Η αμίμητη ατάκα του βιοτέχνη της οδού Λιοσίων που δεκαετίες πριν διαλαλούσε τις χαμηλές τιμές των επίπλων του έχει μεγαλοπρεπώς κυριαρχήσει και στα φροντιστήρια . Μπορεί ο ΣΕΦΑ να εξέδωσε ενδεικτικό κατάλογο διδάκτρων ο οποίος στην Α’ Λυκείου αναφέρει ετήσια δίδακτρα άνω των τριών χιλιάδων ευρώ όμως πολλοί έχουν προσχωρήσει στην λογική του «ότι πάρεις 100», φαντάζομαι μηνιαίως . Αντιλαμβάνομαι την κοινωνική ευαισθησία των συναδέλφων για προσιτά δίδακτρα στους χαλεπούς καιρούς που διάγουμε όμως οι τιμές κάτω του κόστους ενισχύουν την ψευδή άποψη ότι τα φροντιστήρια διαθέτουν τεράστια περιθώρια κερδών . Επειδή όμως κέρδη δεν υπάρχουν η μόνη ερμηνεία τέτοιων προσφορών είναι ότι όσοι συνάδελφοι τις διαφημίζουν έχουν πιθανότατα εξασφαλίσει την δωρεάν αντιμισθία των συνεργατών τους στην βάση του κοινωνικού εθελοντισμού . Ο κανόνας που λέει ότι η ποιότητα των σπουδών είναι ανάλογη των διδάκτρων δεν έχει εξαιρέσεις και η «μαρκετίστικη» μέθοδος «του αφεντικού που τρελάθηκε» είναι καταστροφική για όλους και μάλλον δεν έχει ιστορικά δικαιώσει όσους την επέλεξαν.