Κάθε Σάββατο εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον μαζί με τον πρωινό καφέ στα διάκενα των διδακτικών μας υποχρεώσεων η σελίδα της “Παιδείας” του Κόσμου του Επενδυτή ήταν μια καθιερωμένη εβδομαδιαία συναναστροφή. Παρά την ηλεκτρονική μας εποχή το άγγιγμα μιας εφημερίδας και η οσμή του μέλανα γραφίτη είναι μια ρομαντική πολυτέλεια. Η “Παιδεία” έδινε κάθε βδομάδα τον παλμό των τεκταινομένων και ήταν το βήμα πολλών επώνυμων απόψεων για τα εκπαιδευτικά δρώμενα. Συνειδητοποιώντας για δεύτερο συνεχόμενο Σάββατο την επί του χάρτου απουσία της “Παιδείας” καταμέτρησα τα προσωπικά μου άρθρα σε αυτήν τα οποία υπερβαίνουν τα 80 από το 2000 και εντεύθεν. Οι τίτλοι των άρθρων τους οποίους θα παραθέσω σε επόμενο σημείωμα αποτυπώνουν τις αγωνίες και τους προβληματισμούς των μάχιμων δασκάλων της φροντιστηριακής τάξης. Η ζωή όμως δεν είναι πάντα μια γραμμική συνέχεια γεγονότων. Η διακοπή της έκδοσης σηματοδοτεί το αναπάντεχο, το απρόβλεπτο αλλά και τη διαχρονική ανάγκη της ανανέωσης όλων μας. Ο συντάκτης της σελίδας, πάντως, συνεχίζει από το δημοσιογραφικό μετερίζι της ηλεκτρονικής έκδοσης των εργαζομένων και μαχητικά αναδεικνύει ζητήματα ηθικής και νομιμότητας στην πολύπαθη Παιδεία μας.