Κάθε φορά που η συντεταγμένη έκφραση των Ελλήνων Φροντιστών διοργανώνει ή συμμετέχει σε ένα Παγκόσμιο Συνέδριο των Δασκάλων που διδάσκουν στα ανά την Υφήλιο Φροντιστήρια νοιώθω μια ακραία εκδικητική, ποδοσφαιρικού χαρακτήρα, ηδονή για τους δύσμοιρους και τους αδαείς όλων των αποχρώσεων οι οποίοι χωρίς ιδιαίτερες Σκέψεις και Επισκέψεις αποφάσισαν ότι το Φροντιστήριο είναι μια εγχώρια εκπαιδευτική ανωμαλία . Τους θυμάμαι όλους με τα μικρά τους ονόματα “πολιτικούς”, πολιτευτές, δημοσιολόγους και δημοσιογράφους και με το πάθος της προσωπικής μου ενασχόλησης με την Ανατροπή ενός ακόμα Ελληνικού Μύθου θα επιθυμούσα την προσαγωγή τους στα Συνέδρια μας. Οι εκπαιδευτικές ανάγκες και τα ανοιχτά σύνορα στην παγκόσμια παιδεία επιβάλλουν την άμιλλα της γνώσης και περιορίζουν το μονοπώλιο της κρατικής και ομοιόμορφης αμάθειας.Τα κοινωνικά συστήματα αυτορρυθμίζονται και αυτοαξιολογούνται ιδίως όταν οι κρατούντες επιβάλλουν κανόνες διάκρισης των αρίστων και παρέχουν ίσες ευκαιρίες για όλους αναγνωρίζοντας την δημιουργική συμβολή της ιδιωτικής συνιστώσας στην Παιδεία.