Όταν ένας πνευματικός άνθρωπος στη σημερινή Ελευθεροτυπία ενίσταται με τον τρόπο και τον λόγο που ακολουθεί, εμείς οι ταπεινοί δάσκαλοι μένουμε άφωνοι από την αδυναμία σπουδαίων ανθρώπων να αντιληφθούν αυτό που έγραψε ο Σάμουελ Μπέκετ στο «Περιμένοντας τον Γκοντό». Δεν φταίνε τα παπούτσια αν είναι στραβά τα πόδια. Δείτε τον αμοραλισμό μιας ακατανόητης βλακείας που με ολοκληρωτική ψύχωση καταδικάζει και αφορίζει. Δείτε τί έγραψε ο Πέτρος Μακρής για να κατανοήσετε γιατί ζούμε στη χώρα του παραλογισμού που αδυνατεί να λύσει απλές εξισώσεις πρώτου βαθμού.
Το μεγαλύτερο όμως ευεργέτημα για τα ταλαίπωρα Ελληνόπουλα των Λυκείων θα προκύψει από τον τερματισμό ενός εξεταστικού συστήματος, που από την περίοδο του 1965 («Δέσμες» των γενικών εξετάσεων) ίσαμε σήμερα έχει μετατρέψει εκατοντάδες χιλιάδες υποψήφιων φοιτητών σε άβουλους παπαγάλους και ακούσια ενεργούμενα μιας εξόχως αντιπαιδαγωγικής αλλά και οικονομικά ληστρικής φροντιστηριακής παραπαιδείας. Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι στη μαζική ψύχωση της βαθμοθηρίας εμπλέκεται και ένα ποσοστό καθηγητών και καθηγητριών, που χωρίς δελτία παροχής υπηρεσιών παραδίδουν παρανόμως «ιδιαίτερα» στους ίδιους τους μαθητές τους, τότε πια μιλάμε για μια από τις πιο προωθημένες μορφές διδακτικού – παιδαγωγικού αμοραλισμού.
Μήπως δεν φταίνε οι εξετάσεις και μήπως οι νόμιμοι φροντιστές μπορούν να εξαιρεθούν απο τη ληστρική βλακεία που ισοπεδώνει αυτούς που δεν επέλεξαν να ' ναι δημόσιοι υπάλληλοι το πρωί και να κάνουν μαύρα ιδιαίτερα το απόγευμα;