Επί Προσωπικού

Στην χθεσινή συνεύρεση των Φροντιστών της Αθήνας ένας Συνάδελφος από τον Πειραιά , στην Παρθενική του Επαφή με τον Σύλλογο , θεώρησε σκόπιμο να μου επιτεθεί προσωπικά για τις πάγιες και διαχρονικές μου θέσεις αναφορικά με την Νομιμότητα … Ίσως να ανακάλυψε εαυτόν στις περιγραφόμενες δημόσιες καταγγελίες μου περί των εικονικών αποδείξεων και ωρομισθίων … Θρασύς και Ακάλεστος , καθώς δεν είναι καν εγγεγραμμένος κατά το τυπικόν , θεώρησε αναγκαίο να ζητήσει την Απολογία μου … Το γαρ πολύ της Κρίσεως γεννά Παραφροσύνη … Σε κάθε περίπτωση η παρουσία του ήταν θετική καθώς μετά από τρεις δεκαετίες επαγγελματικής αυτάρκειας και αυταρέσκειας κατάφερε να ανακαλύψει την αξία της Συλλογικότητας και την Διεύθυνσή της … Η συμμετοχή του στο Κοινό των Φροντιστών του εξασφαλίζει το Δικαίωμα της Κριτικής και της Επίθεσης αλλά και την υποχρέωση μιας ελάχιστης Συνδρομής στο Κοινό των Φροντιστών … Ελπίζω στην Εγγραφή του και στην Προσομοίωση και τον Σύλλογο γιατί η φιλαργυρία του είναι παροιμιώδης … Για να μην υποχρεώνεται υποκλέπτει τα θέματά της … Κατά τα άλλα ευκταία η Κριτική του … Του αφιερώνω μάλιστα την Προσευχή της Παρθένου με την εκπληκτική ερμηνεία της Μελίνας … Αναρωτιέμαι ωστόσο πως δεν θα κυριαρχήσει το Αθέμιτο αν ο καθένας τιμολογεί κατά το Δοκούν και κάτω του Νόμιμου Κόστους … Στα δικά μας δεν γνωρίζω την τύχη της τροπολογίας των Μηταφίδη και Δημαρά για την δίκαιη κατανομή του ΦΠΑ σε όλες τις μορφές της Ιδιωτικής Παιδείας …