“Η συνταγή της προσωπικής επίθεσης και μάλιστα ανωνύμως δεν είναι αποτελεσματική ως προς τον φόβο που επιθυμεί να προκαλέσει . Εργάζομαι νομίμως , αξιολογούμαι καθημερινά , σέβομαι τους γονείς που με επιλέγουν και αποδίδω μερισματικά την αντιπαροχή της συνεργασίας σε όσους μοχθούν μαζί μου . Τολμώ και γράφω επωνύμως την άποψή μου με επιχειρήματα δεν αποδίδω προθέσεις ούτε στέλνω απειλητικούς λογαρισμούς με το ταχυδρομείο του νεοφασισμού .” Το άρθρο “Quo Vadis Graecia ?” στην Αιχμή προκάλεσε μια αγνώστου γένους ανώνυμη προσωπική επίθεση για την οποία έγραψα την παραπάνω απάντηση πρωί πρωί της Κυριακής λίγο πριν ξεκινήσω την διόρθωση των διαγωνισμάτων της προηγούμενης . “Τι θέλεις και ανακατεύεσαι ;” μου έλεγε πάντα η θεία μου η Κωστάντω που με μεγάλωσε με την προτροπή “να μην μιλάω …” πόσω μάλλον να γράφω . Τέλος πάντων μάθαμε να μιλάμε και να γράφουμε , ήρθε όμως η ώρα στην δημοκρατία του διαδικτύου να καθιερωθεί η ενυπόγραφη ταυτοποίηση των απόψεων για να μην μπορούν οι θρασείς , ανώνυμοι , φοβισμένοι και ονειρογνώστες “πολιτοφύλακες” να απειλούν όσους επιχειρούν να διατυπώσουν επωνύμως την δική τους αλήθεια .