Τι να πρωτογράψω για τον Δάσκαλό μου και Φροντιστή μου Νίκο Πρόϊκο … Ήταν ακόμα Φοιτητής , δακτυλοδεικτούμενος για τις επιδόσεις και την φιλομάθεια του , όταν τον πρωτογνώρισα στο ιστορικό κατάστημα του Γεωπόνου πατέρα του στην οδό Βασιλέως Κωνσταντίνου στον Τύρναβο … Σε όλο το Γυμνάσιο ήταν ο Φροντιστής μου , με αγάπη και ανιδιοτέλεια , χωρίς ποτέ να εισπράξει ούτε μια δραχμή ως ανταμοιβή της προσφοράς του … Σπουδαίος , Ευαίσθητος και Ταπεινός Δάσκαλος . Δια Βίου Φροντιστής … Από το Φροντιστήριο του πέρασα στο Πανεπιστήμιο … Στα χρόνια που ακολούθησαν δεν χαθήκαμε ποτέ … Μια σχέση ζωής … Ανοιχτός στα νέα ρεύματα των επικοινωνιών και των ιδεών ήταν ένας δικός μου άνθρωπος … Ακέραιος … Δύναμη στην Σύντροφό του Σύρμω … On Air … Νίκο όπως στην φωτογραφία που κράτησα από το τελευταίο σεμινάριο στην Λάρισα … Για πάντα !