Το 2001 το Μεταίχμιο μετέφρασε ένα σπουδαίο βιβλίο με τον συμβουλευτικό τίτλο : “500 tips for Teachers” . Στην καλοκαιρινή μελέτη του 2002 “κοκκίνισα” το βιβλίο με την μανία που με διακρίνει όταν ανακαλύπτω χρήσιμες οδηγίες για Φροντιστές Εφήβων. Έκτοτε κάθε καλοκαίρι το αγαπημένο μου βιβλιαράκι , με όλα τα χρώματα της stabilo εμπλουτισμένο , με συντροφεύει μαζί με άλλα πονήματα επαγγελματικής διαστροφής που επιχειρούν να μας δώσουν ερεθίσματα προσωπικής αυτοβελτίωσης … Με τον ενθουσιασμό που με κυριεύει στην πρώτη φθινοπωρινή συνάντηση του 2002 μοίρασα αντίτυπα του βιβλίου σε μία ομάδα καθηγητών του φροντιστηρίου. Μία καλή , ικανή και παθιασμένη συνάδελφος το ξεφύλλισε για δευτερόλεπτα και χωρίς κανένα ενδοιασμό διδασκαλικής μετριοφροσύνης απεφάνθη χαμηλόφωνα ότι περιέχει τετριμένες και χιλιοειπωμένες προτροπές… Πολλών το παντού είναι αλλονών το πουθενά … Η απόπειρα της επιμόρφωσης ήταν πάντα ένα ταμπού στην εκπαίδευση . Όταν αδαής κάποτε τόλμησα να προτείνω σεμινάρια επιμόρφωσης των Φροντιστών στο διδακτικό τους αντικείμενο μερικοί το θεώρησαν προσβλητικό για τα ιερά τέρατα της εκπαίδευσης … Συμπτωματικά όσοι αυτόφωτοι χλευάζουν την επιμόρφωση φοβούνται και την αξιολόγηση . Γιατί όμως μοίρασα αντίτυπα ενώ κατά βάθος ήθελα κάθε μέρα εν είδη προσευχής να διαβάζω στον εαυτό μου και σε όλους αποσπάσματα του βιβλίου ; Η απάντηση βρίσκεται στις “αριστερές “ μου αναστολές που συγχέουν τα αυτονόητα . Η επιμόρφωση και η αξιολόγηση είναι όμως πράξεις προόδου στην παιδεία σύντροφοι ! Η σύγχυση επιτείνεται από την κεκτημένη πολυπραγμοσύνη παρωχημένων δεκαετιών που θέλει τον Φροντιστή και εκπαιδευτικό ηγέτη και οικονομικό λογιστή και ευρηματικό διαφημιστή και ικανό διαχειριστή ανθρώπινων πόρων και υπέροχο δάσκαλο . Να γιατί δοκιμάζεται η φροντιστηριακή επιχείρηση στην κινούμενη άμμο της κρίσης .