Η λήξη των μαθημάτων στα Γυμνάσια και τα Λύκεια της χώρας μας δίνει την ευκαιρία μιας σύντομης αναδρομής στα όσα συνέβησαν φέτος και ατυχώς επαναλαμβάνονται τα τελευταία χρόνια απαξιώνοντας το σχολείο στα μάτια των εφήβων μαθητών μας και αναδεικνύοντας το ποσοτικό και ποιοτικό έλλειμμα της Παιδείας μας.
Οι επισημάνσεις της ΟΛΜΕ ότι οι ελλείψεις των καθηγητών στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ξεπερνούσαν τις 3.500 έγινε στα μέσα Οκτωβρίου και η τότε πολιτική ηγεσία προσπαθούσε απεγνωσμένα τα μέσα του Νοεμβρίου να αντιμετωπίσει το χάος με 3000 προσλήψεις ωρομισθίων καθηγητών μια διαδικασία που ολοκληρώθηκε λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Ενδεικτικό του τραγέλαφου είναι το γεγονός ότι σε πολλά σχολεία προηγήθηκαν οι προσλήψεις ωρομισθίων μαθηματικών για την πρόσθετη διδακτική στήριξη ενώ δεν είχαν τοποθετηθεί μαθηματικοί για το καθημερινό σχολικό πρόγραμμα.
Η Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη η οποία έτυχε της μέγιστης επικοινωνιακής προβολής στα πρόσφατο παρελθόν διαφήμισε αρκούντως την άλλοτε αμφισβητούμενη φροντιστηριακή αναγκαιότητα αλλά συνέχισε να έχει μικρή απήχηση στους μαθητές της Β΄ και της Γ΄ Λυκείου σύμφωνα με τα στοιχεία πρόσφατης έρευνας του Ιονίου Πανεπιστημίου στην οποία το 80% των ερωτηθέντων μαθητών απορρίπτουν κατηγορηματικά τον θεσμό. Το δραματικό είναι ότι στα εικονικά παρουσιολόγια και τις τάξεις φαντάσματα προστέθηκαν και οι απλήρωτοι επί μακρόν καθηγητές καθώς το ευρωπαϊκό αυτό πρόγραμμα δεν αξιολογήθηκε με το φόβο της απόρριψης ως προς τα αποτελέσματά του με συνέπεια να διακοπεί η χρηματοδότηση και να επιχειρείται η αποζημίωση των εκπαιδευτικών που εργάσθηκαν από τα αδιάθετα αποθεματικά του ΕΠΕΑΕΚ.
Η δυσλειτουργία του σχολείου επιδεινώνεται ακόμη από το απαράδεκτο καθεστώς των σχολικών εκδρομών και περιπάτων που απώλεσαν κάθε παιδαγωγικό προσανατολισμό και με ελάχιστες εξαιρέσεις έχουν μετατραπεί σε ένα προσοδοφόρο μαθητικό τουρισμό με συστηματικό εκμαυλισμό της συλλογικής συνείδησης των μαθητών.
Το χρονικό των χαμένων ωρών διδασκαλίας συμπληρώνεται αμέσως μετά το Πάσχα με τις συστηματικές απουσίες της συντριπτικής πλειοψηφίας των μαθητών οι οποίοι αξιοποιούν τις δυνατότητες δικαιολογημένων και αδικαιολόγητων απουσιών για να προετοιμασθούν με την φροντιστηριακή βέβαια αρωγή για τις επερχόμενες εξετάσεις.
Το προσωπικό στοίχημα της νέας ηγεσίας είναι αναμφίβολα η παιδαγωγική ανασυγκρότηση του σχολείου και στην κατεύθυνση αυτή οφείλουν όλοι οι φορείς να συμβάλλουν με ριζοσπαστικές προτάσεις σε ένα διάλογο σύνθεσης χωρίς αποκλεισμούς και ποσοστώσεις με τον απαιτούμενο σεβασμό στον διακριτό ρόλο όλων εκείνων που συνδιαμορφώνουν το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα για το οποίο δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχείς.
Η αποδελτίωση της σχολικής καθημερινότητας αναδεικνύει την αδήριτη ανάγκη επαναπροσδιορισμού του παιδαγωγικού ρόλου της διδακτικής συνέπειας σε μαθησιακούς στόχους και της αξιολόγησης όλων με άρση της χρονιάς ασυλίας εκείνων που προτάσσουν τους ποσοτικούς δείκτες αμφισβητώντας εκ του πονηρού τις μονάδες μέτρησης της εκπαιδευτικής ποιότητας.
Η διδακτική πράξη είναι διαδικασία της οποίας τα οφέλη είναι ευθέως ανάλογα με την ποιότητα του δασκάλου και όταν η ατμόσφαιρα του σχολείου επιβάλλει στην τάξη την κουρασμένη διδασκαλία τότε η αίθουσα ανεξάρτητα από το πλήθος των παρόντων θα μείνει κατ’ ουσία άδεια χωρίς ενεργούς και συμμετέχοντες μαθητές.