Η προσεκτική ανάγνωση του νέου νόμου αναφορικά με όλο το φάσμα της ιδιωτικής εκπαίδευσης αποκαλύπτει αθέατες πτυχές της νέας πραγματικότητας όπως αυτή κωδικοποιήθηκε στις εκατοντάδες σελίδες του τρίτου μνημονίου. Το νέο θεσμικό περιβάλλον επηρεάζει όλες τις μορφές της ιδιωτικής παιδείας και διανοίγει νέες εκπαιδευτικές προοπτικές σε όσους επιθυμούν να ασχοληθούν με εχέγγυα σοβαρότητας. Οι διατάξεις που αφορούν τον χώρο της κολλεγιακής τριτοβάθμιας επιφέρουν σημαντικές αναταράξεις καθώς η πράξη νομοθετικού περιεχομένου επιτρέπει την αναγνώριση προπτυχιακών και μεταπτυχιακών τίτλων και το κυριότερο επαγγελματικών δικαιωμάτων. Οι μεγάλες ανατροπές θα διαφανούν τα επόμενα χρόνια καθώς εκτός της δικαιόχρησης ως μεθόδου συνεργασίας με ξένα πανεπιστήμια τα ελληνικά κολλέγια θα απολαμβάνουν και την δυνατότητα της πιστοποίησής τους από διεθνείς οργανισμούς. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι βρισκόμαστε ένα ελάχιστο βήμα πριν από την παράκαμψη των συνταγματικών επιταγών του παρελθόντος. Η παιδεία εξακολουθεί να αποτελεί βασική αποστολή του κράτους για την ηθική, πνευματική και φυσική αγωγή των πολιτών του αυτό όμως σε καμία περίπτωση δε σημαίνει πλέον ότι το ίδιο το κράτος θα είναι ο αποκλειστικός παραγωγός των εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Το τρίτο μνημόνιο επεφύλασσε για πολλούς κλάδους της ιδιωτικής εκπαίδευσης σημαντικές ανατροπές και ταυτόχρονα καλλιέργησε προσδοκίες για μια καλύτερη τοποθέτηση όλων στη νέα ανοικτή εκπαιδευτική αγορά. Τα ιδιωτικά σχολεία επί παραδείγματι θα προσπαθήσουν να διευρύνουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες και θα κινηθούν ανάλογα με το μέγεθος, τις προδιαγραφές και τις φιλοδοξίες τους. Πολλά σχολεία θα διεκδικήσουν την παράλληλη λειτουργία πανεπιστημιακών τμημάτων ενώ όλα τα υπόλοιπα θα χρησιμοποιήσουν την απογευματινή ζώνη για τη λειτουργία κέντρων δια βίου μάθησης, κέντρων ξένων γλωσσών και φροντιστηρίων εισαγωγικών εξετάσεων. Ο χώρος της μεταδευτεροβάθμιας κατάρτισης ομογενοποιείται καθώς όλοι οι επιμέρους κλάδοι του θα έχουν πλέον πρόσβαση σε προγράμματα δια βίου μάθησης και χρηματοδοτούμενης με κοινοτικά κονδύλια επανακατάρτισης τα οποία αναμένουν ως «μάνα εξ ουρανού». Στο χώρο της φροντιστηριακής και της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης υπάρχει η αγωνία της επανέκδοσης δέκα και πλέον χιλιάδων αδειών με αυστηρότερες κτηριακές προδιαγραφές. Η τεράστια πάντως παραοικονομία του χώρου της υποστηρικτικής εκπαίδευσης μάλλον θα γιγαντωθεί καθώς η επαγγελματική αυστηρότητα του νέου νομοθετικού πλαισίου θα ωθήσει πολλές μορφές μικρών φροντιστηρίων και κέντρων ξένων γλωσσών σε οικοδιδασκαλεία αυτοαπασχολούμενων καθηγητών χωρίς άδειες αναγγελίες και λειτουργικές υποχρεώσεις. Η ιδιωτική εκπαίδευση θα αποκτήσει ένα πιο ανοικτό και ευέλικτο πλαίσιο λειτουργίας δε θα απαλλαγεί όμως από την εκτεταμένη παραοικονομία όσο οι ιδιωτικές δαπάνες για την εκπαίδευση θα αποτελούν ένα φορολογικό τεκμήριο τιμωρίας του πολίτη. Οι πολίτες πληρώνουν ανεξαιρέτως την κρατική παιδεία η οποία έχει διολισθήσει στο έσχατο όριο της εξαθλίωσης κι όταν αποφασίζουν να δώσουν περισσότερες ευκαιρίες στα παιδιά τους πληρώνουν και δίδακτρα και βιβλία και τεκμήρια. Το μνημόνιο αναβαθμίζει το πλαίσιο λειτουργίας της ιδιωτικής εκπαίδευσης, νομιμοποιεί εκπαιδευτικά τα αμφισβητούμενα άλλοτε φροντιστήρια δεν περιορίζει όμως την ταξική αναμέτρηση φτωχών και πλουσίων στην παιδεία.