Μέσα στον ευκταίο και θεάρεστο καταιγισμό της κοινωνικής αλληλεγγύης στη φροντιστηριακή παιδεία, πρέπει να υπογραμμίσουμε τη διαχρονική κοινωνική ευαισθησία των νομίμων Φροντιστών οι οποίοι αθόρυβα και συστηματικά παρέχουν την παιδεία στους πιο αδύνατους των ασθενέστερων οικονομικά λαϊκών στρωμάτων που προστρέχουν σ’ αυτό. Υπό το πρίσμα αυτό και για να μην αδικηθεί η κοινωνική μας συνεισφορά ως δασκάλων που διδάσκουν σε νόμιμες επιχειρήσεις αποδίδοντας ανθρώπινη ευαισθησία και οικονομικούς φόρους, το βήμα αυτό τονίζει αδιαλείπτως τη συντεταγμένη υποχρέωση να βγούμε μπροστά. Με «αριστερή» αλληλεγγύη ή «δεξιά» φιλανθρωπία αλλά πρωτίστως με την κοινωνική συμμόρφωση στη νομιμότητα των φόρων και των εισφορών. Γιατί αυτή η πολιτεία εκεί ακριβώς απέτυχε, στο να εισπράξει τους φόρους και τις εισφορές και να τους αποδώσει με δικαιοσύνη. Στους φωτισμένους του κοινωνικού εθελοντισμού στην παιδεία, τον οποίο με θέρμη επικροτούμε ας προσθέσουμε την αποδεδειγμένη και διαχρονική μας ευαισθησία υπέρ των αδυνάτων με καθολική και πανελλαδική προβολή. Το φροντιστήριο άλλωστε ήταν, είναι και θα παραμείνει μία υπέρ των αδυνάτων ελεύθερη παιδεία.