Year: 2012

Πραγματικά προβληματίστηκα αν έπρεπε να πάρω θέση δημόσια (γιατί ιδιωτικά τοποθετήθηκα αμέσως).
Ο προβληματισμός μου βασίστηκε στα ακόλουθα θέματα:
1ον αν η παρέμβαση μου θα βοηθήσει το σκοπό της ENESCO.
2ον αν έχω το δικαίωμα να αναμιχθώ στα εσωτερικά άλλης ομοσπονδίας.
Μετά από σοβαρή σκέψη, και μετά από τις συζητήσεις που έκανα στην Αθήνα με τους φίλους μου Γιάννη Βαφειαδάκη και Γιώργο Χατζητέγα, στην παρουσία του αντιπροέδρου του ΣΙΦΚ του Γιώργου Γαβριήλ, νοιώθω ότι:
Η παρέμβαση μου επιβάλλεται για τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της Πανευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας. Τυγχάνει να είμαι το άτομο που μαζί με το Γιώργο Χατζητέγα προσπαθήσαμε (η προσπάθεια η δική μου φυσικά δεν μπορεί να συγκριθεί με το τεράστιο έργο που επιτέλεσε ο Γιώργος) για να είμαστε σήμερα ένα βήμα από την υπογραφή του καταστατικού. Τυγχάνει επίσης να είμαι το άτομο που μετά από παράκληση του Γιάννη Βαφειαδάκη (στη Βιέννη) άσκησα πιέσεις στη Γερμανική πλευρά για αλλαγή του αριθμού αντιπροσώπων κάθε χώρας από ενα (όπως παρουσιάστηκε το προσχέδιο στη Βιέννη) σε δύο.
Και φτάσαμε σήμερα, να επιλέγουμε αντιπροσώπους για το συνέδριο της Κωνσταντινούπολης. Και αντι να έχουμε σαν στόχο την όσο το δυνατό καλύτερη στελέχωση των αντιπροσωπιών μας, με άτομα που κατέχουν όλο το παρασκήνιο των διαβουλεύσεων που έγιναν μέχρι τώρα, να αποκλείεται ο άνθρωπος που οραματίστηκε την ENESCO. Έμαθα ότι έγιναν εκλογές. Και ότι σε αυτές τις εκλογές πάρθηκε δημοκρατικά η απόφαση ότι ο Γιώργος Χατζητέγας δεν πρέπει να είναι αντιπρόσωπος.
Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι οι δύο φίλοι που εκλέγηκαν, ο Γιάννης Βαφειαδάκης και ο Κώστας Αμπατσίδης, είναι ικανότατοι. Το θέμα όμως δεν είναι η ικανότητα αυτών που εκλέγησαν. Κυρίως είναι η απουσία του ανθρώπου που κατάφερε να κανει πραγματικότητα αυτό που ετοιμαζόμαστε να υπογράψουμε τον άλλο μήνα.
Και κυρίως, είναι η προσπάθεια που καταβάλλεται για να δικαιολογηθεί η απόφαση για αποκλεισμό του Γιώργου. Ότι δήθεν ετοιμάζει συνεργασίες για κάθοδο άλλων ξένων αλυσίδων στην Ελλάδα. Κάπου χάσαμε το μέτρο νομίζω.
Στην εκδήλωση της Κυριακής, το κύριο μήνυμα που έβγαινε από το προεδρείο, παρουσιάζοντας τις κοπέλλες της Εθνικής Ομάδας, ήταν ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της. Μα, φίλοι μου, ποιά Ελλάδα τρώει τα παιδιά της; Η Ελλάδα είναι οι άνθρωποι της, Ελλάδα είστε εσείς που παίρνετε αποφάσεις, Ελλάδα είστε εσείς που ηγείστε, Ελλάδα είναι τα μέλη των συλλόγων. Ελλάδα είμαστε και εμείς έστω και άν φαίνεται στα χαρτιά ότι έχουμε άλλη υπηκοότητα.
Ακόμα υπάρχει χρόνος για διόρθωση του λάθους (γιατί θέλω να πιστεύω ότι για λάθος πρόκειται). Ο Γιώργος, και τον ξέρω καλά, δεν πρόκειτε να σταματήσει την προσπάθεια για τη δημιουργία της ENESCO, είτε μέσα από το συμβούλιο της είτε βοηθώντας από έξω. Το θέμα όμως δεν είναι οι προθέσεις του Γιώργου Χατζητέγα, που είναι ολοκάθαρες, αλλά οι προθέσεις αυτών που θα συμμετέχουν αν ο Γιώργος Χατζητέγας μείνει έξω.
Και για να μην αφήσω έξω και τις δικές μου προθέσεις, πρέπει να τις γνωρίζετε. Δεν θεωρώ ηθικό να συμμετέχω στο Διοικητικό Συμβούλιο της ENESCO όταν θα απουσιάζει ο άνθρωπος που είχε την έμπνευση για την ENESCO. Φυσικά θα βοηθήσω και εγώ από έξω την προσπάθεια. Οι συνάδελφοι μου εδώ στην Κύπρο πληροφορήθηκαν από σήμερα τις δικές μου προθέσεις. Προσπαθούν να με μεταπείσουν. Τους ευχαριστώ, αλλά δεν είναι δυνατόν να αλλάξω τις αρχές μου.
Συνάδελφοι, η προσωπικότητα κάποιου δεν δημιουργείται από τις θέσεις και τα αξιώματα στα οποία κατάφεραι να αναρρυχηθεί. Δημιουργείται μέσα από την πάλη του για τα συμφέροντα του κλάδου του, μέσα από τις προσπάθειες του για προστασία των πιστεύω του. Και ο Γιώργος Χατζητέγας έχει δημιουργήσει την δική του ισχυρή προσωπικότητα βαδίζοντας παντα με γνώμονα αυτό που τον χαρακτηρίζει. ΤΟ ΗΘΟΣ.
Ευχαριστώ
Μάριος Χαραλάμπους
Επίτιμος πρόεδρος του ΣΙΦΚ (με ευχαρίστηση δέκτηκα τον τίτλο από τους συναδέλφους μου, και προσπαθώ πάντα να μήν προδώσω την τιμή που μου έκαναν)

Θλίβομαι που είμαι μέλος αυτού του ΔΣ και παραιτούμαι από μέλος του ΔΣ . Η στοιχειώδης αναγνώριση της προσφοράς ενός ανθρώπου ,του Γιώργου του Χατζητέγα σαν ελάχιστη τιμή για την προσφορά του στον κλάδο τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο φαίνεται δεν είναι αυτονόητη για πολλούς συναδέλφους μου.
Η ΟΕΦΕ αποφάσισε να έχει εκπροσώπους στην ENESCO τους συναδέλφους Κ.Αμπατζίδη-Γ.Βαφειαδάκη όπως μαθαίνουμε ,για μια ακόμη φορά ,όχι από τον ιστότοπο μας αλλά από οπουδήποτε αλλού.
Συνειδητά εδώ και πολύ καιρό απέχω από τα δρώμενα του κλάδου γιατί δεν θέλω να δηλητηριάζομαι από όλα όσα ,σοφά προβλέψαμε τον Ιούνιο του 2010 σαν «ομάδα παρέμβασης», η οποία ήταν μια συμμαχία κάποιων συναδέλφων που ήθελαν να αναδείξουν ότι κάθε φορά που θα ψηφίζουμε όνομα και όχι σχέδιο δράσης σε όλους τους τομείς αυτό θα είναι το αποτέλεσμα .
Μηδενική ενημέρωση, μειωμένα η ανύπαρκτα αντανακλαστικά, ενέργειες για τη βιτρίνα που καλλιεργούν προσωπικά προφίλ.
Λυπάμαι επίσης γιατί οι αντιπρόσωποι μας δεν είχαν το ανάστημα να ανατρέψουν αυτή την απόφαση για την οποία περιμένω να ενημερωθώ επίσημα από την ομοσπονδία μου με κάθε λεπτομέρεια.
Ευχαριστώ πολύ όλους τους συναδέλφους για την εμπιστοσύνη και τη στήριξη τους όλα αυτά τα χρόνια που συμμετέχω στα κοινά του κλάδου.
Θέλω να ευχαριστήσω επίσης ιδιαίτερα τον Γιώργο για την «αύρα του» και την έμπνευση του που υπήρξε οδηγός για τη συμμετοχή μου στα ομοσπονδιακά δρώμενα, αν και πολλές φορές έχουμε διαφωνήσει και εξακολουθούμε αλλά πάντα κέρδιζα και κερδίζω μέσα από τις αντίθετες απόψεις μας.
Φυσικά ευχαριστώ τον Μιχάλη Αμοιραδάκη γιατί είναι άνθρωπος με όραμα ,πηγή ιδεών, απίστευτο λόγο ,τεράστια συνθετική ικανότητα , μεγάλος εργάτης, ένας επαγγελματίας Φροντιστής μα πάνω από όλα ενός σπουδαίος φίλος και άνθρωπος.
Τελευταίους άφησα τη Στέλλα Αλιγιζάκη και τα μέλη της ομάδας παρέμβασης .
Ευχαριστώ τη Στέλλα για την εμπιστοσύνη της, την επιμονή της ,τον λόγο της και την πίστη στην προσπάθεια μας να δείξουμε και να δώσουμε στον κλάδο προβληματισμό και λύσεις για το πώς θέλουμε να είναι η ομοσπονδία μας .Την ευχαριστώ επίσης για το πνεύμα συνεργασίας και της ομαδικότητας που αναπτύξαμε και εμπεδώσαμε αρχικά με τους συλλόγους μας αλλά και σε όλη τη μετέπειτα συνεργασία μας.
Τα μέλη της ομάδας παρέμβασης ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη τους στο όραμα μας για την ομοσπονδία που επιθυμούμε όλοι μας και ελπίζω να υπάρχουν η να υπάρξουν άλλοι συνάδελφοι με μεγαλύτερη υπομονή ίσως και επιμονή από εμάς που θα ωθήσουν τα πράγματα και τον κλάδο σε καλύτερες μέρες.
Μιχάλης Γράβας
Υγ.
Αναγκάζομαι να επικοινωνήσω με αυτόν τον τρόπο μαζί σας γιατί η Ομοσπονδία μας κατάργησε από τον κόμβο μας το ελεύθερο βήμα και ούτε υλοποίησε ποτέ το αίτημα μας για ελεύθερο βήμα σε κλειστή περιοχή μελών. ίσως γιατί πρέπει να φιλτράρονται οι αρεστές απόψεις και να φιμώνονται οι ελεύθερες φωνές.
Λυπάμαι επίσης που απουσίαζα από τη χθεσινή συνέλευση και λογω εκδηλώσεων του συλλόγου μας, που αναβλήθηκαν λόγω καιρού, και έτσι δεν είχα την δυνατότητα να διατυπώσω την άποψη μου μέσα στη συνέλευση μας.

“Η απάντηση είναι απλή. Εξαιρετικά δυσάρεστη, αλλά απλή. Τώρα που τα δύσκολα και τα μοναχικά πέρασαν, τώρα που τις ατέλειωτες κουραστικές εργατοώρες τις διαδέχονται οι προβεβλημένες και αναπαυτικές καρέκλες των τιτλούχων, τώρα είναι η ώρα των “πεφωτισμένων”…” Ο Μιχάλης με υπερασπίζεται στο ιστολόγιο του γιατί με αγαπά, απαριθμώντας σκληρές αλήθειες . Η δική μου ενδοτική θέση στις αδυναμίες όλων και πρωτίστως στη συλλογική βλακεία την οποία συναθροίζουν κατά τα φαινόμενα χαρισματικά άτομα είναι δεδομένη όχι από ιδεολογία αλλά από εγκεφαλική πάθηση. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που μερικοί ηλιθίως και σκοπίμως διαδίδουν με θρασύτητα και αφέλεια ότι η αλυσίδα στην οποία μετέχω είναι προπομπός τούρκικου φροντιστηριακού κολοσσού ! Είπαμε ότι είμαστε διεθνιστές και ενδοτικοί σύντροφοι όμως διαβάστε προσεκτικά το σαιξπηρικό απόφθεγμα στο κείμενο του Μιχάλη. Την ώρα που γράφω αυτές τις αράδες , βρίσκω την παραίτηση του Κοζανίτη Μιχάλη , το μήνυμα του Σταύρου και την επιστολή του Ανδρέα και αναρωτιέμαι γιατί αντί να δίνουμε λύσεις λογικής δημιουργούμε προβλήματα και κρίσεις που καταλύουν την συναδελφική αλληλεγγύη ; Οι πολυθεσίτες προστάτες της συνδικαλιστικής σκέψης ας αναλογισθούν τις ευθύνες τους και ας επιβάλουν αποφάσεις ηρεμίας σύνθεσης και συνέχειας αξιοποιώντας δημιουργικά την κριτική η οποία τους ασκείται .

Το Δ.Σ. της Ο.Ε.Φ.Ε. στη χθεσινή του συνεδρίαση στην Αθήνα επικύρωσε το καταστατικό της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας των Φροντιστών και εξέλεξε ως μέλη της Διοίκησης της ENESCO τον Κωνσταντίνο Αμπατζίδη και τον Γιάννη Βαφειαδάκη . Η δική μου αυτονόητη υποψηφιότητα απερρίφθη … μετ΄ επαίνων . Η σκοπιμότητα κατίσχυσε της προσφοράς , με κορώνες αντεκδίκησης , καθώς η παρουσία μου σε καίριες θέσεις εκλαμβάνεται από την σιωπηλή πλειοψηφία ως απειλή διαρχίας ! Τα ανθρωπίνως κατανοητά φοβικά αντανακλαστικά της ηγετικής ομάδας έχουν την συνεπικουρία μερικών , ελάχιστων αλλά ικανών , που ενοχλούνται από τις επαγγελματικές μου θέσεις και αναζητήσεις . Αυτό όμως δεν συνιστά νομιμοποίηση μιας ηθικά απαράδεκτης απόφασης που κρύφθηκε πίσω από διαδικασίες και διαλλείματα. Σέβομαι τις αποφάσεις όταν εκφέρουν δημόσια την τεκμηρίωση τους και δηλώνω παρών μακριά από τα συναλλακτικά ήθη που καλά κρατούν. Εύχομαι επιτυχία στους εκλεγέντες και αναγνωρίζω ότι η τιμητική τους συμμετοχή στην ENESCO αθροίζεται στα προεδρικά , αντιπροεδρικά , γραμματειακά και επιμελητηριακά τους καθήκοντα . Υπό αυτήν την έννοια θα είμαι αρωγός στα δύσκολα . Είμαι ευτυχής που φθάσαμε ως εδώ και ομολογώ ότι δεν αισθάνομαι καμιά πικρία για προβλέψιμες συμπεριφορές. Μόνο μια μικρή δυσκολία να εξηγήσω στους ξένους «την συνδικαλιστική κουλτούρα της χώρας μου» και μια τεράστια στεναχώρια για την ήττα στην Λειβαδιά !