγμα γραφής της τρέχουσας ηλιθιότητας η θεώρηση της ιδιωτικής παιδείας ως τεκμηρίου διαβίωσης ! Όποιος επιλέγει την ιδιωτική εκπαίδευση πληρώνει τρις : το κρατικό σχολείο , το ιδιωτικό που επέλεξε και το τεκμήριο της τιμωρίας του ! Αλλοίμονο στον πολίτη που δεν επιλέγει το άριστα οργανωμένο κρατικό σχολείο της γειτονιάς του . Το επαναστατικό σύνθημα “Ψωμί Παιδεία Ελευθερία” αποτελεί επιτέλους τεκμήριο της κοινωνικής μας προκοπής που μπορούμε πλέον υπερήφανα να  καταβάλλουμε … Τεκμήριο και τα φροντιστηριακά δίδακτρα που αποπληρώνουν από τις αιματηρές τους οικονομίες παππούδες και γιαγιάδες … Το κράτος τιμωρεί τους πολίτες και πριμοδοτεί την μαύρη αγορά της παιδείας καθώς οι γονείς θα αναζητούν υπηρεσίες άνευ αποδείξεων . Κάποιοι αφελώς και προχείρως δεν άργησαν να τοποθετηθούν “μα αυτό ακριβώς μας συμφέρει …”. Οι παραλογισμοί ανίκανων κρατιστών δεν θα μας σπρώξουν στην αληθινή παραπαιδεία που την ασκούν με αμετροέπεια επίορκοι και πληνάδελφοι που μας πουλάνε φθηνή επανάσταση μαύρης οικονομίας μέχρι την αυγή του σοσιαλισμού … Η παραοικονομία της παιδείας δεν ελέγχεται με ηλίθια τεκμήρια αλλά με δημόσια μητρώα νομιμότητας μαθητών και διδασκόντων . Και αυτά οφείλουμε να υποστηρίξουμε αν πραγματικά επιθυμούμε να επιβιώσουμε στην Παιδεία .

Η αναταραχή στον σκιώδη χώρο των υποστηρικτικών και φροντιστηριακών υπηρεσιών είναι πρωτόγνωρη . Τα δίδακτρα έπεσαν κατακόρυφα , οι εγγραφές μειώθηκαν , οι συλλογικές συμβάσεις των εργαζόμενων καθηγητών εξαφανίσθηκαν και ο ανταγωνισμός σε όλες του τις εκφάνσεις είναι αδυσώπητος . Οι μαύρες ωριαίες αντιμισθίες των άλλοτε καλοπληρωμένων ιδιαιτέρων μαθημάτων κατέρρευσαν και η αγοραία αυτορρύθμιση επέρχεται με ταχύτητα χωρίς καμιά διάθεση νομιμοποίησης και εξυγίανσης . Το περίφημο «εργόσημο» που θα αποδυνάμωνε την εκπαιδευτική παραοικονομία των ιδιαιτέρων , η οποία αγγίζει το αστρονομικό ποσό των 2 δις ευρώ ετησίως , ουδέποτε λειτούργησε . Μέσα στην γενικευμένη σύγχυση , η μαύρη αγορά της παιδείας τα τελευταία χρόνια , γιγαντώθηκε ως επακόλουθο της ανυπαρξίας των ελεγκτικών μηχανισμών της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής . Η ταυτόχρονη απουσία ουσιαστικών κινήτρων και φοροαπαλλαγών για τις εκπαιδευτικές δαπάνες έφερε πιο κοντά τους γονείς στην αντικοινωνική θέση να προκρίνουν, με αντάλλαγμα την έκπτωση , μαύρες και αναπόδεικτες συναλλαγές . Οι διορισμένοι καθηγητές παραδίδουν μαθήματα ακόμα και στους ίδιους τους μαθητές τους , χωρίς ιδιαίτερες πλέον ενοχές , καθώς όχι μόνο οι συντεχνίες , αλλά και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξασφαλίζουν στους επίορκους το ελαφρυντικό των εξαθλιωμένων τους ανταμοιβών . Τα ιδιωτικά σχολεία δοκιμάζονται ποικιλοτρόπως και πολλά εξ αυτών παρέχουν κυρίως ή επιπροσθέτως φροντιστηριακές υπηρεσίες , παραβιάζοντας το επίσημο πρόγραμμα , σε μια προσπάθεια να συγκρατήσουν τις αυξανόμενες διαγραφές τους .Το φροντιστήριο είναι ως φαίνεται αναπόφευκτο για όλους . Η κρίση της ελληνικής παιδείας αποτυπώνεται και στο γεγονός ότι οι περισσότεροι μαθητές της τελευταίας τάξης στα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία δεν λαμβάνουν εθνικό απολυτήριο τίτλο οδεύοντας κατευθείαν σε αναγνωρισμένα διεθνώς πανεπιστήμια . Το ομιχλώδες και γκρίζο τοπίο της υποστηρικτικής εκπαίδευσης όλων των αποχρώσεων της κρίσης έχει και το φωτεινό ουράνιο τόξο των κοινωνικών φροντιστηρίων που αποτελούν ένα κίνημα εθελοντισμού στην παιδεία με εκατοντάδες δομές σε ολόκληρη την χώρα . Οι γονείς ωστόσο είναι συχνά επιφυλακτικοί σε κάθε δωρεά καθώς το καταναλωτικό δόγμα «αξίζει ότι αγοράζω» δείχνει να επιβεβαιώνεται . Οι αναλυτές που καταγράφουν την «ελληνική χυδαιότητα της παραπαιδείας» οφείλουν πάντως εστιάσουν πρωτίστως στην νομιμότητα της συναλλαγής . Το νόμιμο εμπόριο της γνώσης και των αγαθών της , το οποίο στις αστικές δυτικές δημοκρατίες γεννιέται με την προσφορά και μεγαλώνει με την ζήτηση , δεν αποτελεί κοινωνική μομφή . Η αρθρογραφία περί την παραπαιδεία δεν πρέπει να διολισθαίνει στην αντιδραστική θέση της μιας και μοναδικής κρατικής και μονοπωλιακής παιδείας την οποία ο πελάτης πολίτης δεν την αγοράζει αλλά μόνο την πληρώνει . Το νόμιμο εμπόριο της γνώσης και των αγαθών της , το οποίο στις αστικές δυτικές δημοκρατίες γεννιέται με την προσφορά και μεγαλώνει με την ζήτηση , δεν αποτελεί κοινωνική μομφή .Η πολιτεία επίσης , οφείλει να διαγράψει, από τα νέα ωραία εξώφυλλα των παλαιών βιβλίων το πολιτικό ψεύδος “διανέμεται δωρεάν” , ως ένδειξη ελάχιστου σεβασμού στους αγρίως φορολογούμενους πολίτες .

Χτες στη Θεσσαλονίκη ο Αλέξης Τσίπρας είπε μια μεγάλη αλήθεια: Όταν τον ρώτησαν για τα παράνομα και αδήλωτα ιδιαίτερα μαθήματα που κάνουν οι εκπαιδευτικοί του δημόσιου σχολείου, απάντησε: “Οταν τον εξαθλιώνεις πρέπει να βρει έναν τρόπο να ζήσει .” Ο Αρίστος Δοξιάδης στο www.protagon.gr μας πρόλαβε στον σχολιασμό των δηλώσεων του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος κινήθηκε στην πάγια γραμμή της συντεχνίας αναφορικά με τα μαύρα ιδιαίτερα . Θα γίνουμε νομοταγείς όταν έλθει το σοσιαλιστικό πλήρωμα !