Αναφορικά με την προηγούμενη ανάρτησή μας δύο συνάδελφοι διατυπώνουν αποκλίνουσες απόψεις. Ο ένας συμφωνεί. «Καλά τα λες Συνάδελφε αλλά ποιός σε ακούει. Αντί να λειτουργήσουμε συντεταγμένα και να κυνηγήσουμε όλους αυτούς που λειτουργούν μαύρα και αφορολόγητα μερικοί από μας έχουν πιάσει τα τηλέφωνα και συμπεριφέρονται όπως ένας πωλητής λαϊκής αγοράς μετά τις μιάμιση το μεσημέρι. Προφανώς δεν καταλαβαίνουν πόσο αυτοκαταστροφικός είναι ο ευτελισμός αυτού που παρέχουν.» Ο άλλος μάλλον διαφωνεί. «Ο Αριστοτέλης έλεγε στα Πολιτικά ότι «ίσον το δίκαιον είναι, και έστιν, αλλ’ ου πάσιν αλλά τοις ίσοις• και το άνισον δοκεί δίκαιον είναι, και γαρ έστιν, αλλ’ ου πάσιν αλλά τοις ανίσοις». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει ισοτιμία, ούτε ισότιμη σύμβαση, ανάμεσα σε άνισα μέρη. Ισότιμη σύμβαση υπάρχει μόνο απέναντι σε πραγματικά ίσους. Όπως εύστοχα σχολίαζε ο φημισμένος Γερμανός νομοδιδάσκαλος και οικονομολόγος του 19ου αιώνα Άντον Μένγκερ, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανισότητα από την ίση μεταχείριση ανίσων.» Με άλλα λόγια όποιος κινδυνεύει πρέπει να αμυνθεί με κάθε τρόπο. Η θέση του φθηνότερου στην αγορά είναι ένας εύκολος στόχος, η θέση όμως του καλύτερου με βάση το αποτέλεσμα της κοινωνικής αναγνώρισης και της μαθητικής επιλογής θα παραμένει πάντα ένας δύσκολος και ανηφορικός δρόμος.