“Επιδιώκουμε, λοιπόν, να καταργηθεί κάθε ιδιωτική και επιχειρηματική δραστηριότητα σε όλες τις βαθμίδες της Παιδείας. Στις δικές μας επιδιώξεις για την Παιδεία δεν χωράει η κερδοσκοπία. Μόνο το ενιαίο δημόσιο και δωρεάν σύστημα Παιδείας σε όλες τις βαθμίδες . Ακόμα επιδιώκουμε : Την αποσύνδεσή του Λυκείου από το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και την κατάργηση της παραπαιδείας. Τη δημιουργία κύκλου αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν μεταλυκειακής Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Την ελεύθερη πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση για όλους και όλες, χωρίς ταξικούς και οικονομικούς φραγμούς.” Σε όλα τα παραπάνω , που αποτελούν τους προγραμματικούς στόχους του αριστερού πόλου , προσθέτουμε και την βαρυσήμαντη δήλωση της υπευθύνου διεθνών σχέσεων κ. Ρένας Δούρου “Στο εξωτερικό δεν υπάρχουν φροντιστήρια.” Αυτό είναι σύντροφοι το αλεξήνεμο από τις δυνάμεις της ιδιωτικής εκπαιδευτικής δημιουργίας πρόγραμμα κρατικής παιδείας της νέας κυβερνώσας Αριστεράς η οποία θα μας πουλήσει εν μέσω κρίσης ασύστολα ψεύδη και παραμύθια σοσιαλιστικού ρεαλισμού που τα ζήσαμε αλλαχού . Εμείς ανήκουμε στην Αντικρατική Κοινωνική Αριστερά , των ενεργών πολιτών , που μοχθεί στην ιδιωτική δημιουργία , η οποία δεν μπορεί να εξοβελίζεται από την ιστορικά χεοκοπημένη πολιτική του αριστερού κρατισμού που ζεί με τις αναμνήσεις της λαοκρατίας που δεν μας προέκυψε μεταπολεμικά. Ωστόσο η έξοδος από την κρίση περνάει από την αναπόφευκτη και αναγκαία επικράτηση του ύστατου αριστερού κρατισμού για να σβήσει ο ανεκπλήρωτος πόθος “της νικηφόρας επανάστασης που χάθηκε”. Η άποψη ότι μία επικράτηση της Αριστεράς θα ισοπεδώσει τα πάντα είναι αστεία όχι μόνο γιατί την εκφέρουν οι πρωταίτιοι της καταστροφής αλλά γιατί το πρώτο που πρέπει να εξαφανίσουμε ως κοινωνία είναι τις ψευδαισθήσεις μας περί του κρατικού καπιταλισμού. Καί αυτό μόνο μία κυβερνηση της Αριστεράς μπορεί να το καταφέρει . Η διαγραφόμενη εκλογική άνοδος και νίκη της Αριστεράς θα δώσει παράλληλα και μία ακόμα ευκαιρία στο υπόλοιπο σάπιο πολιτικό σύστημα να εξέλθει από την αναξιοπιστία στην οποία έχει προ πολλού περιέλθει. Η κοινωνία σύντροφοι προσπερνάει τις κρίσεις χωρίς την καθοδήγηση των καλοταϊσμένων τεχνικών της εξουσίας που αγνοούν συνήθως το πεζοδρόμιο της ιδωτικής δημιουργίας το οποίο δεν θα τους εξασφάλιζε την προσωπική επιβίωση ! Σιγά μην περιμένουμε ως κοινωνία την παραγωγή νέων ιδεών και πολιτικών από τους επαγγελματικά άεργους τεμπέληδες των κομμάτων !