Μετά Συνέδριο Σκέψεις

Το ετήσιο συνέδριο μας ήταν το μαζικότερο των τελευταίων ετών και ασφαλώς αυτό πρέπει να πιστωθεί στην διοίκηση που απήλθε . Οι συνάδελφοι που προσήλθαν από όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα αποτελούν διαχρονικά τη δύναμη του κλάδου . Η εκπροσώπηση μάλιστα όλων των γεωγραφικών διαμερισμάτων στη νέα διοίκηση είναι ένα ακόμα ελπιδοφόρο μήνυμα ανοιχτής και μαζικής συμμετοχής . Η δημοκρατία επιτελεί από μόνη της έργο , δίνοντας χώρο έκφρασης σε όλες τις απόψεις . Οι απόψεις όμως πρέπει να ακούγονται ευκρινέστερα στην αίθουσα του συνεδρίου και στον αναγκαίο προσυνεδριακό διάλογο που πρέπει να θεσμοθετηθεί . Άκουσα στο περιθώριο του συνεδρίου καθαρές απόψεις με κοινό ιδεολογικό υπόβαθρο σε έννοιες άλλοτε αμφιλεγόμενες όπως η νομιμότητα και η μετρήσιμη ποιότητα . Παρά το γεγονός ότι δεν καταφέραμε μέχρι τώρα να επισημοποιήσουμε με ένα Συνέδριο Θέσεων τις απόψεις μας η σύνθεση έχει συντελεσθεί και ο κλάδος είναι πιο ώριμος παρά ποτέ να εγγράψει στη συλλογική μνήμη όσα ως κοινό τόπο ιδεών και πρακτικών καταγράψαμε . Μεσούσης της κρίσης που εισέρχεται στην τελευταία αλλά και πιο επώδυνη φάση της έχουμε την ιστορική ευκαιρία με μία κοινή πανελλαδική πλατφόρμα εκδηλώσεων στις αρχές του Σεπτέμβρη να στείλουμε το μήνυμα του Λαϊκού Φροντιστηρίου . Στήριξη της δοκιμαζόμενης οικογένειας και επίθεση στην μαύρη αγορά των πλανόδιων μαθημάτων . Θα μπορούσα να προσθέσω ακόμα την ανάγκη διερεύνησης των συνεργατικών μορφών επιβίωσης της φροντιστηριακής επιχείρησης η οποία απειλείται αν δεν αναθεωρήσει τον τρόπο της λειτουργίας της. Νομιμότητα , Ποιότητα , Συνεργατισμός , Κοινωνική Αλληλεγγύη με Προσιτά Δίδακτρα και Υποτροφίες και Μέτωπο στη Μαύρη Παιδεία . Προσωπικά ως απλό μέλος αλλά και με την τιμητική εντολή της εκπροσώπησης των Ελλήνων στη Διεθνή των Φροντιστών δηλώνω παρών και θα στηρίξω το έργο της νέας Διοίκησης με όλες μου τις δυνάμεις . Κλείνω το σημείωμα αυτό με μία θετική αναφορά στην πολύχρονη παρουσία και συνέπεια του Κωνσταντίνου Πετρόπουλου στα συλλογικά δρώμενα των Ελλήνων Φροντιστών . Η συντεταγμένη μας έκφραση έχει υποχρέωση να διαφυλάξει με κάθε τρόπο την προσωπική συνεισφορά των ανθρώπων που την υπηρέτησαν . Ωστόσο και εδώ έχουμε κάνει άλματα . Ο στυλοβάτης Μουγιάκος έφυγε κάποτε πετώντας την σφραγίδα στον αέρα και έκανε μια δεκαετία να ξαναφανεί , ενώ η εργατική και ρομαντική Έφη δεν ξανάρθε στις συλλογικές συναθροίσεις . Συχνά καταλογίζουμε στους ανθρώπους λάθη και παραλείψεις ακόμα και σκοπιμότητες και κανένας μας δυστυχώς δεν έχει ξεφύγει από αυτόν τον κανόνα … Υπό αυτήν την έννοια όλες οι διετίες της συνέχειας είναι «χρυσές» και αναπόφευκτα συνδεδεμένες με την συνεισφορά των ασκούντων την τιμητική και μέγιστη ευθύνη . Ακόμα και εκείνες των «λαθών» που ωριμάζουν την συλλογική μας υπόσταση . Στο επόμενο συνέδριο να μη λείψει κανένας γιατί όλοι μαζί , από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο , μπορούμε να εγγυηθούμε το μέλλον παραμερίζοντας κάθε προσωπική πικρία που απορρέει κυρίως από το γεγονός ότι η κοινωνική μας αναγνώριση συντηρεί υπερτροφικούς εγωισμούς που δεν είναι μόνο προνόμιο των … Βλάχων .