Η μαύρη αγορά των εκπαιδευτικών μας υπηρεσιών κυριολεκτικά οργιάζει. Η μισή της μισής απόδειξης έγινε καθεστώς. Τα εικονικά διψήφια ωρομίσθια υποκρύπτουν ανασφάλιστη κατά το ήμισυ του ποσού και των ωρών εργασία. Για δώρα και επιδόματα επί των πραγματικών ωρομισθίων ούτε συζήτηση. Το κόστος των εκπαιδευτικών μας υπηρεσιών είναι διαφορετικό για τον καθένα μας ανάλογα με τον βαθμό της νομιμοφροσύνης του. Δεν αναφέρομαι στα μαύρα ιδιαίτερα που είναι στο απυρόβλητο. Αναφέρομαι στις παθογένειες της φροντιστηριακής αγοράς στην οποία μερικοί πανηγυρίζουν την αφαίρεση του επίσημου μητρώου των μαθητών. Μέσα στη γενικευμένη ανομία αθέμιτων συναλλαγών κάτω από το τραπέζι, οι πολύμηνες καθυστερημένες μισθοδοσίες είναι καθεστώς. Οι γονείς που παίρνουν ως απόδειξη το μισό του μισού των καταβαλλομένων διδάκτρων εγείρουν «ηθικό» δικαίωμα και στην καθυστέρηση και την αμφισβήτηση των προφορικώς συμφωνηθέντων. Η συντεταγμένη μας έκφραση σε όλα τα επίπεδα παρακολουθεί την κρίση και το κλείσιμο πολλών μικρών φροντιστηρίων χωρίς θεσμική αντιπρόταση. Η αγορά λειτουργεί ανεξέλεγκτη χωρίς ελέγχους και μητρώα και συλλογικά είμαστε δέσμιοι μιας λαϊκίστικης μειοψηφίας που τάσσεται τάχα υπέρ «των μικρών». Οι νουνεχείς σιωπούν γιατί σε κάθε επίκληση περί της νομιμότητας απομονώνονται ως εσωτερικοί εχθροί. Με αφορμή την επικείμενη σύνοδο των θεσμικών μας οργάνων το πρώτο θέμα συζήτησης θα έπρεπε να ήταν η παρούσα κρίση, η υπερφορολόγηση και η έλλειψη των ελέγχων που επιφέρουν δίδακτρα και προσφορές κάτω του νόμιμου κόστους. Αυτή είναι η συζήτηση που πρέπει να ανοίξει στην επικείμενη προεκλογική περίοδο γιατί τον κλάδο δεν τον ενδιαφέρει ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος και πως θα μοιραστούν οι τιμητικές θέσεις αλλά μια πρόταση διεξόδου από την κρίση και νόμιμης επιβίωσης των μονάδων μας. Το κίνημα της νομιμότητας που υπαινίσσομαι δεν σχετίζεται ούτε με ψηφοδέλτια ούτε με σταυρούς ούτε με αντιπαροχές. Την αγωνία μου καταθέτω καθώς μάλιστα διαισθάνομαι την απομόνωση ικανών και άξιων που εμμένουν στο τρίπτυχο της νομιμότητας, της ποιότητας, του συνεργατισμού. Ο κλάδος έχει άξιους εκπροσώπους, αξίζει όμως πρωτίστως την αυτοπροστασία του από την θεσμική αναρχία μιας αγοράς στην οποία μερικοί κλείνουν πονηρά το μάτι.