Πολλοί συνάδελφοι καταθέτουν την αγωνία τους για το μέλλον των φροντιστηριακών τους μονάδων μέσα στο επιδεινούμενο κλίμα της κοινωνικής αβεβαιότητας και της ήδη συρρικνωμένης οικονομίας. Η επιλογή και η δημιουργία νέων συνεργατικών μορφών και Ομίλων είναι σήμερα μια ανοιχτή συζήτηση που αναδεικνύει προβληματισμούς και δρομολογεί λύσεις. Με ιδιαίτερη προσοχή διάβασα σήμερα μια συνεργατική πρόταση Αθηναϊκού φροντιστηρίου για innovated franchise, μια εναλλακτική μορφή προσιτής δικαιόχρησης που ελκύει ως ιδέα πολλούς συναδέλφους. Η προσωπική μου θέση, εδώ και χρόνια, είναι ότι οι συνεργατικές μορφές αποτελούν υπό αυστηρές προϋποθέσεις και προδιαγραφές μια αξιόπιστη προοπτική για τον φροντιστηριακό κλάδο. Ήδη πολλές συγκεντρώσεις συναδέλφων για τη δημιουργία συνεργατικών δομών θα πραγματοποιηθούν τα δύο επόμενα Σαββατοκύριακα, ενώ συζητιούνται και αρκετές συγχωνεύσεις που θα προκαλέσουν αίσθηση. Αν σε όλα αυτά προστεθούν και οι αναρίθμητες μετοχοποιήσεις σε πολλά φροντιστήρια που παρέχουν ποσοστά στους διακεκριμένους καθηγητές τους αντιλαμβάνεται κανένας ότι η κινητικότητα στον κλάδο μας είναι μεγάλη. Οι εξελίξεις αυτές είναι ελπιδοφόρες και θεωρώ ότι νομοτελειακά θα συνδεθούν με ένα σύνθημα που προσωπικά και συλλογικά υπηρετούμε: Ποιότητα, Νομιμότητα και Συνεργατισμός. Ένα ανοιχτό συνέδριο του κλάδου με αυτούς τους άξονες θα διευκολύνει την επιχειρηματική και εκπαιδευτική επιβίωση του φροντιστηρίου κυρίως όμως θα εφοδιάσει τους συναδέλφους με κριτήρια επιλογής των βέλτιστων λύσεων. Σε ένα επόμενο σημείωμα θα παρουσιάσω τα κριτήρια που θεωρώ ασφαλή παρά τον κίνδυνο να εκτεθώ όπως τότε, το 2002, που κάποιοι ενοχλήθηκαν από την ημερίδα του κλάδου «Δομική Μετεξέλιξη και Ποιότητα». Τα χρόνια πέρασαν και η συζήτηση γίνεται σήμερα με πιο νηφάλιους όρους και χωρίς κορώνες βοναπαρτισμού.