Ένα δειλινό , απόψε , στον Φλοίσβο , με έναν αγαπημένο φίλο που μαζί , με ελιές και και όνειρα στο δισάκι , ταξιδεύουμε χρόνια τώρα για την μακρινή και μόνη Κόρντοβα , με το φεγγάρι γεμάτο και κόκκινο , στον ατέλειωτο δρόμο , αισιόδοξοι στους δρόμους που ξέρουμε και έτοιμοι για τους κινδύνους που παραμονεύουν … Ανεβαίνοντας από την θάλασσα αυτό το μελαγχολικό ποίημα της μακρινής μου εφηβείας έφθασε στην σκέψη μου μαζί την δική σου αισιόδοξη επίσκεψη … Η σκέψη μας φθάνει πάντα σ΄αυτούς που αγαπάμε …