Year: 2012

Το «Ιστολόγιο ενός Φροντιστή» σίγησε τις τελευταίες ημέρες για να δώσει τόπο … στον πανδαμάτορα χρόνο. Η επιστολή του Μάριου των Κυπρίων είχε τεράστια και κατευναστική απήχηση γιατί ήταν υπεράνω των εγχώριων διενέξεων που τίποτα δεν προσφέρουν αυτές τις κρίσιμες μέρες για τον τόπο και τον κλάδο που δοκιμάζεται. Το προηγούμενο ρεπορτάζ που αναρτήσαμε για τα ιδιωτικά σχολεία στέλνει μηνύματα και δεν επιτρέπει επ’ ουδενί το προσωπικό να προηγείται του συλλογικού. Ο Μιχάλης από το προσωπικό του ιστολόγιο διατυπώνει σήμερα απορίες και προτάσεις για τη νηφάλια υπέρβαση μιας απόφασης που αγνόησε την δημοκρατία των συναισθημάτων. Διάβασα με προσοχή τις θέσεις των Ροδίων , την επιστολή της Στέλλας που με άγγιξε όταν μίλησε για το «ψυχοσωματικό κόστος της μοναχικής άποψης» και τα μηνύματα ,με απαίτηση δημοσίευσης ,του Βαγγέλη, της Τζόγιας, του Λευτέρη . Άκουσα την αγωνία πολλών συναδέλφων από κάθε γωνιά της χώρας με τους οποίους καθημερινά πληκτρολογούμε τις ίδιες διευθύνσεις. Μελέτησα με ενδιαφέρον και τη θεσμικά λειτουργική παρέμβαση του ιστορικού Συνδέσμου της Βόρειας Ελλάδας. Από την μία οι αληθινές δημιουργίες προσπερνούν τους αναλώσιμους πρωτεργάτες και ενίοτε τους θυσιάζουν, δικαίως ή αδίκως , στο βωμό μιας δυναμικής συνέχειας. Από την άλλη στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και η ζωή συνθέτει στο φως της μέρας . Στην Πόλη θα είμαστε Πολλοί και η ENES θα ανήκει σε Όλους στους Φροντιστές του Κόσμου !

ΥΓ. Συγγνώμη σύντροφε Βαγγέλη για την λογοκρισία που δεν άξιζες ως κύριος συντάκτης των «Φροντιστηριακών Δρώμενων», της δεύτερης περιόδου, που πάντα θυμάμαι με νοσταλγία και εύλογη απορία για τις αντοχές της εποχής…

Τουλάχιστον τρία μεγάλα ιδιωτικά σχολεία στην περιοχή της Αττικής (το ένα τεράστιο συγκρότημα κτιρίων) απειλούνται την επόμενη σχολική χρονιά με κλείσιμο. Η εξίσωση αυτή τη φορά είναι αντίστροφη από εκείνη της δεκαετίας του ’80. Η υπερβολική έκθεση σε πολυτελείς παροχές και τα μεγάλα οικοδομικά συγκροτήματα δημιούργησαν ένα οικονομικό άνοιγμα που πλέον δεν καλύπτεται. Μειώσεις στον μαθητικό πληθυσμό που ξεκινούν από 5% και μπορεί να φτάνουν το 40% καταγράφονται εφέτος σε ιδιωτικά σχολεία της Αττικής. (Ρεπορτάζ της Μάρνυ Παπαματθαίου στο “Βήμα”)

Ανακατατάξεις θα γίνουν στο μηχανογραφικό δελτίο, το οποίο θα κληθούν να συμπληρώσουν οι περίπου 115.000 φετινοί υποψήφιοι για τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Οι υποψήφιοι θα έχουν να επιλέξουν τμήματα τα οποία θα συμπεριληφθούν εκ νέου στο μηχανογραφικό, κάτι που θα προσθέσει και νέες θέσεις εισακτέων. Ομως, ο τελικός αριθμός εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα είναι μειωμένος σε σχέση με πέρυσι, καθώς θα κοπούν θέσεις από τμήματα χαμηλής ζήτησης, αλλά και οι θέσεις (το 10%) που δίνονταν σε αποφοίτους παλαιότερων ετών.(δείτε το ρεπορτάζ της “Καθημερινής”)

Δεύτερο κρίσιμο ζήτημα είναι το αδιάβλητο των όποιων εξετάσεων. Είτε το νέο σύστημα αναθέσει στους καθηγητές του λυκείου τη διεξαγωγή των σχετικών διαγωνισμών, είτε το αναθέσει στους καθηγητές του πανεπιστημιακού τμήματος, είτε το αναλάβει ανεξάρτητη Αρχή, πρέπει σε κάθε περίπτωση να θωρακιστεί έτσι ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή υποψία ή αμφιβολία (ιδίως σ’ έναν λαό που δεν εμπιστεύεται τίποτα και κανέναν) ότι μπορεί να υπάρξουν «διαρροές». Ας μην ξεχνάμε ότι σ’ αυτήν τη χώρα ο νεποτισμός, η ευνοιοκρατία και τα πελατειακά δίκτυα εξυπηρέτησης καλά κρατούν. (άρθρο του Γιάννη Πανούση στον “Κόσμο του Επενδυτή”)

“…και ένα (διαχρονικής αξίας) σχόλιο: Ο θεσμός των φροντιστηρίων δεν είναι παρεπόμενο του συστήματος πρόσβασης – είναι αποκλειστικά συνέπεια του «κλειστού αριθμού» των θέσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, και του ανταγωνισμού τον οποίον αυτός προκαλεί. Είναι επίσης σε άμεση συνάφεια με το οικονομικό σύστημα της χώρας, καθώς και με τις κοινωνικές αξιολογικές προσδοκίες για τις σπουδές και τις σταδιοδρομίες των νέων… Εξάλλου, το φαινόμενο δεν είναι -όπως επικρατεί η αντίληψη- αποκλειστικά ελληνικό: 80 σελίδες καλύπτει μια σχετική έκθεση που συντάχτηκε για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με αναφορά σε όλες σχεδόν τις χώρες της ΕΕ (με εξαίρεση τις σκανδιναβικές) – και είναι πολύ ενδιαφέρουσα και διδακτική.” Τάδε έφη Αλέξης Δημαράς ! Διαφωνούμε ως προς τον “κλειστό” λόγο αλλά είμαστε ευτυχείς που η προκατάληψη διασπάται !