Τα Απόνερα Ενός Άρθρου

Το προχθεσινό άρθρο «Ο Καιρός των Φροντιστών» μέτρησε εκατοντάδες χτυπήματα με μέσο χρόνο ανάγνωσης τα 3,5 min, χρόνο μάλλον μεγάλο για την ταχύτητα ανάγνωσης των φίλων του ιστολογίου. Ήταν ως φαίνεται δυσνόητο όχι από επιτηδευμένη πρόθεση αλλά από διάθεση θετικής συνεισφοράς, η οποία επιτυγχάνεται καλύτερα διά παραβολών γιατί αυτές ηχούν γλυκύτερα… Μετρήσαμε ποικίλες αντιδράσεις: από τη διαπίστωση ότι το ιστολόγιο «στρογγυλεύει» τη γλώσσα του, μέχρι την αίσθηση μερικών ότι ξεκίνησαν οι μεταπασχαλινές συγκρούσεις … Εμείς λέμε τη γνώμη μας με σεβασμό σε όλους όσοι αφιερώνουν τον πολύτιμο χρόνο τους στα κοινά των Φροντιστών. Η σύμπτωση των απόψεων είναι ευκταία αλλά συνάμα δύσκολη. Ένας συνάδελφος αναρωτήθηκε αν η αποτελεσματική ηγεσία μπορεί να έχει μοναδικό στόχο την τίμια διαχείριση. Εμείς επιμένουμε με τις συνεχείς παρεμβάσεις μας, που δεν διεκδικούν κανένα «θεσμικό» αξίωμα και καμία εξωθεσμική καθοδήγηση, ότι οφείλουμε να έχουμε συγκεκριμένους στρατηγικούς στόχους. Νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των φροντιστηρίων με ανοιχτά μητρώα καθηγητών για να καταπολεμηθεί η μαύρη παιδεία, καθολική εφαρμογή των ποιοτικών προτύπων του κλάδου και πολιτκές δομικής μετεξέλιξης των φροντιστηρίων με συνεργατικές μορφές για να δημιουργηθούν ισχυρές μονάδες πολλαπλών και ολοκληρωμένων υπηρεσιών. Το σημερινό μοντέλο των φροντιστηρίων με μέσο όρο μαθητών τους 60 και την υπερεργασία των μετόχων του δεν έχει προοπτική εκπαιδευτικής και επιχειρηματικής επιβίωσης. Όσο για τη φωτογραφία του άρθρου που παρέπεμπε στον «Καιρό των Τσιγγάνων» του Βαλκάνιου Εμίρ Κουστουρίτσα, η σημειολογία της είναι χρονικά κομβική (1989) και φυσικώς ρέουσα, μια παγανιστική τελετή αφιερωμένη στη φωτιά που αλλάζει τον κόσμο και το νερό, την πιο πολύτιμη χημική ουσία της ζωής. Κάθε άλλος συνειρμός πάντως καθόλου δεν με ενοχλεί, ιδίως όταν τα φροντιστήριά μας φιλοξενούν με αγάπη και φροντίδα τσιγγανόπαιδα στα Άνω Λιόσια, στο Ζεφύρι και την Αγία Βαρβάρα…