Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος όταν γράφει στην Καθημερινή την εν πολλοίς ορθή πλην όμως τετριμμένη ανάλυση περί των παθογενειών της κοινωνίας και της πολιτικής, οφείλει να γίνει περισσότερο κατανοητός. Όταν μάλιστα αναφέρεται στην παραπαιδεία και στην προσπάθεια κάποιων να της δώσουν και αναπτυξιακή διάσταση τι ακριβώς εννοεί; Μήπως εννοεί το γεγονός ότι οι φροντιστηριακές επιχειρήσεις σε ελάχιστα προγράμματα ήταν επιλέξιμες; Εμείς το έχουμε γράψει πολλές φορές ότι η κρατική σοβιετικού τύπου ιδεολογία βρήκε τους καλύτερους μαθητές της στην καθόλου φιλελεύθερη συντηρητική παράταξη. Η πάλαι ποτέ δεξιά σοσιαλμανία της πρώτης μεταπολίτευσης εξελίχθηκε σε απόλυτο δεξιό κρατισμό που δεν μπορεί πλέον να αποβληθεί από το πολιτικό σώμα της παρακμής. Σύντροφε Μάξιμε, αν παρ’ ελπίδα εννοείς ως παραπαιδεία τα φροντιστήρια και αν ως άλλος Σιούφας αδυνατείς να κατανοήσεις ότι οι δάσκαλοι των φροντιστηρίων προσθέτουν αξία στην παιδεία, τότε φοβάμαι ότι ο πολιτικός σας σχεδιασμός μάλλον στερείται λογικής. Τα νόμιμα φροντιστήρια δεν ανήκουν και δεν θέλουν να ανήκουν σε κανένα σύστημα κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας όπως αυτή εκφράστηκε μέχρι σήμερα. Τα φροντιστήρια επιλέγονται και επιβιώνουν χωρίς καμία κρατική αρωγή και με δεδομένο και διαχρονικό το σύμπλεγμα της κρατικής παιδείας στην κοινωνική στήριξη που απολαμβάνουν.
Υ.Γ. Αν ο κ. Χαρακόπουλος ως παραπαιδεία εννοεί τη διορισμένη και αδιόριστη πλανόδια αγορά των μαθημάτων, τότε το σημείωμα αυτό δεν έχει καμία προφανώς αξία. Εμείς πάντως τον εγκαλούμε στην ακρίβεια λόγου και ως ταπεινή συμβουλή τον προτρέπουμε να μας δίνει τουλάχιστον προτάσεις προοπτικής παρά να περιγράφει παθογένειες για τις οποίες ο καθένας μας έχει το δικό του μερτικό. Η καραμέλα της παραπαιδείας στο πολιτικό λεξιλόγιο της ξύλινης γλώσσας είναι μια χιλιομασημένη μαστίχα χωρίς άρωμα και γεύση. Οι πολιτικοί όταν χρησιμοποιούν τη λέξη οφείλουν να γνωρίζουν το νοηματικό της περιεχόμενο. Διαβάζοντας ξανά το παραπάνω κείμενο το βρίσκω ελαφρώς εριστικό και «καβγατζίδικο» όμως έχω αποπληρώσει φόρους και εισφορές που άλλοι αποκρύπτουν και συνειδητά θα εξακολουθώ να το κάνω με την απαίτηση να μην με αποκαλούν τουλάχιστον παραπαιδεία.