Έγραψα πριν από το Δημοψήφισμα ότι το πραγματικό Δίλημμα στο συνειδητό και στο υποσυνείδητο του Πολίτη ήταν Ευρώ ή Δραχμή … Και ο Λαός απεφάνθη με συντριπτικό τρόπο … Υπό το Κράτος της Δραχμής , επομένως , οι εξελίξεις μοιάζουν περισσότερο από ποτέ αναπόφευκτες … Ποιος έχει άλλωστε την πολιτική δύναμη να εφαρμόσει μετά από πέντε χρόνια ανόητης λιτότητας , η οποία προστάτεψε το Κράτος και διέλυσε την Ιδιωτική Οικονομία , ένα ακόμα αμφίβολο πρόγραμμα ευρωπαϊκής δημοσιονομικής πειθαρχίας ; Το Κράτος μας είναι απείθαρχο , διεφθαρμένο , πελατειακό … Και η Κοινωνία μας , συνηθισμένη στο να αρνείται αυτονόητες μεταρρυθμίσεις προόδου , πορεύεται με Δικαιολογίες αντί Αποφάσεων … Η νέα Μεγάλη Ιδέα έχει ήδη σχηματοποιηθεί ως ένα ιδεολογικό υβρίδιο “αριστερής” εθνικής ανεξαρτησίας και ακροδεξιού αντιευρωπαϊσμού … Η χώρα διολισθαίνει προς το Εθνικό της Νόμισμα που έχει ωστόσο δύο όψεις … Και εκείνη της Καταστροφής όσων έχουν θησαυρίσει εντός και την όψη της Ευκαιρίας για εκείνους που διαφύλαξαν τα κεκτημένα εκτός … Για τους Φτωχούς δεν Υπάρχει Νόμισμα … Η Χώρα των Γραικών και των Ρωμιών , δεν Επιλέγει μόνο το Νόμισμά της αλλά πρωτίστως την Γεωγραφική της Θέση … Και αισθάνεται περισσότερο ασφαλής στην πολύβουη ατμόσφαιρα ενός Ασιατικού Παζαριού παρά στην Ευρώπη των φλεγματικών Κουτόφραγκων … Εμείς στο Πεζοδρόμιο της Πραγματικής Οικονομίας εκείνων που Παράγουν και Υπηρετούν το Αγαθό της Παιδείας θα προσαρμοσθούμε κατ΄ ανάγκη και φιλοτιμία … Εκτός των Τειχών … Παραμένω Αισιόδοξος … Η Ζωή τραβάει την Ανηφόρα …