Κυρία Διαμαντοπούλου,ακούω συχνά το μήνυμα του υπουργείου παιδείας που προτρέπει τους μαθητές να “κόψουν το φροντιστήριο γιατί κοστίζει”. Υποθέτω ότι το υπουργείο υγείας δεν θα βγάλει ανακοίνωση “κόψτε το νοσοκομείο, γιατί κοστίζει”, το υπουργείο ναυτιλίας δεν θα βγάλει φιρμάνι “κόψτε το πλοίο, γιατί κοστίζει”, το υπουργείο εργασίας δεν θα μας καλέσει να “κόψουμε τις εισφορές, γιατί κοστίζουν”, το υπουργείο ανάπτυξης δεν θα μας παρακινήσει να “κόψουμε όλες τις καταναλωτικές μας συνήθειες, γιατί κοστίζουν”, ούτε το υπουργείο οικονομικών θα δώσει εντολή να “κόψουμε τους φόρους, γιατί κοστίζουν”… Ταυτόχρονα, γνωρίζω πολύ καλά ότι, για τη δημιουργία και την ανάπτυξη αυτής της καμπάνιας που προσπαθεί να με καταργήσει γιατί… “κοστίζω”, άμεσα ή έμμεσα πλήρωσα κι εγώ (!), με τους βαρύτατους φόρους που μου κοστίζει η αγωνία μου να ζω ως πολίτης και να εργάζομαι ως νόμιμος και νομοταγής επαγγελματίας, σ` αυτόν τον τόπο. Αυτός είναι άλλος ένας λόγος να αισθανθώ, για μία ακόμα φορά, “μαλάκας Έλληνας”, αλλά αυτό, μάλλον, καθόλου δεν σας απασχολεί…
Μιχάλης Αμοιραδάκης
Μαθηματικός – Φροντιστής
6936184655
amoirada@otenet.gr
Υ.Γ. Χαίρομαι και επικροτώ απολύτως τη δημιουργία του «ψηφιακού» σχολείου – φροντιστηρίου, όπως και κάθε άλλη δράση που στοχεύει στην αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Απλώς, δεν καταλαβαίνω γιατί η κυβέρνηση της πατρίδας μου θέλει (μονίμως και ανεπιτυχώς), να με «καταργήσει». Ακόμα, δεν κατανοώ γιατί το υπουργείο παιδείας της χώρας μου προτιμά και προτείνει να «κόψουν» οι μαθητές ένα καλό φροντιστήριο, περισσότερο από όσο προτιμά και προτείνει να κόψουν ένα κακό σχολείο. Αλλά, βέβαια, τέτοιου είδους ερωτήματα είναι δυνατόν να προκύψουν μόνο από τις αρρωστημένες σκέψεις ενός εύκολου «αποδιοπομπαίου τράγου», που περνάει τη ζωή του εργαζόμενος 70 ώρες την εβδομάδα, διδάσκοντας εφήβους (λυπάμαι που αυτός είμαι εγώ). Τέτοια διλήμματα δεν συνάδουν ούτε με την αναπτυξιακή πρόθεση, ούτε με το περί δικαίου αίσθημα, αλλά ούτε καν με την αισθητική, παρά μόνο με τη (λέτε να είναι λαϊκίστικη;) διάθεση ενός «σύγχρονου» πολιτικού, να πουλήσει την «πραμάτεια» του (λυπάμαι που αυτή είστε εσείς). Ελπίζω – και σας εύχομαι ολόψυχα – να ζήσετε καλά και όσο χρειάζεται, για να καταλάβετε ότι το άξιο φροντιστήριο θα φιλοξενεί φιλομαθείς μαθητές, περισσότερο καιρό από όσο η ανάξια πολιτική φιλόδοξους πολιτικούς…