Category: ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

Η διαπίστωση του υπουργού της Παιδείας ότι το προωθούμενο σχέδιο αναδιάρθρωσης Σχολών και Τμημάτων της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης απαλλάσσει τη χώρα από περιφερειακά Πανεπιστήμια που προσομοιάζουν με «συνοικιακά» φροντιστήρια εισήγαγε , για μια ακόμα φορά , το φροντιστήριο ως μονάδα μέτρησης της παιδευτικής ποιότητας . Με επίγνωση ότι στην εγχώρια φροντιστηριακή πραγματικότητα πολλά «συνοικιακά» φροντιστήρια λειτουργούν υποδειγματικά , με συστήματα ποιότητας υψηλών προδιαγραφών και αξιολογούνται καθημερινά από τις τοπικές κοινωνίες ως προς το αποτέλεσμα , δεν συμμερίζομαι τον υπουργικό παραλληλισμό . (ένα επίκαιρο άρθρο στην “Αιχμή”)

Δυστυχώς σε αυτό συμπλέουν και οι εκπαιδευτικοί. Κάποιοι ενεργητικά: δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα, οι εκπαιδευτικοί έρχονται τρίτοι, μετά τους γιατρούς και τους μηχανικούς, στη φοροδιαφυγή . Φυσικά από τα φροντιστήρια . Άλλοι πάλι και μαζί και η συνδικαλιστική τους ηγεσία, παθητικά, αντιδρώντας ουσιαστικά σε κάθε αλλαγή . Οταν, για παράδειγμα, είχε συζητηθεί η δυνατότητα να εισαχθεί και σε ελληνικά σχολεία το Διεθνές Μπακαλορεά , η ΟΛΜΕ είχε αντιταχθεί σκληρά – ίσως γιατί φοβήθηκε τι θα «ψηφίσουν» , με τις επιλογές τους , οι γονείς . Το αποτέλεσμα είναι ότι προσφέρεται μόνο στα ιδιωτικά σχολεία , προς δόξαν των ίσων ευκαιριών . (άρθρο του Παντελή Καψή στο Έθνος)

Η εμμονή στα «κεκτημένα» θεωρείται αριστερή οπτική . Είναι παράδοξο , αλλά αριστερό θεωρείται ό,τι έχει να κάνει με τη μονιμότητα , τα λεφτά , τις θέσεις εργασίας , τις αργίες και τις άδειες . Αλλά είναι ιδιαιτέρως απογοητευτικό ότι αριστεροί άνθρωποι δεν διανοούνται να συζητήσουν για τον ρόλο της εκπαίδευσης , για τη γνώση και την ιδεολογική χρήση της… Ο Γληνός ή η Ιμβριώτη που πάλευαν για μεταρρυθμίσεις εργαζόμενοι σκληρά και ταυτόχρονα υβριζόμενοι και διωκόμενοι από τους συντηρητικούς θυλάκους της εποχής τους , για τις αξιακές προτεραιότητες των σημερινών δασκάλων και καθηγητών είναι «μνημονιακά» παραδείγματα προς αποφυγήν . (Αλήθειες που ενοχλούν από τον Ηλία Κανέλλη στα “Νέα”)

Οι αριθμοί αποκαλύπτουν τα αμαρτήματα της παιδείας μας και οι συνιστώσες της κυβέρνησης αδυνατούν να διαμορφώσουν μια αποτελεσματική συνισταμένη κοινής λογικής . Η μαύρη αγορά των εκπαιδευτικών υπηρεσιών , η ανεπάρκεια του Λυκείου και η αβάστακτη προχειρότητα του εκπαιδευτικού σχεδιασμού αποτελούν τρία από τα αμαρτήματα της παιδείας μας στα οποία θα ανέμενε κανένας την ομοφωνία και τη συναίνεση όλων . Το ένα από τα πενήντα δις ευρώ της γενικευμένης ετήσιας παραοικονομίας ανήκει στην πλανόδια διορισμένη και αδιόριστη παραπαιδεία των ιδιαίτερων μαθημάτων και όλων εκείνων οι οποίοι δεν κόβουν και δεν παίρνουν αποδείξεις . Στον χώρο της υποστηρικτικής εκπαίδευσης το 75% των εκπαιδευτικών δαπανών είναι μαύρες χωρίς φόρους και εισφορές δηλαδή τριπλάσια από το 25% στο οποίο υπολογίζεται η μαύρη οικονομία όλων των υπολοίπων οικονομικών δραστηριοτήτων . Η μικρή ατομική παραβατικότητα στον εκπαιδευτικό χώρο συναθροίζεται εν τέλει σε ένα μεγάλο οικονομικό έγκλημα φοροδιαφυγής και στέλνει το μήνυμα στην μειοψηφία εκείνων που πειθαρχούν ότι θα πρέπει να αναθεωρήσουν τις αντιλήψεις τους περί νομιμότητας . Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους έντιμους και τους ανέντιμους πολίτες δεν είναι πια ευδιάκριτη ούτε στην παιδεία. Οι πρώτοι δεν επιβραβεύονται και οι δεύτεροι ισχυρίζονται με την πολιτική κάλυψη πολλών ότι εξαναγκάζονται στην αυθαιρεσία από την ανεργία και τους χαμηλούς μισθούς . Η ανεπάρκεια του Λυκείου αποκαλύπτεται κάθε χρόνο στις Πανελλαδικές Εξετάσεις στις οποίες ένα στα τέσσερα Ελληνόπουλα γράφει κάτω από τη βάση στη μητρική νεοελληνική τους γλώσσα, το 40% των υποψηφίων γράφει κάτω από τη βάση στη νεοελληνική ιστορία και το 70% δεν υπερβαίνει το βαθμολογικό όριο στα Μαθηματικά και τη Φυσική . Η κάλυψη μάλιστα της βαθμολογικής βάσης δεν απαιτεί παρά μια στοιχειώδη γνώση και δεξιότητα την οποία ως φαίνεται οι κρατικές και ιδιωτικές δαπάνες αδυνατούν να εξασφαλίσουν . Για να συμπληρωθεί μάλιστα σωστά η εικόνα του πολύπαθου Λυκείου χρειάζεται και μια ακόμα πληροφορία . Η συντριπτική πλειονότητα των υποψηφίων των Πανελλαδικών Εξετάσεων λαμβάνει κάθε χρόνο απολυτήριο με βαθμούς υπερδιπλάσιους από εκείνους που τελικά γράφουν στις Πανελλαδικές Εξετάσεις . Το τρίτο θανάσιμο αμάρτημα της παιδείας μας είναι ασφαλώς η αβάστακτη προχειρότητα κάθε εκπαιδευτικού σχεδιασμού . Το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να συμφωνήσει σε πράγματα απλά και αυτονόητα . Είναι αναγκαία ή όχι η ύπαρξη βαθμολογικού ορίου ; Ποια τμήματα της διακτινισμένης τριτοβάθμιας θα πρέπει να συγχωνευθούν ή να καταργηθούν και με ποια κριτήρια αξιοκρατίας και αξιολόγησης θα πραγματοποιηθεί η αναμενόμενη αναδιάρθρωση με την κωδική ονομασία «Αθηνά» ; Η απαίδευτη , αναξιοκρατική και επίπλαστη πολιτική κουλτούρα της ευκολίας και της ευδαιμονίας των ημετέρων δεν άφησε αλώβητη την ελληνική μεταπολιτευτική εκπαίδευση . Η μαύρη οικονομία κυριαρχεί , το Λύκειο απονέμει απολυτήρια σε 17χρονα Ελληνόπουλα πολλά από τα οποία βρίσκονται στα όρια του λειτουργικού αναλφαβητισμού και ο εκπαιδευτικός σχεδιασμός αποπνέει τόση προχειρότητα ώστε μεσούντος του χειμώνα οι υποψήφιοι των Πανελλαδικών Εξετάσεων να μην γνωρίζουν ούτε τη βάση , ούτε τις σχολές, ούτε τους κανόνες του μόνου αξιοκρατικού διαγωνισμού που έχει να επιδείξει η ελληνική κοινωνία αυτού των Πανελλαδικών Εξετάσεων.

The ‘modern’ education system miserably fails to address issues vital to the human soul . But there’s much more to the crisis than that . The system is geared for definite political purposes that are far from benign—or so claims well-known American social scientist and astute political commentator Noam Chomsky, in his book Chomsky on Mis-Education (source Deccanherald)