Με αφορμή το καθιερωμένο σεμινάριο στελεχών του ομίλου εν όψει των εγγραφών , μελέτησα με προσοχή δύο , αμφιλεγόμενα στην εσωτερική διαβούλευση , αλλά αναμφισβητήτως επιτυχημένα με βάση την κοινωνική τους απήχηση , φροντιστήρια , τα οποία εγγράφουν κάθε χρόνο σχεδόν τετραψήφιο αριθμό μαθητών, χωρίς μάλιστα να διαθέτουν κανένα διδακτήριο ως παράρτημα . Η μέθοδος της έρευνας περιελάμβανε μεταξύ των άλλων και συνεντεύξεις γονέων και μαθητών που αποφοίτησαν επιτυχώς από τα πιο πετυχημένα μοντέλα του φροντιστηριακού ανταγωνισμού. Στο «βόρειο» παράδειγμα της έρευνας η επιτυχία έχει ως βασικό συστατικό της ένα σκληρό και αδιαπραγμάτευτο εκπαιδευτικό σχεδιασμό που δεν χαρίζεται στην εφηβική ασυνέπεια και δεν επιτρέπει κανένα παρεμβατισμό των γονέων στην εκπαιδευτική διαδικασία . Το «νότιο» παράδειγμα της μελέτης μας είχε ως μυστικό επιτυχίας την απόλυτη προσαρμογή της εκπαιδευτικής διαδικασίας και σε εξατομικευμένες υπηρεσίες διδακτικής υποστήριξης , με συστηματικό όμως τρόπο. Το εκπληκτικό είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις οι γονείς έδειχναν ιδιαιτέρως ικανοποιημένοι, ακόμα και όταν το αποτέλεσμα δεν επαλήθευε τις προσδοκίες τους. Η επιτυχία έχει ασφαλώς πολλές διαδρομές και πριν σπεύσουμε να απαριθμήσουμε τα αρνητικά των «ανταγωνιστών» μας θα πρέπει να μελετούμε τις πρακτικές τους . Ο ανταγωνιστής μας είναι ένας μεταμφιεσμένος φίλος που πειραματίζεται για μας, λέει ο Jim Belasco, καθηγητής της διοίκησης στο San Diego State University, στο «Πέταγμα του Βούβαλου» , ένα σπουδαίο βιβλίο που προκρίνει την συνεργασία ως αντίδοτο της κυριαρχίας ! Ο ανταγωνισμός είναι πολύτιμος και διδάσκει . Εμείς μαθαίνουμε ;