Η χθεσινή «Αυγή» καταλαμβάνεται από ιεροκρατικό δέος για τις απόψεις του Τάκη Θεοδωρόπουλου στα «Νέα» περί δημόσιας παιδείας και φροντιστηρίων. Δείτε το σημείωμα της «Αυγής» που τρομάζει στην ιδέα της φροντιστηριακής διαχείρισης, την οποία με δηκτικό χιούμορ εισάγει ο αρθρογράφος. Σε σχόλιό του ο αρθρογράφος, με περισσό αυτοομολογούμενο κυνισμό, προτείνει την αντικατάσταση των Πανελλαδικών Εξετάσεων από ένα σύστημα αξιολόγησης των υποψηφίων από τα … φροντιστήρια: «Το υπουργείο Παιδείας, στην περίπτωση, θα μπορούσε επιτέλους να λειτουργήσει σαν οίκος αξιολόγησης των φροντιστηρίων, ο δε βαθμός της αξιολόγησης να συνυπολογιζόταν στη βαθμολογία του υποψηφίου». «Δεν ξέρω άλλη χώρα όπου τα δύο τουλάχιστον τελευταία χρόνια της μέσης εκπαίδευσης έχουν αντικατασταθεί από τις φροντιστηριακές ώρες», διαπιστώνει πικρόχολα ο σχολιογράφος, για να προσθέσει: «Και δεν ξέρω πόση υποκρισία ή αδυναμία κρίσης χρειάζεται, πέρα από τον δόλο και το έννομο συμφέρον, για να υπερασπιζόμαστε όλοι μαζί το σαρκοφαγωμένο ερείπιο της δημόσιας παιδείας, λες και φυλάμε Θερμοπύλες».
Αλλά εδώ είναι που μας τα «χαλάει» ο νουνεχής σχολιογράφος. Ταυτίζοντας το «σαρκοφαγωμένο ερείπιο» αυτής της δημόσιας παιδείας με τη δημόσια παιδεία γενικά, καθιστά «όλους» μας, έτσι γενικά και αόριστα, άκριτους και υποκριτικούς –αν όχι δόλιους και ιδιοτελείς- υπερασπιστές ενός «πουκάμισου αδειανού», όπως αντιλαμβάνεται τη δημόσια παιδεία. Είναι φανερό ότι εδώ υπάρχει μια ριζική διαφορά προσέγγισης: Για τον σχολιογράφο των «Νέων» η παιδεία, όπως και γενικά η δημόσια περιουσία, είναι «… μια πλατεία που επειδή είναι δημόσια δεν ανήκει σε κανέναν». Για μας, η παιδεία είναι δημόσιο και κοινωνικό αγαθό, μια πλατεία που ανήκει σε όλους μαζί και στον καθένα χωριστά, και έτσι πρέπει να παραμείνει.
Σημείωση του ιστολογίου: οι Φροντιστές σύντροφοι δεν εμπιστεύονται το κράτος και τους επιτήδειους κρατιστές και παραμένουν διαχρονικά αναγκαίοι γιατί επιλέγονται από το κοινωνικό σύνολο με κριτήριο την ποιότητα και το αποτέλεσμα.