Οσμές Αποσύνθεσης

Μέσα στην πολιτική δυσωδία των ημερών και την οσμή των σκουπιδιών που αποσυντίθενται στους δρόμους των μεγαλουπόλεων μπορούμε να αντιληφθούμε την αναποτελεσματικότητα του μεταπολιτευτικού κράτους. Η χρεοκοπία της δημοκρατίας των δικαιωμάτων και των διορισμών που υπερίσχυσε κατά κράτος της δημοκρατίας των υποχρεώσεων είναι το προμήνυμα των επερχομένων δεινών. Ο βίαιος κοινωνικός μετασχηματισμός της άλλοτε κραταιάς τάξης των εφησυχασμένων με χαρακτηριστικά κηδεμονίας και επιβολής είναι το βαρύ τίμημα της απουσίας εθνικών στόχων δημιουργίας και ανάπτυξης. Η κοινωνία που μέθυσε στο χρηματιστήριο και ξεφάντωσε με τα αφειδώς χορηγούμενα διακοποδάνεια πορεύθηκε χωρίς ταγούς και οράματα. Τα παρεπόμενα άλγη της καταναλωτικής μέθης που παρήλθε, το εφηβικώς αποκαλούμενο «ξενέρωμα», θα φέρει στο προσκήνιο ξανά τις δυνάμεις της εργασίας και τις δημιουργίας ακόμα και αν αναγκασθούμε να γίνουμε τα απευκταία κάποτε «γκαρσόνια της Δύσης». Αν πρέπει να διδαχθούμε κάτι από τους οικονομικούς μετανάστες των λαών είναι το γερμανικό γνωμικό ότι «ο άνθρωπος δεν κρίνεται από το είδος της εργασίας αλλά από τον τρόπο που την εξασκεί».