Το παραδοσιακό ως προς την τελετουργία και τα τραγούδια του πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής στον τόπο των προγόνων μας στην Βωβούσα το χάσαμε για μια ακόμα χρονιά … Ανανεώσαμε απλά την υπόσχεση στον εαυτό μας ότι του χρόνου θα είμαστε οπωσδήποτε εκεί , στην Baiasa της γιαγιάς , που την θυμάμαι να βουρκώνει όταν μας μιλούσε στο Βουκουρέστι των παιδικών μας χρόνων για την μεγάλη γιορτή … La St Viniri αποκαλούσε το πανηγύρι στα βλάχικα την μόνη γλώσσα που γνώριζε … Ποιο αποτύπωμα στην παιδική μου μνήμη είναι ακόμα ανάγλυφο στον χρόνο ; Νότες ιερότητας μιας παράδοσης που ταξιδεύει στον χρόνο οι φωτογραφίες και τα video που ευτυχώς υπάρχουν στον παγκόσμιο ιστό … Η γλώσσα μας δεν θα χαθεί και οι μουσικές μας δεν θα πάψουν να ακούγονται … Τα Άγια Χώματα των ιερών μας τόπων και των μικρών πατρίδων της καταγωγής των ανθρώπων συγκινούν και … πουλάνε . Στην πατρίδα του Marketing μερικοί δαιμόνιοι επιχειρηματίες εισάγουν και εμπορεύονται χώμα από την Ιρλανδία και την Παλαιστίνη σε πλαστικά σακουλάκια των 40 γραμμαρίων … Πάντα οι Άγιοι Τόποι των Ανθρώπινων Θρησκειών ανακαλύπτουν αγοραστικό κοινό με την διέγερση των αισθήσεων που προκαλούν … Κάπως έτσι οι μακρινοί μου πρόγονοι εξαγόρασαν την ιερότητα του ονόματος Χατζής με μια επίσημη περγαμηνή επίσκεψης στους Αγίους Τόπους την οποία πολλοί από κακοήθεια προφανώς αμφισβήτησαν … Πλάι στο «ιερό» προσωνύμιο Χατζής υπήρχε , προς αναγνώριση των πολλών «Χατζήδων» που ενέσκηψαν και το προηγούμενο επώνυμο Τέγος , με την απαραίτητη διάζευξη … Μέχρι τη μέρα που ένας ληξίαρχος τα συνένωσε και μετέτρεψε επιπροσθέτως το «ο» σε «α» … Το σίγμα στο τέλος ενοχλούσε την μητέρα μου γιατί δεν αναδείκνυε αρκούντως την βλάχικη καταγωγή μας … Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι από το δικό μας γεφύρι στον Αώο … Ένα ποτάμι που απειλείται …