Κυβερνητικός αξιωματούχος πριν από λίγο δήλωνε σε τηλεοπτικούς σταθμούς : “η έκδοση απόδειξης είναι πατριωτική πράξη…”. Πόσο όμως αντιλαμβανόμαστε όλοι μας την αυτονόητη υποχρέωση της νομιμότητας ; Ένας στους τρείς γονείς , στις φετινές εγγραφές , “δασκαλεμένοι” από την παγιωμένη παθογένεια της “μειωμένης απόδειξης” διεκδικούσαν μια γενναία έκπτωση διδάκτρων με την πολλά υποσχόμενη εισαγωγή “ξέρετε εμένα οι αποδείξεις δεν με ενδιαφέρουν …”. Η συντριπτική πλειοψηφία των συνεργαζόμενων με τα φροντιστήρα καθηγητών , που εκλήθησαν φέτος να υπογράψουν θεαματικά μειωμένες συμβάσεις , δεν κόβουν αποδείξεις στα ιδιαίτερα τους που τους εξασφαλίσουν πολλαπλάσια ανταμοιβή από τον πενιχρό αλλά νόμιμο μισθό τους . Οι επίορκοι του δημοσίου και οι χιλιάδες αδιόριστοι των πλανόδιων μαθημάτων συμπληρώνουν μια εικόνα που σε πρόσφατη έκθεση αποτιμήθηκε σε αδήλωτο εισόδημα 25.000 ευρώ ετησίως ανά εκπαιδευτικό . Αυτή είναι η Ελλάδα σύντροφοι , της αρπαχτής και της ιδιοτέλειας στην οποία μερικοί δαιμονοποιούν την νομιμότητα και υποθάλπουν την παρανομία ως πράξη επαναστατικής αντίστασης. Θεωρούμε δικαίως προσβλητικές και πενιχρές τις συμβάσεις και τους μισθούς αλλά καθόλου προσβλητικό και άτιμο το να μην κόβουμε τις αποδείξεις ή να υποτιμολογούμε το εκπαιδευτικό μας ήθος . Η κοινωνία όμως των πολιτών και των μαθητών , που δοκιμάζεται , “φτύνει” , έστω και από μέσα της , κάθε “δάσκαλο” της κουζίνας και κάθε “φροντιστή” που δεν έχει την γενναιότητα να αποδώσει το εργόσημο της κοινωνικής του υποχρέωσης . Η εικόνα και το βιβλίο του Antonio Scurati , ένα μυθιστόρημα με τον ιταλικό τίτλο “Ο Επιζών” … Δάσκαλος αφιερώνεται εξαιρετικά σε εκείνη …