Διάβασα με προσοχή το άρθρο σου . Πάνω στη διάσωση και διατήρηση της γλώσσας μας δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος Έλληνας Βλάχος που να έχει αντίρρηση . Η συντριπτική πλειονότητα των συμπατρωτών μας χαίρεται να μιλάει Βλάχικα , απολαμβάνει τη μάθησή τους ενδοοικογενειακά (ένα πλεονέκτημα ημών που πήραμε Βλάχες συζύγους) και με την πρώτη ευκαιρία δείχνει τις όποιες γνώσεις έχει αποκτήσει , είτε ευρίσκεται στα χωριά μας είτε και στις συναντήσεις μας στην καθημερινότητα της πόλης . Οι λεπτομέρειες πάνω στον εγγραμματισμό της γλώσσας , αν τα στοιχεία θα είναι Λατινικά ή Ελληνικά ή ακόμη και Σουαχίλι , είναι κάτι το οποίο πρέπει να το αποφασίσουν οι γλωσσολόγοι ερευνητές που τιμούν την Βλαχόφωνη Ρωμιοσύνη και όλοι εμείς , με πρώτη την ΠΟΠΣΒ , τη συνισταμένη των πολιτστικών μας φορέων , θα ακολουθήσουμε . Επομένως ούτε φοβικά σύνδρομα έχει κάποιος νοήμων συμπατριώτης μας αλλά ούτε και εξυπηρετούν τίποτε όλα αυτά .
Πάνω στο κομμάτι της ανάγνωσης του Ευαγγελίου θα ήθελα να σταθώ λίγο . Ξέρεις καλά ότι τόσο στις αρχές του αιώνα όσο και κατά την περίοδο της Κατοχής οι υπέρμαχοι της θεωρίας ότι είμαστε “Ρουμάνοι” συνέδεσαν την προπαγάνδα τους και με την προσπάθεια κατήχησης και λετουργικής στα Βλάχικα. Οι συμπατριώτες μας στη Σαμαρίνα αντέδρασαν και μάλιστα με έντονο τρόπο. Θέλησαν να λειτουργούνται στα Ελληνικά και το γεγονός αυτό το τόνισαν με κάθε τρόπο , προβάλλοντας έτσι ακόμη ένα ανάχωμα στην προπαγάνδα των Μαργαρίτηδων και λοιπών ντόπιων φίλων τους. Για εμάς λοιπόν που θεωρούμε ότι είμαστε σάρκα και αίμα του Ελληνισμού , που θεωρούμε ότι ποτέ δεν υπήρξαμε κάτι ξένο και αποσπασμένο από τον κορμό της Ελλάδας αυτά τα πράγματα θεωρούνται αξιωματικά δεδομένα . Έτσι κάθε προσπάθεια για κάτι το αντίθετο μας βρίσκει κατ’ αρχήν υποψιασμένους , μας κάνει να ψάχνουμε για κίνητρα , αιτίες και αιτιατά και τελικά μας βρίσκει απέναντι . Ο λόγος είναι ότι σήμερα αυτό που εμείς θεωρούμε Βλαχόφωνο Ελληνισμό δέχεται μια σειρά από επιθέσεις από κέντρα τα οποία είναι ξένα τόσο με τα στενά μας συμφέροντα σαν πληθυσμιακή ομάδα όσο και προς τα συμφέροντα της πατρίδας μας.
Θα γνωρίζεις φυσικά ότι το Κοινοβούλιο της χώρας στην οποία γεννήθηκες και σε φιλοξένησε μέχρι την εφηβεία σου ψήφισε νόμο με το οποίο μας αναγνωρίζει σαν “Ρουμάνους της διασποράς”. Μας ρώτησε αν το θέλουμε , αν το αποδεχόμαστε ; Φυσικά όχι . Βλέπεις η σημερινή Ρουμανία , παρ’όλες τις οικονομικές της δυσκολίες και την δύσκολη κατάσταση τρέφει ακόμη όνειρα για “αδερφούς πέραν του Δουνάβεως”.
Γνωρίζεις επίσης ότι πολλοί από τους εκεί ευρισκόμενους Βλάχους σήμερα υποστηρίζουν ότι δεν είναι “Ρουμάνοι”, όπως υποστήριζαν επί μερικές δεκαετίες , αλλά είναι “Μακεδοναρμάνοι” , μία διακριτή εθνική μειονότητα που πρέπει να αναγνωριστεί σε κάθε Βαλκανικό κράτος , με άλλα λόγια Milleti ahoriya . Φυσικά και αυτοί δεν μας ρώτησαν αν εμείς θέλουμε να είμαστε “μειονότητα”, αν θέλουμε από νοικοκυραίοι να βρεθούμε μουσαφιραίοι στον τόπο μας . Δεν μας ρώτησαν αν θέλουμε Βλαχοσχολαρχεία , κατήχηση και λειτουργική στα Βλάχικα , εισαγωγή της γλώσσας στην εκπαίδευση κτλ. Μιλούνε για εμάς αλλά …χωρίς εμάς.
Για αυτό λοιπόν αγαπητέ εξάδερφε Γιώργο όταν βλέπουμε διάφορες τέτοιες ενέργειες δεν καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια. Ψάχνουμε να βρούμε τί ακριβώς παίζεται και αν και εφ’ όσον διαπιστώσουμε “παιχνίδι” σε βάρος μας διαμαρτυρόμαστε (σε πρώτη φάση) εκεί που πρέπει. Μετά θα δούμε τί ακριβώς επιβάλλεται να κάνουμε και θα πράξουμε ανάλογα.
Επομένως λοιπόν η αντίδραση στο περιστατικό του Τυρνάβου ήταν αναμενόμενη . Όταν λοιπόν μάθουμε και τις λεπτομέρειες της όλης υπόθεσης – και θα τις μάθουμε , αυτό είναι πέραν από βέβαιο – θα δούμε αν ήταν κάποια αγαθή πρωτοβουλία ή αν ήταν μέρος ενός γενικότερου σχεδίου και από ποιούς . Τότε πάλι θα το ξανασυζητήσουμε , αν φυσικά υπάρχει διάθεση για ανταλλαγή απόψεων .
Να είσαι πάντα καλά και να χαίρεσαι όλα όσα ομορφαίνουν τη ζωή σου
Ο εξάδερφός σου
Μιχάλης Β. Μαντέλας
ΥΓ: Ρώτησα κάποτε, πολύ μικρός, τη γιαγιά μου την Πέπα , κόρη του κοινού μας προγόνου του οποίου εγώ και εσύ είμαστε δισέγγονα : “Γιαγιά τί είναι οι Γκρέκοι και τί είμαστε εμείς οι Βλάχοι;”. Η σοφή γιαγιά απάντησε: “Μίχα, Γκρέτσι σούντου Γκρέτσι σι νόϊ χιμ Αρμ’νιλι. Τουτς ντιαντούν χιμ Ελλάσλι”.
Έτσι μεγάλωσα , έχοντας αυτό στα αυτιά μου μέχρι σήμερα !
Σημείωση του Ιστολογίου
Με μεγάλη προσοχή διάβασα το άρθρο στην Ελευθερία και βέβαια την επιστολή σου Φίλτατε Εξάδερφε Μιχάλη . Όπως άλλωστε παρακολουθώ τις εξαίρετες μουσικές σου δεξιότητες και τα σχόλια σου στο fb ! Προφανώς και κάθε συζήτηση βελτιώνει την προσωπική μας φιλοσοφία και στάση . Χρήσιμο και Ευκταίο να μιλάμε ακόμα και για τα πιο δύσκολα … Κατά συνέπεια το μόνο που σου καταλογίζω είναι ότι μου υπενθύμισες ότι δεν έχω Γυναίκα Βλάχα … άσε που είναι και Αρβανίτισσα . Την γιαγία σου την Πέπα αυτήν την δυναμική και γλυκεία μορφή την έζησα για πολλά χρόνια στην ίδια γειτονιά … Με την σοφία που απέκτησε στις απερίγραπτες δοκιμασίες της ζωής , ήταν πάντα εξαιρετικά πνευματώδης , σκωπτική και προπάντων διπλωματική … Καλή Δύναμη Μίχα !